องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 296

อีกฝ่ายส่งคนมาตามเขา เรื่องราวของอวี้เซียงไม่ควรถูกเปิดเผย เขาแค่เที่ยวผู้หญิง สายสืบคนไหนจะบ้าถึงขนาดแอบเข้าไปในห้องนอนคนอื่นเพื่อสืบเรื่องกัน

ดังนั้นอวี้เซียงจึงไม่ควรถูกเปิดเผย

แน่นอนว่าหลังจากกลับถึงจวนแล้วต้องให้แม่ครัวบอกอวี้เซียงว่าช่วงนี้ต้องระวังตัวให้มากขึ้น

ว่าแต่ผู้อาวุโสคนนี้คือใคร

อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ได้ทำอะไรเขาเลย ทำเพียงแค่วาดภาพเหมือนให้เขาและฟังความคิดเห็นบางส่วนของเขา

ความคิดเห็นเหล่านั้นก็ไม่มีประโยชน์เว้นแต่ว่าจะเป็นสายสืบของศัตรู

และถ้าคิดพิจารณาดูดี ๆ ผู้อาวุโสคนนั้นคือผู้เชี่ยวชาญ!

ดูเหมือนว่าหัวข้อเหล่านี้เขาเป็นคนเริ่ม แต่ในความเป็นจริงเขากำลังให้คำพูดแนะนำ และนำตัวเองเข้าสู่กับดักทีละขั้น!

เช่น ตอนที่แนะนำตัวเองบนเรือ แล้วบอกว่าตัวเองชื่อเฉียวเฟิง อีกฝ่ายก็แปลกใจอย่างเห็นได้ชัด นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายรู้จักเขาและรู้ว่าเขาใช้ชื่อปลอม ก็เลยบอกไปว่าไม่ค่อยมีคนแซ่เฉียวเท่าไร และพูดอีกว่าสำเนียงของเขาเป็นสำเนียงคนในเมืองหลวง ถ้าอย่างนั้นเขาจะต้องปั้นเรื่องขึ้นมา เขาก็จะจะร้อนตัว จิตวิทยาก็จะอ่อนแอลง และอีกฝ่ายก็จะเริ่มรุกเข้าควบคุมจิตใจ!

ต่อมาก็ถามว่าเขาทำอะไร พอเป็นคนธรรมดาก็ต้องถามกลับอย่างแน่นอนว่าเขาทำอะไร เพราะคนมักจะอยากได้สิทธิ์เริ่มก่อนตามจิตใต้สำนึก ดังนั้นจึงต้องควบคุมประเด็นสนทนา และการถามย้อนกลับจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด

เพราะอย่างนั้น เขาก็เลยตกหลุมพราง!

อีกฝ่ายบอกอย่างไม่แสดงอาการใด ๆ เลยว่าลูกชายเป็นข้าราชการในราชสำนัก คนทั่วไปก็จะอยากรู้ว่าลูกชายของเขาอายุเท่าไหร่

แต่เขาไม่ใช่คนทั่วไป พอหาหัวข้อไม่ได้ก็เลยถามประเด็นนี้หลังจากผ่านไปสองประโยค สุดท้ายก็ตกหลุมพรางอีก

อีกฝ่ายค่อย ๆ เข้าประเด็น และพูดถึงเรื่องการรบ

ดังนั้นจุดประสงค์ของอีกฝ่ายคือการฟังความคิดเห็นเรื่องการรบจากเขา!

ให้ตายเถอะ นี่คือผู้เชี่ยวชาญอย่างแท้จริง!

กับดักทางคำพูดค่อย ๆ มาทีละขั้น และสามารถพาเขาเข้าประเด็นที่วางไว้อย่างง่ายดาย!

หลี่จุ่นหวนนึกถึงบทสนทนากับผู้อาวุโสอย่างถี่ถ้วน และจู่ ๆ เหงื่อก็ออกเย็นเยียบไปทั้งตัว!