องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 508

ตะวันฉายแสง

ควันเตือนภัยคละคลุ้ง ทุกหนแห่งมีแต่เสียงร้องฆ่า

“เมืองแตกแล้ว! เมืองแตกแล้ว!”

“ประตูทางทิศใต้แตกแล้ว!”

“บุกเข้าไปจากประตูทางใต้!”

“รวมพลที่ประตูทางใต้!”

“...”

หลังจากตะวันฉายแสง จงจื่อหนิงก็ส่งเสียงตะโกนด้วยความฮึกเหิม!

พวกเขาตีประตูเมืองทางทิศใต้สำเร็จและพาเหล่าทหารบุกเข้าไป!

อาหยวนก็พูดด้วยใบหน้ายินดีเหมือนกัน “ท่านจอมทัพ ประตูเมืองทางใต้แตกแล้วละ!”

“ดี!”

หลี่จุ่นก็ต้องดีใจลิงโลดอยู่แล้ว

สงสัยไม่ต้องรอถอนทัพตอนบ่าย ไม่แน่ว่าตอนบ่ายจะยึดเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนได้แล้ว

แต่สงครามเพิ่งจะเริ่มขึ้นอย่างแท้จริง!

ทัพรักษาเมืองเจ็ดแปดหมื่นนายของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน แม้จะบาดเจ็บล้มตายขณะโจมตีเมืองไม่น้อย หากยังมีกำลังห้าหมื่นนายที่มีกำลังรบเต็มเปี่ยม น่ากลัวว่ากองทัพพิทักษ์อุดรจะเสียกำลังพลไปไม่น้อยเหมือนกัน

หลี่จุ่นตะโกนออกคำสั่งทันที “ถ่ายทอดคำสั่งข้า ให้กองทหารม้านำกลุ่มบุกเป็นแนวหน้า หน่วยหน้าไม้กลรีบยึดที่สูง จะได้สะดวกต่อการยิงโจมตี!”

“ขอรับ!”

ทหารถ่ายทอดคำสั่งขี่ม้าไปถ่ายทอดคำสั่งทันที

หลี่จุ่นคิดแล้วจึงเอ่ย “อาหยวน ไป พวกเราก็ไปกันเถอะ!”

อาหยวนอึ้ง พูดขึ้นเดี๋ยวนั้น “ท่านจอมทัพ ท่านไม่เป็นวรยุทธ์ ถ้าไปจะอันตรายมากนะ...”

ทว่า

หลี่จุ่นไม่ฟังคำเตือน ควบม้าทะยานออกไปแล้วพร้อมตะโกนเสียงดัง

“ข้าเป็นจอมทัพ จะให้พี่น้องไปสู้ศึกตายไม่ได้ ข้าต้องร่วมเป็นร่วมตายกับเหล่าทหาร!”

ในเมื่อตีเมืองแตกแล้ว เช่นนั้นเขาก็ควรปรากฏตัวไปแสดงความกล้าหาญสักหน่อย!

อาหยวนร้อนใจฉับพลัน จึงรีบตามไปทันที

“จอมทัพมาแล้ว พี่น้องทั้งหลาย ฆ่า!”

ประตูเมืองทางใต้ จงจื่อหนิงที่กำลังนำทัพอยู่แนวหน้าเห็นหลี่จุ่นควบม้ามาจากข้างหลัง ตะโกนขึ้นทันที!

ครั้นเหล่าทหารได้ยิน เลือดร้อนพุ่งทะยาน ราวกับเนื้อตัวมีกำลังเต็มประดา ต่างคำรามบุกสังหารทันที!

จงจื่อหนิงตะโกนเสียงดัง “กองทหารม้านำทัพขึ้นอยู่แนวหน้า!”