องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 305

ปัง!

เสียงม้ากรีดร้องและกลิ้งกระเด็นออกไป พาเกวียนและสารถีที่อยู่ข้างหลังล้มลงบนถนนด้วยกันอย่างแรง

หลี่จุ่นรู้สึกตกตะลึง

แต่ต่อมาก็รู้ว่าตัวเองไม่เป็นอะไร และพบกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งรวบผมหางม้าสูง สวมชุดสีแดง มีเข็มขัดคาดเอว และมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกล้าหาญยืนอยู่ข้างหน้า!

นางแต่งตัวสะอาดสะอ้านเรียบร้อยและดูสบายตัว!

“เจ้านี่เอง!” หลี่จุ่นรู้สึกตกใจ

และผู้หญิงตรงหน้าก็คือเสิ่นจิงหง!

คิดไม่ถึงเลยว่า คู่หมั้นจะได้พบกันเป็นครั้งแรกหลังจากการหมั้นหมายในสถานการณ์แบบนี้!

“อะ-องค์ชายทรงไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่”

เสิ่นจิงหงดูอึดอัดเล็กน้อยและพูดเสียงเบา นางไม่คิดว่าจะได้พบหลี่จุ่นที่นี่ “ข้าขอประทานอภัยด้วย ม้าตกใจและสูญเสียการควบคุมไป”

“ไม่...” หลี่จุ่นพูดด้วยน้ำเสียงที่แห้งผากออกมาได้เพียงคำเดียว

“อ้อ...ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” เสิ่นจิงหงพยักหน้า หันหลังกลับและพลิกรถม้า

หลี่จุ่นรู้สึกเหม่อลอยเล็กน้อยเมื่อเห็นเอวเรียวและแผ่นหลังที่สวยงามของเสิ่นจิงหง

ครู่ต่อมาเขาก็เดินไปหาและพูดว่า “ให้ข้าช่วยพวกเจ้าเถิด”

เมื่อเสิ่นจิงหงได้ยินดังนั้น นางก็เหลือบมองเขา จากนั้นจึงมองไปทางอื่นและพยักหน้าช้า ๆ

เมื่อช่วยเสิ่นจิงหงและคนขับพลิกรถม้าหลังจากถูกเตะแรง ๆ มาได้ ม้าก็สงบลงแล้ว

ต้องบอกว่าเสิ่นจิงหงจัดการม้าที่ควบคุมไม่ได้ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว แรงของนางนั้นน่ากลัวมาก ทักษะการต่อสู้ของเสิ่นจิงหงนั้นไม่ใช่เล่น ๆ เลย

ไม่อย่างนั้นก็คงไม่สามารถพลิกรถม้า และเป็นถึงรองผู้บัญชาการกองทัพทหารรักษาพระองค์ได้!

เย่หงเป็นผู้มีฝีมืออันดับหนึ่งแห่งราชสำนัก ดังนั้นเสิ่นจิงหงจึงได้รับคำแนะนำจากอีกฝ่ายเป็นธรรมดา

ทักษะการต่อสู้ของคู่หมั้นเขาสูงมากจนหลี่จุ่นตื่นตระหนกเล็กน้อย

จะเป็นอย่างไรหากวันหนึ่งเขาทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคือง และถูกนางทุบตีเหมือนม้าตัวนี้?

ใครจะสามารถช่วยเขาได้บ้าง

เฟยเอ๋อร์?

ไม่ได้ ทักษะการต่อสู้ของเฟยเอ๋อร์เทียบนางไม่ได้อย่างแน่นอน!

หวังเยียนหรันยิ่งไม่ได้เลย!

งั้นก็เหลือแค่โหลวฮวนฮวนเท่านั้น!

ดังนั้นต้องจับโหลวฮวนฮวนเอาไว้

“จิ่งอ๋อง ขอบพระทัย”

เสิ่นจิงหงกล่าวขอบคุณ จากนั้นก็ลังเลอยู่สักพัก และถามว่า “จิ่งอ๋อง...จะเสด็จที่ใด ให้หม่อมฉันไปส่งองค์ชายเถิด”

“อ่า...ข้า ข้าจะกลับจวน ไม่เป็นอะไร ข้าจะเดินกลับเอง ข้าชอบเดินน่ะ” หลี่จุ่นพูดขึ้นทันที

สีหน้าของเขาดูรู้สึกผิดเล็กน้อย

เขาไม่กล้าพูดว่าจะไปหาจ้าวเฟยเอ๋อร์ อย่างไรก็ตามเสิ่นจิงหงก็เป็นภรรยาคนแรกของเขา แม้ว่าจะยังไม่ได้แต่งงาน แต่ถ้าให้พูดต่อหน้าภรรยาคนแรกว่าเขาจะไปหาอนุภรรยา...

“น้องหญิง เจ้ากลับมาแล้ว? ไม่ดีเลย น้องหญิง มีเรื่องเกิดขึ้น!”

ทันทีที่เสิ่นจิงหงก้าวเข้าไปในลานใหญ่ของจวนตระกูลเสิ่น เสิ่นเลี่ยก็เข้ามาทักทาย

“พี่”

สีหน้าของเสิ่นจิงหงเปลี่ยนไป จึงรีบถามทันที “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“เมื่อครู่นี้พ่อกลับมา ท่านบอกว่าฝ่าบาทกำลังวางแผนจัดงานแต่งงานสำหรับเจ้ากับจิ่งอ๋อง พ่อบอกว่าจะเป็นวันที่...สิบห้าเมษายน!”

“ทำไม ทำไมมันเร็วแบบนี้...”

เหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบวัน

เสิ่นจิงหงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรในใจ

นางเพิ่งพบกับหลี่จุ่น ภายในใจก็ยังไม่ได้สงบนิ่งลงเลย และก็ไม่คิดด้วยว่าจะได้ยินเรื่องวันแต่งงานของตัวเองกับเขา

เสิ่นจิงหงไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกอย่างไร หัวใจของนางเต้นเร็วอย่างอธิบายไม่ถูก ในขณะที่กำลังรู้สึกประหม่านางก็ดูเหมือนจะรู้สึกสบายใจและ...รอคอยอย่างคาดหวัง!

นางกำลังรอคอยอย่างคาดหวังอยู่หรือ

เมื่อได้ยินกำหนดวันพิธีแต่งงานนางก็รู้สึกสบายใจ...นางอยากแต่งงานกับเขาจริง ๆ ใช่หรือไม่

เสิ่นจิงหงรู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร และจู่ ๆ สีหน้าของนางก็เกิดความสับสนเล็กน้อย

“น้องหญิง เจ้าเป็นอะไรรึ”

เมื่อเสิ่นเลี่ยเห็นว่าน้องสาวของเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาอยู่นาน เขาก็โบกมือข้างหน้านางทันทีและพูดว่า “แค่เจ้าพูด พี่จะไปหาพ่อตอนนี้และเลื่อนเรื่องการแต่งงานครั้งนี้ให้เจ้าไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!”

“ไม่ต้อง!” เสิ่นจิงหงรีบตะโกนขึ้นมาทันที!