องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 281

เพิ่งกลับมาจากการนอนที่หอชุนฮวาสองชั่วยาม หลี่จุ่นยังไม่ทันได้ระบายความโกรธเลย ตอนนี้เมื่อมาเจอดวงหน้าอันงดงามของหวังเยียนหรัน โดยเฉพาะหลี่จุ่นต้องยับยั้งชั่งใจตนอย่างหนัก เกือบจะต้านทานไม่อยู่แล้ว

เขาสงสัยว่าตัวเองจะถูกผงประเภทกระตุ้นอารมณ์อะไรหรือเปล่า หากใช่ละก็ ต้องเป็นเฉาวานวานเป็นแน่ ผู้หญิงคนนั้นจ้องตนตาเป็นมันมานานแล้ว!

ต้องใช่แน่ๆ!

หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นด้วยการคาดเดาที่กล้าหาญ

“ข้าเดาว่า หลังจากปันผลน่าจะเฉลี่ยตกวันละสามร้อยตำลึงกระมัง” หลี่จุ่นเอ่ย

ไซอิ๋วเล่มสองปันผลสูงสุดคือสามร้อยห้าตำลึง เขาจำได้ ครั้งนี้หอเล่าเรื่องคนแน่นจนถล่ม รายได้ของห้องส่วนตัวราวกับได้รับผลกระทบเล็กน้อย แต่ว่า การขยายใหญ่หลังจากนี้ จะเพิ่มห้องส่วนตัวเข้าไปห้าถึงหกห้อง และผู้ฟังก็มีไม่น้อย ด้วยเหตุนี้เมื่อเฉลี่ยหลายวันนี้ออกมาแล้ว ก็น่าจะมีสามร้อยตำลึงบวกลบ

“เอ๋”

หวังเยียนหรันมองหลี่จุ่นอย่างเหลือเชื่อเล็กน้อย “ครั้งนี้ท่านทายเกือบถูก หลายวันนี้มานี้แบ่งเฉลี่ยออกมาได้สามร้อยตำลึงจริงๆ และต่างกันไม่กี่เฉียน แต่ว่า ท่านต้องคิดไม่ถึงแน่ว่าหนึ่งวันปันผลได้มากที่สุดเท่าไร! หึๆ!”

หลี่จุ่นชำเลืองมองนางทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “แม่ประคุณเจ้าพูดออกมาเลยเถอะ ถึงอย่างไรข้าก็คงทายไม่ถูกอยู่แล้ว”

หวังเยียนหรันพอใจทีท่าของหลี่จุ่นเป็นอย่างมาก ด้วยเฉพาะประโยคที่ว่า “แม่ประคุณ” นั่น แม้จะเรียกนางอย่างคนแก่ แต่คิดแล้วก็ดูสนิทสนมกันดี นางจึงพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“อืม เช่นนั้นข้าจะบอกท่านก็แล้วกัน ปันผลได้ห้าร้อยสามสิบตำลึง! และซึ่งก็คือเมื่อวาน ข้าเดาว่าวันนี้ก็คงไม่ต่างกันมาก!”

หืม?

เยอะขนาดนี้เชียวหรือ!

ซึ่งก็หมายความว่ารายได้ของหอเล่าเรื่องทะลุหนึ่งพันตำลึงแล้ว?!

ให้ตายเถอะ...

เล่าเรื่องนี่ทำเงินได้มากมายขนาดนี้เชียวหรือ?!

น่าตกตะลึงยิ่งกว่าตอนเปิดขายเต้าหู้เสียอีก

ไม่ได้ หนังสือเล่มต่อไปเขาต้องปรับเปลี่ยนสัดส่วนการแบ่งกำไร จะให้อีกฝ่ายทำเงินได้ไปเยอะขนาดนี้ไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ทำเงินได้เยอะเกินไปแล้ว!

เขาเป็นฝ่ายเสนอเนื้อหา เลือกฝ่ายผู้ร่วมมือเยอะมาก ควรทำเงินได้เยอะสุดถึงจะถูก

เมื่อคิดได้แบบนี้แล้ว หลี่จุ่นก็รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเป็นพวกพ่อค้าขูดเลือดขูดเนื้อสุดๆ คนหนึ่งแล้ว

พวกพ่อค้าขูดเลือดขูดเนื้อนอกจากทำเงินแล้ว ยังทำอะไรอีกนะ?

ทำการกุศลเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของตนเอง!

ซึ่งก็คือต่อฉาบฉวยทำเรื่องมีเมตตามีคุณธรรม แต่ลับหลังทำการค้าขูดเลือดขูดเนื้อ นี่ถึงจะเป็นพวกพ่อค้าขูดเลือดขูดเนื้อที่ได้มาตรฐาน

อืม ถึงเวลาให้ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวจัดทำโรงทานข้าวต้มแล้ว บริจาคข้าวต้มแก่ผู้ลี้ภัยและขอทานที่รวมตัวกันอยู่นอกเมือง ให้ป้ายร้านตำรับจ้าวยิ่งสว่างไสวขึ้นสองสามส่วน

พูดคุยกันไปสักพัก หวังเยียนหรันผิดหวังที่ไม่ได้ห้องสินเล่มแรกมานิดหน่อย แต่ทว่าฟ้ามืดแล้ว ไม่สะดวกที่จะอยู่ต่อ หลี่จุ่นจึงให้หยางจงจัดรถม้าไปส่งทั้งสองสาวกลับไป

...