องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 324

เสิ่นจิงหงที่สวมผ้าคลุมหัวสีแดงชาดนั้นเดินเข้าไปในจวนอ๋องทันที โดยมีหญิงสาวในจวนอ๋องคอยประคอง หยางจงดีใจจนหลั่งน้ำตาแล้วรีบเดินตามเจ้านายของตนเข้าไป

“ยินดีด้วย ยินดีด้วย !”

“ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก !”

เสิ่นคั่วเองก็เดินตามออกมา ไม่นานก็ได้ยินว่ามีคนเข้ามาคารวะพล่างแสดงความยินดี เสิ่นคั่วจึงทำมือตอบรับคำทักทายแก่ผู้คนตามมารยาท

หลี่เหวินจวินมองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่จุ่นแล้วก็ยิ้มตาม ทว่ารอยยิ้มนี้กลับดูไม่เป็นธรรมชาตินัก

คล้ายกับว่าในใจของนางมิได้ยินดีและมีความสุขอย่างที่นางคิดไว้

นางผ่อนปรนฝีเท้าแล้วเดินเข้าไปด้านในจนอยู่ด้านหลังสุด สีหน้านั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ไม่ยอมให้ใครมองดูสีหน้าของนางได้ออก

“องค์หญิง !”

ชิงเอ๋อร์รีบร้อนวิ่งเข้ามายังข้างกายหลี่เหวินจวิน

หญิงสาวจึงเอ่ยถามขึ้น “เกิดเรื่องอันใดหรือ”

ชิงเอ๋อร์เหลือบมองเบื้องหลังของหลี่จุ่นและงานวิวาห์อันคึกคักอยู่ครู่หนึ่ง จึงกัดฟันเอ่ยด้วยเสียงต่ำ

“เมื่อครู่องครักษ์เงารายงานมาว่า รองแม่ทัพของเย่หงนามฉางชวนเป็นผู้นำกำลังทหารรักษาพระองค์นับพันนายออกจากประตูเมืองบูรพา มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก คนของเราติดตามไปและพบว่าทั้งสี่เส้นทางที่ใช้ในการออกจากเมืองหลวงล้วนแต่มีมือสังหารซุ่มรอโจมตี หากประเมินจากเส้นทางทุกสายเบื้องต้นแล้ว... เกรงว่าน่าจะมีนับพันคนได้เจ้าค่ะ !”

เมื่อได้ยิน สีหน้าของหลี่เหวินจวินแปรเปลี่ยนไปในทันที “เกิดอะไรขึ้น”

คนที่จะสั่งการให้ทหารรักษาพระองค์ลงมือได้มีเพียงเสด็จพ่อเท่านั้น

ทหารรักษาพระองค์ห้าพันนาย เพียงครู่เดียวก็สั่งให้ออกมาถึงหนึ่งพันนาย เสด็จพ่อกำลังทำสิ่งใดกันแน่ ?

ชิงเอ๋อร์ส่ายหน้าแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าไม่ทราบได้ ตอนนี้เรายังไม่มีข่าวที่ชัดเจนจึงยังไม่อาจประเมินสถานการณ์ได้”

“แล้วมือสังหารที่อยู่นอกเมืองเหล่านั้นมาจากไหนกันเล่า คิดจะลงมือสังหารใครกันหรือ” ในใจของหลี่เหวินจวินเกิดความกังวลขึ้นมาไม่น้อย

ชิงเอ๋อร์เอ่ยด้วยเสียงต่ำ “มือสังหารเหล่านี้ราวกับว่าปรากฏตัวขึ้นมาจากอากาศได้กะทันหัน พวกเราไม่พบร่องรอยใดเลยแม้แต่น้อย... แต่ว่า จากที่เราคาดเดา พวกเขาน่าจะซ่อนตัวอยู่นอกเมืองมาตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน เมื่อวานนี้จึงค่อยเริ่มเข้าประจำที่”

หัวใจของหลี่เหวินจวินถึงกับตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มในทันที

นางสัมฟัสได้ว่ามือสังหารพวกนี้ต้องเกี่ยวข้องกับงานแต่งงานในวันนี้เป็นแน่ !

หากว่ามีการซ่อนตัวอยู่ในเขตผู้ลี้ภัยนอกเมืองมาตั้งแต่หลายวันก่อน เกรงว่านี่คงเป็นการเตรียมการไว้แต่เนิ่น

แต่ว่า พวกเขาซ่อนตัวอยู่นอกเมืองแล้วจะมทีประโยชน์อันใดกันเล่า ?

หรือว่าจะมีการบีบบังคับให้ใครออกนอกเมืองหลวงแล้วจึงค่อยลงมืออย่างนั้นหรือ

หลี่เหวินจวินคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก จึงเอ่ยตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ “รีบไปเรียกองครักษ์เงามารวมตัวให้หมด คอยเฝ้าจวนจิ่งอ๋องไว้อย่างลับ ๆ ให้องครักษ์ในจวนตื่นตัวเข้าไว้ เตรียมพร้อมลงมือตลอดเวลา”

สีหน้าของชิงเอ๋อร์ดูแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็รีบรับคำสั่งแล้วเดินจากออกไปทันที

เมื่อชิงเอ๋อร์เดินจากไป หลี่เหวินจวินก็เหลือเพียงนางกำนัลใกล้ชิดอีกเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน นางจึงกำชับนางกำนัลผู้นั้นด้วยเสียงเบา

“หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นในงานแต่ง จงปกป้องจิ่งอ๋องก่อน !”