องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 48

หยางจงที่เดิมถูกเฆี่ยนจนเกือบตายรีบตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาจากพื้นทันที จากนั้นล้วงที่รองเปื้อนเลือดกวางแผ่นหนึ่งออกมาจากใต้ก้น ลุกขึ้นมากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

แล้วเดินมาตรงหน้าหลี่จุ่นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยการอวดความดีความชอบ เอ่ยขึ้นว่า “องค์ชาย เมื่อครู่กระหม่อมแสดงได้ดีใช่หรือไม่”

“ดีเยี่ยมไปเลย!” หลี่จุ่นเอ่ยพลางหัวเราะ แล้วยกนิ้วโป้งให้เขา

“น้องหก ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะรู้จักใช้วิธีสกปรกด้วย”

หลี่เหวินจวินองค์หญิงใหญ่มองสองนายบ่าว อดไม่ได้ที่จะขำออกมาเดี๋ยวนั้น

เพียงแต่สายตาประหลาดใจที่มองไปที่หลี่จุ่นเปลี่ยนเป็นปลื้มปีติ

สองนายบ่าวแสดงละครตบตาหลี่จงกับหลี่เฉียน

ตอนกลางวันปั่นหัวเขา ตอนนี้เขายกทัพมาเอาเรื่อง กลับพูดปั่นหัวเขาอีกยกหนึ่ง

น้องหกของตนผู้นี้ ช่ำชองการใช้แผนชั่วร้ายอย่างลับๆ จริงๆ

กระทั่งเดาได้ว่าพวกหลี่จงเขาจะมาเอาเรื่องแน่ ด้วยเหตุนี้จึงเอาตัวเองลงมาเล่นให้พวกเขาตกตะลึง

น้องหกผู้นี้ ดูท่าคงตบตาทุกคนจริงๆ

เขาไม่ใช่คนไม่เอาถ่าน!

“พี่หญิงหัวเราะเยาะแล้ว พี่สามกับพี่ห้าต้องมาหาเรื่องข้าเป็นแน่ จึงทำได้แค่งัดแผนนี้ออกมา...” หลี่จุ่นเกาหัว ดูรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัดเจน

เรื่องเมื่อตอนกลางวันเขาไม่ได้ปกปิดหลี่เหวินจวินเลยแม้แต่น้อย ตอนที่บอกล่วงหน้า ทำเอาหลี่เหวินจวินฟังแล้วอึ้งไปเลย

ใบหน้าของหลี่เหวินจวินเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและรอยยิ้ม เอ่ยขึ้นว่า “น้องหกคิดวิธีแปลกๆ ขึ้นมา ข้าหัวเราะเยาะที่ไหน นี่เป็นการเปิดโลกข้าต่างหาก!”

หลี่จุ่นลูบจมูก ไม่พูดไม่จา

หลี่เหวินจวินมองเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเบาใจ “แต่ว่า น้องหกมีวิธีการแบบนี้ได้ ข้าก็วางใจแล้ว แปลว่าน้องหกปกป้องตัวเองได้แล้ว”

ถูกหลี่เหวินจวินชมแบบนี้เข้า ในใจของหลี่จุ่นก็รู้สึกลอยนิดๆ จึงรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที เขาเอ่ยขึ้นว่า

“พี่หญิง วันนี้เราล่าเหยื่อได้ทั้งหมดสี่สิบแปดตัวใช่ไหม เช่นนั้นใครจะถูกคัดออกล่ะ”

หลี่เหวินจวินพยักหน้า เอ่ยขึ้นว่า “ตอนนี้ยังไม่แน่ชัด แต่พี่สี่ของเจ้าน่าจะเป็นผู้ที่ถูกคัดออกนะ”

เดิมวันนี้ก็สุ่มเสี่ยงมากทีเดียว

แต่หลี่เหวินจวินไม่นึกเลยว่าหลี่จุ่นจะลงมือแบบนี้ ล่อให้กลุ่มขององค์รัชทายาทและกลุ่มขององค์ชายสี่ลงจากเขา แล้วเดินวกไปวนมาอยู่ในเขาได้สำเร็จ

สุดท้ายทำให้พวกหลี่เหวินจวินเขาได้โอกาส

ด้วยเหตุนี้

ในตอนที่ฟ้ายังไม่มืด พวกจ้าวเฟยเอ๋อร์กับหวังเยียนหรันจึงนำกลุ่มไปล่าเหยื่อได้สำเร็จจนได้มาสิบเจ็ดตัว จากนั้นหลี่เหวินจวินก็ออกล่าเหยื่อเองได้มาอีกหกตัว รวมกันเป็นสี่สิบแปดตัว

ชนะอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้ไม่ทันถึงยามซวี หลี่เหวินจวินก็นำทีมกลับมาแล้ว

ถึงอย่างไร

ไม่ว่าใครก็ต้องเห็นพลุสัญญาณ รู้ว่านี่นำมาใช้ในการหาเหยื่อ ถึงเวลานั้นเมื่อพลุสัญญาณสว่าง ทุกคนกรูขึ้นไป ก็จะกลายเป็นศึกแย่งเหยื่อศึกหนึ่ง เช่นนั้นกวางตายด้วยน้ำมือใครกันล่ะ

หลี่เหวินจวินเห็นหลี่จุ่นเงียบไป สีหน้าของนางยังคงอ่อนโยนดุจน้ำ นางเอ่ยขึ้นว่า “น้องหก หากยังร่วมมือกันต่อไป ข้าจะไม่มีทางให้เจ้าแพ้อย่างแน่นอน”

หลี่จุ่นไอแห้งเสียงหนึ่ง แล้วตอบกลับอย่างไร้ความร้อนใจ เขาเอ่ยขึ้นว่า “คือว่า พี่หญิง ขอข้าไปหารือกับพวกเยียนหรันกับท่านหญิงจ้าวก่อนก็แล้วกันนะ”

หวังเยียนหรันกับจ้าวเฟยเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ในอุทยานหลวง แต่ไปซื้อของในเมือง ตอนนี้ยังไม่กลับมา

“ได้ ข้าจะรอคำตอบเจ้า” หลี่เหวินจวินยิ้มแย้มอย่างอ่อนโยน พยักหน้าเล็กน้อย

ไม่นานหลี่เหวินจวินก็ออกไป

รอจ้าวเฟยเอ๋อร์กับหวังเยียนหรันกลับมา หลี่จุ่นจะพูดกับพวกนางเรื่องการร่วมมือกันต่อ นัยน์ตาอันงามงดของจ้าวเฟยเอ๋อร์ประกายความสงสัยเล็กน้อย แล้วเอ่ยขึ้นอย่างสงสัยว่า

“องค์หญิงใหญ่เป็นคนเอ่ยถามขึ้นมาด้วยองค์เองเลยหรือ นี่มันไม่เป็นผลดีกับตัวนางเลยไม่ใช่หรือ”

ความร่วมมือในตอนแรกก็เพื่อการเอาชนะที่แน่นอน หากได้เลื่อนขั้นละก็ทุกคนก็จะได้เลื่อนขั้นไปตามๆ กัน

แต่รอบที่สองกลุ่มของพวกเขานับเป็นกลุ่มที่มีผลงานแย่ที่สุด

หลี่จุ่นส่ายหน้า “ข้ายังคิดไม่ตกในเจตนาของพี่หญิง แต่ข้ารู้สึกว่าร่วมมือกันต่อไปก็ไม่มีข้อเสียอะไร วันนี้ข้าติดตั้งไว้แล้ว รอพื้นที่เลี้ยงสัตว์เปิดคอก น่าจะล่าเหยื่อได้จำนวนมากอีกครา”

ทันใดนั้นสตรีทั้งสองก็มองไปที่เขาอย่างพร้อมเพรียงกัน