องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 528

สิ่งที่เขาอยากรู้ก็ได้รู้พอสมควรแล้ว ถึงแม้ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะจงใจแกล้งเมาหรือพูดเรื่องเท็จกับตนหรือไม่ แต่บางเรื่องก็สามารถหาคนไปพิสูจน์ได้

บังเอิญที่เขามีเชลยคนหนึ่งอยู่ในเงื้อมมือพอดี

กระนั้น ถือว่าคืนนี้สำเร็จลุล่วงแล้ว

ในเวลานี้ ทัวทัวเมาจนพูดไม่ชัดถ้อยชัดคำ

ทันใดนั้น จู่ๆ นางก็ลุกขึ้นยืนอย่างโซซัดโซเซ จากนั้นซบร่างหลี่จุ่น แล้วลูบใบหน้าของหลี่จุ่นพร้อมกับหัวเราะคิกคักและพูดว่า

“ท่านช่างรูปงามเสียจริง แวบแรกที่เห็นท่าน...ข้า ก็ ก็... ก็อยาก อยากแต่งงานกับท่าน... ท่านสู่ขอ สู่ขอข้าเถิด”

หลี่จุ่น “...”

เจ้าหลิวอ้วนมีสีหน้ามึนงง จนถึงกับตกใจ

ช่างเป็นหญิงที่กล้าหาญจริงๆ

แต่อาหยวนกลับอดไม่ได้ที่จะบีบมุมโต๊ะ ดูเหมือนนางสามารถใช้กำลังภายในหักมันให้หักได้โดยไม่รู้ตัว

“อย่า อย่าทำอะไรบ้าๆ...”

หลี่จุ่นต้องการผลักทัวทัวออก

แต่ทัวทัวกลับจับแขนเขาไว้แน่น จากนั้นโผเข้ากอดคอเขาแน่นไม่ยอมปล่อย แล้วพูดว่า

“จริงๆ นะ... ข้า ข้าเป็นอนุของท่านก็ได้...”

นี่เป็นเรื่องดีนะ...

หลี่จุ่นถึงกับหวั่นไหวในทันที

มันจะดีนะ

ทว่า ทันใดนั้นเขาพลันสังเกตเห็นสีหน้าของอาหยวนดูไม่ค่อยดีนัก หลี่จุ่นจึงรีบปฏิเสธอย่างหนักแน่นว่า

“ไม่ได้ ข้ามีครอบครัวแล้ว แม่นางโปรดสำรวมด้วย”

เขาผลักทัวทัวออกทันทีที่พูดจบ

จากนั้นสีหน้าของอาหยวนก็พลันผ่อนคลายลง

หลี่จุ่นมองไปทางอาหยวน แล้วพูดว่า “อาหยวน เจ้าแบกนางกลับเถอะ”

อาหยวนพยักหน้าอย่างอารมณ์ดีมากพร้อมพูดว่า “เจ้าค่ะ”

ทว่า ทัวทัวกลับไม่ยอม รีบเข้าไปคลอเคลียหลี่จุ่นและพูดว่า “ไม่เอา ข้าอยากให้ท่านแบกข้า ท่าน ท่านแบกทัวทัวนะ... ทัวทัวต้องการให้ท่านแบกเท่านั้น...”

หลี่จุ่น “...”

อาหยวนแสยะยิ้มทันทีก่อนจะพูดว่า “หากเป็นเช่นนั้นก็ให้นางนอนที่นี่ก็แล้วกัน รอพรุ่งนี้สร่างเมาแล้วค่อยคุมตัวนางกลับค่ายทหาร”

หลี่จุ่นลูบจมูก พยักหน้าก่อนจะพูดว่า

“ก็ดี”

พูดจบก็เรียกหาผู้ดูแลร้าน แล้วให้ทัวทัวพักค้างคืนที่นี่

เดิมที่นี่เป็นโรงเตี๊ยมอยู่แล้วจึงมีห้องพักว่าง และผู้ดูแลร้านก็จัดเตรียมกันรวดเร็วเสียจริง

หลี่จุ่นสั่งให้องครักษ์คอยเฝ้าอยู่ที่นี่ ให้พวกเขาเฝ้าดูทัวทัวให้ดีๆ จากนั้นพาอาหยวนและเจ้าหลิวอ้วนกลับไป

ยามบ่ายของวันรุ่งขึ้น ทัวทัวถึงค่อยๆ รู้สึกตัว รู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิด และสะดุ้งตื่นตกใจในทันที