องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 397

“เชิญท่านอ๋อง!” หลินชิงกล่าวทันที

“ตกลง เชิญกุนซือหลิน!” หลี่จุ่นพยักหน้าและคว้าตะเกียบทันที

หลินชิงแทบรอไม่ไหวที่จะได้ลิ้มรส พร้อมแสดงความรู้สึกเพลิดเพลินอย่างยิ่ง

หลี่จุ่นกินสิ่งนี้มาสองชั่วภพแล้ว ไม่คิดว่ามันเป็นของใหม่อะไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามันทำมาตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน แม้ว่ามันจะถูกเก็บไว้ให้สด แต่รสชาติต้องแตกต่างไปจากเดิมมาก ๆ แน่นอน ดังนั้นหลี่จุ่นจึงทำท่าทีชิมไปเพียงเล็กน้อย

อาหยวนก็แค่ลองชิมไม่กี่คำ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าหลินชิงน่าสงสาร เหมือนเด็กบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นโลกมาก่อน

เห้อ ช่างเป็นคนที่น่าสงสารจัง

นางอยู่ที่เมืองหลวงกินเต้าหู้นี้จนแทบจะอ้วกออกมาแล้ว ไม่คาดคิดว่าของที่ทำมาแล้วสองสามวันมันจะกลายเป็นของอร่อยของที่นี่

อาหยวนรู้สึกเศร้าเล็กน้อยอยู่ข้างใน

สุรามาจากแคว้นเฟิงเฉวี่ยน มีรสหวานเล็กน้อยแถมยังมีรสคล้ายนม ไม่รู้ว่ามีวิธีหมักอย่างไร แต่รสชาติก็พอใช้ได้

หลี่จุ่นดื่มไปค่อนข้างเยอะเลย

สุราหลงไถยังไม่เป็นที่แพร่หลายมาถึงที่นี่ สุราของที่นี่ส่วนใหญ่มาจากนอกด่าน ส่วนเหล้าสลักดอกไม้มาจากเมืองหลวง

ทว่าเหล้าสลักดอกไม้กำลังจะปิดตัวลง หากเหล้าสลักดอกไม้เหล่านี้ขายหมดก็คงแทบจะไม่มีแล้ว ตอนนี้เป็นยุคของสุราหลงไถไปแล้ว

หลินชิงเห็นว่าหลี่จุ่นดูเหมือนจะชอบดื่มสุราที่นี่จึงถามด้วยรอยยิ้มทันที

“ท่านอ๋อง ข้าน้อยได้ยินมาว่ามีสุราชนิดใหม่ออกมาในเมืองหลวง รสชาติเยี่ยม กลมกล่อมและแรงจริงหรือไม่?”

หลี่จุ่นพยักหน้าและกล่าวว่า “จริง ชื่อสุราหลงไถ แรงมากจริง ๆ และรสชาติก็กลมกล่อมมาก”

หลินชิงกลืนน้ำลายอย่างตั้งตารอ และพูดว่า “น่าเสียดาย ที่นี่ช่างห่างไกล สุราหลงไถยังมาไม่ถึงที่นี่”

อาหยวนมองด้วยสายตาประหลาดเล็กน้อย

เจ้าของสุรากำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเจ้านี่ไง เด็กบ้านนอก

หลี่จุ่นกล่าวว่า “กุนซืออย่ากังวลเลย เราเดินทางมาทางเหนือในครั้งนี้ ข้าได้ให้คนส่งตามมาด้วยชุดหนึ่งเพื่อเลี้ยงฉลองเหล่าพวกทหาร ครั้งนี้ข้าจะส่งไปให้กุนซือเป็นพิเศษสักสองสามไห หวังว่าเมื่อถึงเวลาข้าอยู่ต่อหน้าใต้เท้าหลิวและใต้เท้าจาง...จะพูดชมเชยข้าสักหน่อย”

เมื่อหลินชิงได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็หรี่ลงและก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

หลี่จุ่นจัดเตรียมไว้แล้ว จะมีคนส่งสุราหลงไถมาให้งั้นหรือ!

เยี่ยมไปเลย!

เขาอยากดื่มสุราหลงไถมานานแล้ว คราวก่อนมีพ่อค้าพกติดตัวมากาเล็ก ๆ เพียงแค่เปิดกลิ่นก็อบอวลไปทั้งถนน ทำเอาผู้คนน้ำลายไหลกันเป็นแถว!