องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 282

ร้านหนังสือลู่หมิงเปิดขายไซอิ๋วสองเล่มหลังแล้ว แต่หนังสือเล่มใหม่ของหลู่ซู่เหรินกลับไม่มีความเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย เสิ่นอวี้หมิงทั้งกังวลอยู่และลุกลี้ลุกลนอยู่นิดหน่อย

สงสัยว่าหวังเยียนหรันจะหลอกเขา!

บอกเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะส่งต้นฉบับมา แม้แต่ ‘ใบปิด’ เขาก็ทำเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ทว่าดันไม่เห็นต้นฉบับเลย โดยเฉพาะเสิ่นอวี้หมิงแม้จะใจใหญ่ แต่ก็นั่งไม่ติดเช่นกัน

เขาส่งสวีจือชูออกไปแล้ว ข้ออ้างคือไปเอาต้นฉบับ แต่ความจริงแล้วไปเร่งรัด

สิ่งเดียวที่ควรค่าให้ดีใจก็คือ ตามการเปิดขายไซอิ๋วสองเล่มหลังของร้านหนังสือลู่หมิง เล่มแรกของทางตนก็มีผู้คนมาซื้อไม่น้อยเช่นกัน ไม่นึกเลยว่าทั้งบ่ายจะขายออกไปแล้วหลายร้อยเล่ม นี่คือปริมาณของหลายวันในวันปกติ

ด้วยเหตุนี้ เสิ่นอวี้หมิงจึงเห็นโอกาสทางธุรกิจมากมายภายใต้ชื่อของหลู่ซู่เหริน เชื่อว่าหากตนได้ต้นฉบับหนังสือนิยายใหม่ของหลู่ซู่เหรินมา ขอแค่ตีพิมพ์ชื่อออกไป ร้านหนังสือจิงหงก็จะกลับมายังจุดสูงสุดอีกครั้ง ประจันหน้ากับร้านหนังสือลู่หมิง กลายเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสายร้านขายหนังสือ!

ส่วนร้านหนังสือลู่หมิง เสิ่นอวี้หมิงเริ่มจากการดูถูก จนเริ่มเลื่อมใสในตอนนี้ ในใจเสิ่นอวี้หมิงไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก

และยังมีอีกจุดหนึ่ง ความเร็วในการตีพิมพ์ของร้านหนังสือลู่หมิงทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้ ซึ่งเป็นปริศนาในใจตนตลอดมา สำหรับทั้งสายนี้แล้วก็เป็นปริศนาเช่นกัน

คิดไม่ตกจริงๆ เหตุใดอีกฝ่ายจึงตีพิมพ์ได้เร็วขนาดนี้!

ได้ยินมาว่ามีคนไปสำนักศึกษาเพื่อขอสูตรลับ แต่ก็ถูกปฏิเสธ ได้ยินมาว่าเกี่ยวกับหวังเยียนหรัน

หวังเยียนหรันเป็นบุตรสาวของหวังโส่วหนิง ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าล่วงเกิน สำนักศึกษาสูงสูงทำได้เพียงรู้จักถอยเมื่อเห็นสถานการณ์ไม่สมควร คิดว่าคงคิดหาวิธีลงมือกับหวังโส่วหนิง

“เถ้าแก่ ผู้ดูแลสวีกลับมาแล้วขอรับ!”

ในระหว่างที่เสิ่นอวี้หมิงรอคอยด้วยความวิตกกังวล ก็มีลูกจ้างวิ่งเข้ามารายงานเสียงดัง

“ผู้ดูแลสวีกลับมาแล้วหรือ?!”

เสิ่นอวี้หมิงมีสีหน้าปลื้มปีติ รีบลุกขึ้นออกไปทันที

เมื่อเห็นสวีจือชูที่อยู่ในชุดผาวยาวสีครามอ่อนเหยียบย่างเข้ามาในร้าน ดูท่าทางกระปรี้กระเปร่า

เสิ่นอวี้หมิงก็รีบเอ่ยขึ้นว่า “ผู้ดูแลสวี เป็นอย่างไรบ้าง?!”

สวีจือชูหัวเราะพลางเอ่ยขึ้นว่า “เถ้าแก่ ปฏิบัติภารกิจลุล่วง! ได้มาแล้วขอรับ!”

สวีจือชูรีบล้วงต้นฉบับที่ใช้ที่หนีบไม้ไผ่หนีบเอาไว้ด้วยกันปึกหนึ่งออกมาจากอกอย่างระมัดระวัง ก่อนจะส่งให้เสิ่นอวี้หมิงพลางยิ้มและเอ่ยขึ้นว่า

“หนังสือนิยายเล่มนี้ข้าผู้แซ่สวีอ่านแล้ว คุณภาพดียิ่งนัก คิดว่าคงไม่แย่ไปกว่าไซอิ๋วอย่างแน่นอน!”

“จริงหรือ? เช่นนั้นก็เยี่ยมจริงๆ!” เสิ่นอวี้หมิงรีบรับต้นฉบับมา แล้วเปิดอ่านอย่างอดรนทนไม่ไหว

สวีจือชูลูบจมูก เห็นชัดว่าไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย

และแน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง!

ซึ่งเป็นเพราะตนแอบไปอ่าน ฉะนั้นจึงกลับมาดึกขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นเขาก็ได้ต้นฉบับนี้มาตั้งนานแล้ว

เนื่องจากจู่ๆ เขาก็ค้นพบโอกาสทางธุรกิจโอกาสหนึ่ง และร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวสามารถใช้โอกาสทางธุรกิจนี้ได้ ด้วยเหตุนี้จึงจะไปหารือกับจ้าวเฟยเอ๋อร์

จ้าวเฟยเอ๋อร์ยังคงเดิม เมื่ออากาศดีก็จะย้ายสถานที่ทำงานไปในศาลาเรือนหลัง วันที่สายลมพัดเย็นและแดดจ้า จิตใจก็ดีตามไปด้วย

ขณะที่หลี่จุ่นถือไหเหล้าเหยียบเข้าในไปเรือนหลัง จ้าวเฟยเอ๋อร์ก็กำลังถือพู่กันเขียนอย่างใจจดใจจ่อ ในใจหลี่จุ่นเกิดความหวั่นไหว

สาวงามดุจภาพวาด

ก่อนหน้านี้จ้าวเฟยเอ๋อร์เรียกได้ว่าเป็นจอมยุทธ์ครึ่งหนึ่ง ก่อนหน้าที่ยังไม่ได้พบนาง เขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นหญิงแกร่ง ไม่นึกเลยว่าจะเป็นสาวงามเช่นนี้

ทว่าวันนี้ นอกจากกลิ่นอายของคุณหนูใหญ่ที่ลออไปทั้งตัวแล้ว ก็ไร้ซึ่งกลิ่นอายของหญิงแกร่งใดๆ

คนที่เปลี่ยนทั้งหมดไปนี้ก็คือเขาเอง!

“เฟยเอ๋อร์”

เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ หลี่จุ่นก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเรียก

จ้าวเฟยเอ๋อร์ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคย ในใจก็ปลื้มปีติ รีบหันหน้าไปมองหลี่จุ่น ก่อนจะลุกขึ้นด้วยความตกตะลึง

“หลี่หลาง ท่านมาได้อย่างไร?”

หลี่จุ่นยิ้มเล็กน้อย สายตาแสดงถึงความรู้สึกรักใคร่ “อืม ข้าคิดถึงเจ้าน่ะ”