องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 327

หวังเยียนหรันเดินผ่านเสิ่นจิงหงพลางก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย ฝ่ายเจ้าสาวเองก็มีการพยักหน้าตอบกลับเช่นกัน แต่ในช่วงเวลาที่สายตาของหญิงสาวทั้งสองสบประสานกัน ราวกับว่ามีแสงเปล่งประกายสาดส่องไปมา

หวังเยียนหรันรู้สึกกระอักกระอ่วน เหมือนว่าตัวเองกำลังอ่อยสามีคนอื่นแล้วถูกภรรยาของเขาจับได้ว่าเล่นชู้ จึงไม่กล้าอยู่ต่อนานนัก

ได้ยินมาว่าเสิ่นจิงหงเป็นรองแม่ทัพทหารรักษาพระองค์ วรยุทธ์สูงส่ง นางคงรับหมัดอันเบามือของเสิ่นจิงหงไม่ไหวเป็นแน่

เสิ่นจิงหงเดินมายืนเคียงข้างหลี่จุ่น นางกัดริมฝีปากแล้วเอ่ยถามขึ้น

“ท่านอ๋อง เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ได้”

ท่านพ่อเคยเตือนไว้ว่าวันนี้ต้องคุ้มครองหลี่จุ่นไว้ให้ดี ไม่สิ... ต้องบอกว่าวันหน้าต้องคุ้มครองเขาไว้ให้ดี !

นางรู้สึกได้ว่าบรรยากาศเมื่อครู่นี้ดูแปลกไป เพราะเมื่อครู่บิดาของนางออกจากงานไปกะทันหัน แม้แต่คำพูดที่จะกำชับนางส่งท้ายยังไม่มี

ฉะนั้นนางจึงเที่ยวตามหาหลี่จุ่นไปทั่ว แต่คิดไม่ถึงว่าหลี่จุ่นจะมาหลบอยู่ตรงนี้ได้

อีกทั้งยังอยู่กับสาวอื่น...

ในใจของเสิ่นจิงหงนั้นรู้สึกไม่สบายใจขึ้นเล็กน้อย ถึงอย่างไรวันนี้นางก็เป็นเจ้าของงาน หลี่จุ่นควรอยู่กับนางถึงจะถูก

หลี่จุ่นเหลือบมอวเสิ่นจิงหง รู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้องมายังเขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มทันที

“ข้าน่ะหรือ กำลังทำให้สร่างเมาอยู่น่ะสิ ข้าดื่มเหล้าไม่เก่งนักน่ะ”

ครานี้ชายหนุ่มมิได้แทนตัวเองว่าอ๋อง หากแต่เรียกตัวเองว่าข้า

เพียงคำเรียกเพียงหนึ่งคำ แต่กลับมีความหมายต่างกัน

เสิ่นจิงหงมองหน้าของหลี่จุ่น ใบหน้าของชายหนุ่มนั้นดูแดงขึ้นปิดปกติอยู่จริง มองดูแล้วคล้ายว่ากำลังเมาอยู่จริง ๆ

สายลมที่พัดโชยมานั้นชวนให้เย็นสบายอยู่นิด ๆ ยามเมื่อเสิ่นจิงหงยืนอยู่เคียงข้างหลี่จุ่นก็รู้สึกได้ถึงความสงบนิ่งภายในใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน จนทำให้นางอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้

ความรู้สึกเช่นนี้ช่างมหัศจรรย์นัก

คู่บ่าวสาวพากันนั่งอยู่บนที่กั้นทางเดินพร้อมชุดสีแดงมงคล ครั้นเมื่อเงยหน้ามองไปนอกกำแพงสูงก็ราวกับว่ามองเห็นท้องฟ้าที่ยาวไกลนั้น

มีเพียงเสียงลมหายใจอันเรียบสงบของทั้งสองคนที่ได้ยินกันและกัน ใครก็ไม่กล้าทำลายความนิ่งสงบนี้ อยู่เคยงข้างอีกฝ่ายอย่างเงียบ ๆ ด้วยความระมัดระวัง

ทว่า สุดท้ายความเงียบสงบนี้ก็ถูกทำลายจากหลี่จุ่นที่ค่อย ๆ หันกลับมามอง

ใบหน้าของหลี่จุ่นนั้นแดงก่ำขึ้นมา ฤทธิ์สุราในกายนั้นเริ่มแผ่ซ่านไปทั่ว หากก่อนหน้านี้เป็นเพียงอาการแรกเริ่ม เช่นนั้นตอนนี้เขาก็เริ่มเมาเสียแล้ว

หลี่จุ่นพยายามมองไปยังเสิ่นจิงหง