องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 412

ในกระโจม

พอหลี่จุ่นฟังรายงานของอาหยวนจบก็พยักหน้าพอใจทันที พูดกลั้วหัวเราะเบา ๆ

“ดีสิ เจ้าคนพวกนี้ช่วยข้ากระพือข่าว ประหยัดแรงได้เยอะเลย”

ก่อนหน้านี้เขาสันนิษฐานไว้อยู่แล้วว่าพวกหลินชิงทั้งสามอาจไหลตามน้ำ เพิ่มระดับการกระจายข่าว ให้ชื่อเสียงไม่เอาถ่าน ไม่เป็นวรยุทธ์ ไม่รู้พิชัยสงครามการวางแผนของเขากับเรื่องที่เขาไม่มีคุณสมบัติในการกุมอำนาจทหารเลยให้คนรู้ ยุยงให้คนคัดค้าน

ดังคาด พวกเขาทำไปตามน้ำจริง ๆ

อาหยวนพูดด้วยความกังวลทันที “แต่ ถ้าทำอย่างนี้ จะไม่ทำให้ชื่อเสียงของท่านแย่ลงทุกทีหรือเจ้าคะ”

อาหยวนรู้เรื่องราวความเป็นไปของหลี่จุ่นแล้ว การมาชายแดนทางเหนือคราวนี้ เขาต้องการมารับช่วงควบคุมชายแดนทางเหนือต่อ!

แต่พอได้ฟังข่าวนี้ อาหยวนรู้สึกตกตะลึงที่สุด ในใจฉงนฉงายอย่างหนัก

ทำไมฝ่าบาทถึงให้หลี่จุ่นมารับช่วงควบคุมชายแดนทางเหนือล่ะ

เขาไม่ใช่ลูกแท้ ๆ สักหน่อย...

แต่พอนึกถึงการจากไปกะทันหันขององค์หญิงบ้านตัวเอง นางรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะมีเงื่อนงำอะไรจึงไม่กล้าถามมาก

ตอนนี้หลี่จุ่นจงใจทำลายชื่อเสียงของตัวเอง อาหยวนกังวลมาก ไม่ค่อยเข้าใจสาเหตุที่หลี่จุ่นจงใจทำอย่างนี้

ในความคิดของนาง ครั้นเสียชื่อเสียง ก็ยากจะอธิบายให้ชัดเจนแล้ว

หลี่จุ่นมองนางแวบหนึ่ง ยิ้มตอบ “ฉะนั้น ข้าจำเป็นต้องออกมาแก้ต่างให้ตัวเอง ข้าต้องบอกพวกเขาว่าข้าไม่ได้แย่เหมือนกับที่พวกเขาพูดอย่างนั้น”

“นี่...” อาหยวนได้ยินแล้วก็แสดงสีหน้างงงวย

ทำลายชื่อเสียงตัวเองเสียให้วุ่นวาย จากนั้นก็ออกมาแก้ต่างให้ตัวเอง นี่มันแนวทางอะไรกัน

ไม่เข้าใจจริงแท้

หลี่จุ่นพูด “เจ้าไปหาท่านอัครเสนาบดีสักหน่อย ตอนนี้ข้าต้องการความช่วยเหลือของเขา”

“เจ้าค่ะ...”

อาหยวนไปแบบขะมักเขม้น

ครึ่งชั่วยามให้หลัง จี้จงชิงมาถึง

“ท่านมีความคิดยังไง” จี้จงชิงถาม

ที่หลี่จุ่นเจาะจงเรียกเขามา ต้องมีแผนอะไรแน่

หลี่จุ่นยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะตอบ “ข้าผู้แซ่หลี่ต้องการให้ท่านอัครเสนาบดีไปหาคนที่มีไหวพริบสักสองสามคน...”

หลังจากพูดยาวเป็นพรวน จี้จงชิงก็จากไปด้วยใบหน้าประหลาดใจ

หลังจากส่งจี้จงชิงกลับ หลี่จุ่นก็ให้อาหยวนไปตามหลินชิงมาอีก

อาหยวนไม่เข้าใจการทำงานของหลี่จุ่น มึนตึบ แต่ก็ยังไปตามหลินชิงอย่างว่องไว

ตอนที่หลินชิงมา สีสันของท้องฟ้ายังไม่มืดสักเท่าไร