องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 275

เมื่อกินข้าวเช้าเสร็จ เจียงเยว่ฉานก็ได้ฉบับเต็มไปอย่างเป็นที่น่าพอใจ ต้นฉบับที่ผ่านการพิสูจน์อักษรแล้ว จากนั้นก็กลับไปยังเรือนตระกูลเจียงที่อยู่ข้างๆ

ชิงหลิงที่อยู่ในชุดสีครามพกดาบหยกก็เพิ่งกลับมาจากข้างนอกเช่นกัน สีหน้ามีความกังวลเล็กน้อย เมื่อเห็นเจียงเยว่ฉานก็รีบเอ่ยรายงานขึ้นว่า

“คุณหนู สถานการณ์เปลี่ยนไปเจ้าค่ะ!”

นัยน์ตาอันงดงามของเจียงเยว่ฉานประกายความสงสัย รีบให้นางเข้าไปในห้อง

หลังสองนายบ่าวตรวจสอบจนมั่นใจว่าจะไม่มีใครแอบฟัง เจียงเยว่ฉานก็รีบเอ่ยขึ้นว่า

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

น้ำเสียงมีชีวิตชีวาและสูงส่งเย็นชาเป็นอย่างมาก

ชิงหลิงรีบเอ่ยรายงาน “หน่วยสอดแนมทางตงเป่ยมารายงานว่า กองทัพของแคว้นจ้าวรวมพลกันที่ริมแม่น้ำต้าเฉิน ดูกระเหี้ยนกระหือรือ ราวกับคิดร้ายต่อราชวงศ์อู่ และเจิ้นเป่ยอ๋องผู้บัญชาการชายแดนทางตอนเหนือ อีกไม่นานก็จะยกทัพกลับเมืองหลวง ได้ยินว่าจี้จงชิงอัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวาของราชวงศ์นี้ก็จะกลับมายังเมืองหลวงในวันพรุ่งนี้ เกรงว่ามาเพื่อทำศึกกับทางตงเป่ย! คุณหนูเจ้าคะ เราควรทำอย่างไรกันดี? หากยังไม่ออกไปจากด่านอีก แล้วราชวงศ์อู่กับแคว้นจ้าวต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆ ชายแดนประกาศกฎอัยการศึกเข้มงวด เกรงว่าเราจะออกไปกันไม่ได้แล้ว”

เจียงเยว่ฉานขมวดคิ้ว วางต้นฉบับในมือเอาไว้บนโต๊ะ นิ้วเรียวดุจต้นหอมและหยกเคาะบนที่พักแขนบนที่นั่งเบาๆ ดวงหน้าแสนละเอียดทำหน้าครุ่นคิดอยู่หน่อยๆ ผ่านไปนานสองนานถึงเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า

“ไม่เป็นอย่างนั้นเสียทีเดียวหรอก อีกสองเดือนก็จะถึงฤดูร้อน เมื่อถึงเวลานั้นน้ำฝนจะค่อยๆ เพิ่มขึ้น แม่น้ำต้าเฉินมีน้ำเพิ่มขึ้น ไหลเชี่ยวกราก คิดจะพายเรือข้ามฟาดก็มีแต่รนหาที่ตายโดยไม่ต้องสงสัย ขอแค่ทางราชวงศ์อู่ถ่วงเวลาสองเดือนนี้เอาไว้ได้ ถึงเวลานั้นกองทัพของแคว้นจ้าวก็จะถอยทัพไปเอง เราเองก็จะไม่ถูกขังไปตลอด คิดว่าหลี่เจิ้งก็คงนึกถึงจุดนี้ได้เช่นกัน ต้องมีแผนรับมืออย่างแน่นอน”

ชิงหลิงขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยว่า “คุณหนู เราจะรีบแก้ไขเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด แล้วออกไปจากด่านไม่ได้หรือ?”

นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดคุณหนูจึงเอาแต่อืดอาดยืดยาด ก็จับหลี่จุ่นมัด แล้วบีบให้เขาช่วยก็สิ้นเรื่องแล้ว จากนั้นเมื่อพวกนางได้ของก็ค่อยจากไป เหตุใดต้องลำบากเช่นนี้ด้วย?

แต่คุณหนูเอาแต่คลุกคลีอยู่กับหลี่จุ่นนั่นทั้งวันทั้งคืน ไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง

เจียงเยว่ฉานมองนางทีหนึ่ง ราวกับมองความคิดของนางออก ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “เจ้าคิดว่าข้าเอาแต่อืดอาดยืดยาดใช่หรือไม่ อันที่จริงข้าเองก็มีเหตุผลเช่นกัน”

“คุณหนู มีเรื่องอะไรสำคัญกว่าที่เราต้องทำเรื่องให้เสร็จแล้วออกไปจากด่านอีกหรือเจ้าคะ?” ชิงหลิงถามขึ้นอย่างคับข้องใจเล็กน้อย

เจียงเยว่ฉานเม้มปาก แล้วเอ่ยขึ้นว่า “บอกเจ้าไปคงไม่เป็นไร สองสามวันนี้ข้าได้รับจดหมายลับฉบับหนึ่ง เป็นของสายลับของเราที่แฝงตัวเข้าไปในวังหลวงของราชวงศ์อู่ จดหมายลับฉบับนี้พัวพันถึงเรื่องราวนั่นเมื่อสิบแปดปีก่อน”

ชิงหลิงตกตะลึงขึ้นมาในทันใด เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณหนู คุณหนูหมายถึงเรื่องที่อ๋องสามก่อกบฏหรือเจ้าคะ...คุณหนู มันเป็นจดหมายลับอะไรกันแน่?”

นัยน์ตาของเจียงเยว่ฉานลึกซึ้ง เอ่ยขึ้นทีละคำๆ “ในจดหมายลับบอกว่า ตอนนั้นท่านอ๋องมีลูกชายอยู่คนหนึ่ง และลูกชายคนนี้ถูกคนลอบส่งเข้าไปในวังอย่างลับๆ และสลับตัวกับหนึ่งในองค์ชาย กลายเป็นหนึ่งในองค์ชายในปัจจุบัน”

“อะไรนะ?!”

ชิงหลิงตกตะลึงจนสีหน้าซีดเผือด อ้าปากค้าง!