องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 310

สองสามวันมานี้หลี่จุ่นอยู่ในจวนตลอด ให้ความร่วมมือกับหยางจงในการลองเสื้อผ้าและดูการเตรียมการต่าง ๆ จากนั้นเขาก็เล่นหมากรุกกับโหลวฮวนฮวน รวมถึงเขียนนิยายเรื่องห้องสินเล่มที่สอง"

ห้องสินเล่มแรกยังพิมพ์ไม่เสร็จเลย ความเร็วในการพิมพ์ของร้านหนังสือจิงหงนั้นไม่เร็วมากนัก ดังนั้นจึงเทียบไม่ได้กับร้านหนังสือลู่หมิงที่มีการพิมพ์ด้วยตัวเรียง

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา หวังเยียนหรันมาพบหลี่จุ่น และนำข่าวร้านหนังสือมาบอกว่ายอดขายดีมาก ไซอิ๋วกำลังมีแนวโน้มที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ละวันขายได้ห้าหกพันเล่ม ส่วนแบบชุดก็เริ่มที่จะขายดีขึ้นเรื่อย ๆ

หลี่จุ่นเดาได้ว่าทำไมแบบทั้งชุดจึงขายดีขึ้นเรื่อย ๆ ต้องเป็นเพราะพ่อค้าคนกลางที่ซื้อราคาส่งไปขายต่อ ซื้อสินค้าจากเราที่นี่แล้วเอาไปขายตามสถานที่ต่าง ๆ นอกเมืองหลวง

แบบนี้ได้กำไรมหาศาลอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากขายให้กับเจียงหนานเมืองที่ร่ำรวย ก็ไม่แพ้กับขายในเมืองหลวงเลย

แน่นอนว่า

สถานที่เหล่านั้นส่วนใหญ่จะมีพ่อค้ารายย่อยผู้มั่งคั่งอาศัยอยู่ คนรวยก็รวยมาก แต่ระดับการศึกษาโดยปกติแล้วไม่สามารถเทียบกับเมืองหลวงได้ ร้านขายหนังสือยังมีน้อย กลุ่มเป้าหมายส่วนใหญ่ก็จะเป็นวัยรุ่นลูกหลานของผู้มั่งคั่งที่สามารถอ่านหนังสือออก รวมถึงพ่อค้าแม่ขายรายย่อยที่ร่ำรวยด้วย

เมื่อเทียบกับเมืองหลวงยังมีความแตกต่างอยู่นิดหน่อย แต่ในเรื่องของราคานั้นสามารถตั้งราคาสูงได้เลย

หลี่จุ่นคิดว่าในอนาคตเขาจะเปิดสาขาร้านเต้าหู้และร้านเหล้าที่นั่นด้วย คงจะสร้างผลกำไรมหาศาลอย่างแน่นอน!

หวังเยียนหรันไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องวันแต่งงาน แต่เห็นว่านางดูค่อนข้างหดหู่ หลี่จุ่นทำได้เพียงพยายามสนใจและเอาใจใส่นางให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อไม่ให้นางรู้สึกว่าถูกละเลย

หลี่จุ่นผู้ทุ่มเทให้กับการเลี้ยงปลา (เลี้ยงหญิง) มีความเข้าอกเข้าใจความคิดของหญิงสาวเป็นอย่างดี เรื่องนี้หลี่จุ่นมีความมั่นใจมาก

ในวันนี้ จู่ ๆ แขกที่ไม่คาดคิดก็มาเยือนจวนจิ่งอ๋อง

องค์ชายสี่เหยียนอ๋องคนใหม่!

ไม่สิ ถ้าจะให้พูดจริง ๆ แล้วมีองค์ชายเจ็ดหลี่จิ้นอีกคน

คาดไม่ถึงว่าทั้งสองจะมาจวนจิ่งอ๋องพร้อมกันเป็นประวัติการณ์

เมื่อหยางจงพาพวกเขาไปที่ลานบ้าน หลี่จุ่นก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า

“พี่สี่ น้องเจ็ด มาได้อย่างไรนี่”

องค์ชายสี่มีรูปร่างสูงใหญ่ที่สุดในบรรดาองค์ชาย ซึ่งดูทรงพลังมาก เป็นคนที่บุคลิกเรียบง่ายไม่ทำตนให้เป็นจุดสนใจและดูสุขุมมาก

“น้องหก อีกสองวันก็จะเป็นวันอภิเษกสมรสของเจ้าและลูกสาวของเสิ่นไท่ฟู่ พี่สี่มาอวยพรให้เจ้า! ยินดีกับน้องหกด้วยจริง ๆ!”

องค์ชายสี่ถือห่อของขวัญไว้ในมือ หยางจงรีบรับของขวัญนั้นมาทันทีด้วยความเคารพ

“พี่ พี่หก...ข้ามาเยี่ยมพี่เป็นเพื่อนพี่สี่ นี่คือของขวัญของข้า ได้โปรดรับมันด้วย ยินดีกับพี่หกด้วย!” หลี่จิ้นที่อายุยังน้อยพยายามทำท่าทีเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มที่ แต่ดูแล้วไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเลย