องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 51

ยามเซินมาถึงแล้ว

ทั้งสามกลุ่มเริ่มเดินทางเข้าไปในป่า

หลี่จุ่นนำหยางจงอยู่แถวสุดท้าย และเดินเข้าป่ากันอย่างใจเย็น

เขาปฏิเสธคำขอร้องของหลี่เหวินจวินเรื่องที่นางอยากเดินทางไปพร้อมกับตนเองอย่างสุภาพ จึงพาไปแค่หยางจง ให้เจ้าเฟยเอ๋อร์และหวังเยียนหรันรอรับคำสั่งจากหลี่เหวินจวิน

ผ่านการแสดงฝีมือมาสองวัน เสิ่นจิงหงคนใต้บัญชาของหลี่เหวินจวิน บุตรชายเจ้ากรมโยธาสองพี่น้องเซียวเจี้ยนและเซียวเชียง บุตรสาวอวี่เหวินไท่ซืออวี่เหวินตูต่างก็มีท่าทีต่อพวกนางไม่เหมือนเดิม

ถึงยังไง

สัตว์ที่ล่ามาได้จำนวนครึ่งหนึ่งของสองวันที่แล้วส่วนมากเป็นผลงานของพวกหลี่จุ่น ถึงแม้ว่าสัตว์ที่ล่ามาได้ส่วนใหญ่ยังมีความพิลึกชอบกล แต่ถ้าจะพูดอย่างจริงจังแล้ว พวกเขาได้เอาเปรียบหลี่จุ่นอยู่ไม่น้อย

โดยเฉพาะเจ้าเฟยเอ๋อร์ที่มีฝีมือขั้นเทพในการยิงธนู คนในกลุ่มต่างเห็นนางเป็นคนสำคัญ เสิ่นจิงหงและพวกก็ได้ยกย่องเจ้าเฟยเอ๋อร์ให้เป็นเสาหลักไปแล้ว

“องค์ชาย พวกเราจะทำสำเร็จไหม่?” หยางจงขี่ม้าเดินทางเคียงไหล่ไปพร้อมกับหลี่จุ่น ด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกกังวลเล็กน้อย

หลี่จุ่นยิ้มและพูดว่า “หัวหน้าขันทีหยาง เชื่อข้าสิ แล้วเจ้าจะต้องตกตะลึงอย่างแน่นอน”

หยางจงพูดขึ้นมาทันทีว่า “กระหม่อมเชื่อองค์ชายแน่นอนอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ต้องกังวลอะไร เดี๋ยวพวกเราไปเห็นกับตาก็จะเข้าใจเอง” หลี่จุ่นดึงสายบังเหียนให้ตึงแน่นขึ้นและเพิ่มความเร็ว

ทั้งสองพาองค์รักษ์ไปด้วยประมาณเจ็ดแปดคน และขันทีที่คอยแบกลูกศรธนูเข้าไปในป่าเร็วดั่งจรวด

อ้อมผ่านดงต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์ และได้มาถึงที่หน้าผาแห่งหนึ่ง ทั้งสองก็ดึงบังเหียนให้ม้าหยุด

องค์รักษ์และขันทีที่อยู่ข้างหลังต่างหันหน้ามาสบตากัน ไม่รู้ว่าทั้งสองคนกำลังคิดจะทำอะไร?

หรือสิ่งที่พูดกันในเมื่อวานนี้เป็นเรื่องจริง?

ใต้หน้าผานี้มีกวางอยู่จริงหรือ?

มีองค์รักษ์ยื่นคอออกมาดู แต่ว่าหน้าผานี้ลึกมาก ไม่สามารถมองเห็นอะไรใต้หน้าผาเลย

ทันใดนั้นพวกเขาต่างก็มีสีหน้าที่รู้สึกสงสัยขึ้นมา

“หัวหน้าขันทีหยาง ลงไปดูเร็วเข้า” หลี่จุ่นสั่งการให้หยางจง

“พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย!”

หยางจงตื่นเต้นอย่างมาก ขี่ม้าอ้อมลงไปที่ใต้หน้าผา

มองอะไร?

องค์รักษ์ที่อยู่รอบข้างก็ยิ่งตกตะลึกมากขึ้น!

หรือว่าใต้หน้าผาจะมีกวางอยู่จริงๆ?

พวกเขาพากันแสดงสีหน้าสงสัยและประหลาดใจ

ไม่ถึงเวลาหนึ่งถ้วยชา หยางจงก็กลับมาด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นดีใจ และพูดเสียงดังว่า

“องค์ชาย ท่านช่างยอดเยี่ยมจริงๆ! ใต้หน้าผานั้นมีกวางอยู่รวมกันประมาณห้าหกสิบตัว!”

อะไรนะ?

ห้าหกสิบตัว?

จริงหรือ?

องค์รักษ์รอบข้างต่างอยู่นิ่งๆไม่ไหวแล้ว!

แต่แววตาของหลี่จุ่นกลับเป็นประกายขึ้นมาทันที “ปิดช่องทางเข้าเรียบร้อยหรือยัง?”

“ปิดไว้เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” หยางจงพูดขึ้นอย่างรีบร้อน

“ดี!”

หลี่จุ่นโบกมือเรียก แล้วก็ลงมาจากหลังม้า “หัวหน้าขันทีหยาง รีบทำงานได้แล้ว!”

“พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย!” หยางจงก็ได้ลงมาจากหลังม้าเช่นกัน

ภายหลัง

องค์รักษ์และขันทีที่อยู่รอบข้างต่างมองอย่างตาค้างด้วยความตะลึง ทั้งสองขนก้อนหินมาจากบริเวณใกล้ๆ จากนั้นก็โยนลงไปที่ใต้หน้าผา

ก้อนหินจำนวนหลายกองถูกโยนลงไป หลี่จุ่นสั่งการให้หยางจงลงไปดูอีกครั้ง หยางจงกลับมาและพูดว่ายังแรงไม่พอ ทั้งสองจึงทุบเข้าไปอีกเรื่อยๆ

หลี่จุ่นให้หยางจงลงไปดูอีกหนึ่งรอบ ครั้งนี้หลังจากที่หยางจงกลับมา บนใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความดีใจและพูดว่า

“องค์ชาย สำเร็จแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“ดี! ไปกันเถอะ ลงไปขนสัตว์ที่ล่ามาได้ขึ้นมา!” หลี่จุ่นโบกมือเรียก ให้เหล่าองค์รักษ์เดินตามลงไป

เวลานั้นองค์รักษ์ก็ได้ประหลาดใจขึ้นมาอย่างสุดขีด พวกเขาสงสัยว่าเมื่อสักครู่เขาทั้งสองได้ใช้หินทุบกวางจริงหรือ ใต้หน้าผานี้มีฝูงกวาง?

เวลานั้นจึงลงไปอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ผ่านไปไม่นาน เมื่อทุกคนมาถึงใต้หน้าผา จึงสังเกตเห็นว่าหน้าผานี้ลึกมาก มีทางเดินอยู่แค่ริมสองข้าง แต่ได้ถูกคนอุดทางไว้แล้ว

ร่องรอยยังใหม่มาก คล้ายกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

ทุกคนช่วยกันขนย้ายก้อนหินและท่อนไม้ที่ขวางทางเดินเอาไว้ เมื่อเดินเข้าไป ก็มองเห็นกวางที่ตายไปแล้วนอนเรียงกระจัดกระจายเต็มพื้น กวางบางตัวยังไม่ตาย หายใจออดแอดไร้เรี่ยวแรงอยู่บนพื้น

เหล่าองค์รักษ์และขันทีต่างพากันตกใจ จนลูกตาเกือบทะลักออกมา!

มีกวางอยู่จริงด้วย!

เป็นไปได้อย่างไร?!

ทำไมที่นี่ถึงมีกวางมาอาศัยรวมกันอยู่มากมายเช่นนี้?!

ช่างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ!

หลี่จุ่นและหยางจงสามารถทำได้ยังไง?!

หลี่จุ่นมองดูกวางที่ยังไม่ตาย จึงรีบสั่งการให้หยางจงว่า

“หัวหน้าขันทีหยาง ลงมือซ้ำอีกครั้ง!”

“พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย!”

หยางจงถือมีดเดินเข้าไปลงมืออย่างเชื่อฟัง

หลี่จุ่นได้สั่งการให้เหล่าองค์รักษ์ขนย้านสัตว์ที่ล่ามาได้ เขานับได้จำนวนทั้งหมดหกสิบสามตัว

ไม่เลว?

ได้มาทีเดียวจำนวนมากเช่นนี้?

แต่ว่า ถ้าอยากเอาชนะองค์รัชทายาท เขาและหลี่เหวินจวินจะต้องล่าให้ได้อย่างน้อยหนึ่งร้อยสามสิบหกตัว แบ่งได้คนละหกสิบแปดตัว

ตอนนี้เขาได้มาทีเดียวหกสิบสามตัว ยังห่างไกลจากเป้าหมายอีกมาก

เวลานั้นหลี่จุ่นรู้สึกเสียดายขึ้นมา

ถ้าหากไม่ร่วมมือกับหลี่เหวินจวิน ตอนนี้เขาล่าได้แล้วหกสิบสามตัว ล่าเพิ่มอีกห้าตัวเขาก็จะได้เข้ารอบอย่างแน่นอน

วางแผนผิดพลาด!

ตอนแรกเขาเองก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่าจะมีกวางอยู่รวมกันมากถึงเพียงนี้ ทำให้เขาสามารถล่าได้ทั้งหมด

เฮ้อ วางแผนผิดพลาดจริงๆ

ระหว่างที่องค์รักษ์กำลังขนย้ายสัตว์ที่ล่ามาได้ จึงอดใจไม่ไหวเอ่ยปากถามหลี่จุ่นว่า “องค์ชาย ท่าน ท่านสามารถทำได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”