องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 53

หลี่จุ่นและหยางจงเดินวนรอบภูเขาไปอย่างใจเย็น และได้เจอกับกวางเจ็ดแปดตัวอยู่รวมกันอีก แต่ว่าทั้งสองไม่ได้เอาหน้าไม้กลมาด้วย

หยางจงพูดขึ้นอย่างเสียดายว่า “องค์ชาย น่าเสียดายจริงๆ!”

หลี่จุ่นก็ขมวดคิ้วอยู่เหมือนกัน เมื่อมองดูกวางแปดตัวนั้นกำลังกินหญ้าอย่างสบายใจ ก็รู้สึกนึกเสียดายขึ้นมาเล็กน้อย

ถ้าหากว่าไม่มีหน้าไม้กล ก็ไม่มีวิธีอื่นที่จะทำให้กวางพวกนี้ตายได้ นอกเสียจากจะไล่ต้อนให้พวกมันไปอยู่รวมกันที่ใต้หน้าผา แล้วเอาหินทุบให้ตายอย่างวิธีเดิม

แต่ว่า บริเวณนี้ไม่มีหน้าผา

หลี่จุ่นคิดใคร่ครวญอยู่สักพัก ทันใดนั้นก็เอาพลุสัญญาณล้วงออกมาจากด้านในเสื้อ ชี้ไปที่ท้องฟ้าอันว่างเปล่าแล้วก็จุดมันขึ้นมา

ฟึ่บ!

พลุสัญญาณทะยานสู่ท้องฟ้า และแตกกระจายออกเป็นดอกไม้ไฟ

“องค์ชาย ท่านกำลังจะทำอะไร?” สีหน้าหยางจงเผยให้เห็นความตกตะลึง

หลี่จุ่นพูดตอบว่า “รอดูว่าพวกหลี่เหวินจวินจะเข้าใจสัญญาณนี้ไหม เรียบร้อยแล้ว พวกเราไปจากที่นี่กันเถอะ”

ตอนที่ใช้พลุสัญญาณในช่วงเช้าของเมื่อวานนี้ เขาสังเกตเห็นว่าองค์รักษ์บนภูเขาเพิ่มจำนวนมากขึ้น และคาดว่าน่าจะกำลังตามหาที่มาของจุดปล่อยพลุสัญญาณ

เหตุฉะนั้น ที่ตรงนี้จึงไม่ควรอยู่นาน

เพราะองค์รักษ์จะต้องมาตรวจสอบดูอย่างแน่นอน

“พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย” หยางจงเข้าใจแล้ว จึงเดินตามองค์ชายไปอย่างรวดเร็ว

อีกด้านหนึ่ง

หลี่เหวินจวินและคนในกลุ่มก็เงยหน้ามองดูพลุดอกไม้ไฟนั้น ต่างก็พากันประหลาดใจขึ้นมา

นี่คือของเล่นอะไร?

เมื่อวานก็ปรากฎให้เห็นตลอดครึ่งวัน ในวันนี้ก็ยังปรากฎขึ้นมาอีก

เจ้าเฟยเอ๋อร์และหวังเยียนหรันมองสบตากันทันที

พวกนางจำได้ว่าวันนี้หลี่จุ่นไม่ได้วางแผนจะล่าสัตว์ ฉะนั้นอาจจะไม่ได้เอาหน้าไม้กลติดตัวไปด้วย

จึงหมายความว่า พลุสัญญาณลูกนี้คงต้องเป็นการส่งสัญญาณให้พวกนางอย่างแน่นอน?

ทางนั้นมีกวาง!

เป็นไปได้อย่างสูง!

เจ้าเฟยเอ๋อร์จึงรีบพูดขึ้นว่า “องค์หญิงใหญ่เพคะ ไม่ทราบว่าสิ่งที่ปรากฎอยู่บนท้องฟ้านั่นคืออะไร มิสู้ให้หม่อมฉันและเยียนหรันลองไปสำรวจไหมเพคะ?”

หลี่เหวินจวินหันกลับมา และมองไปทางเจ้าเฟยเอ๋อร์ คิดใคร่ครวญอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ไปพร้อมกันเลย เมื่อวานข้าทอดพระเนตรสิ่งนี้ปรากฎขึ้นบนท้องฟ้าอยู่หลายครั้ง จึงอยากไปทอดพระเนตรด้วยตนเอง”

เจ้าเฟยเอ๋อร์และหวังเยียนหรันมองสบตากัน และมีความอัดอั้นใจอยู่เล็กน้อย

แต่ว่า น่าจะไม่มีพิรุธอะไรหลุดออกมา จึงได้พยักหน้าตอบกลับทันที

หลี่เหวินจวินและคนทั้งกลุ่มก็ได้เดินทางไปยังสถานที่ปล่อยพลุสัญญาณนั้นกันอย่างพร้อมหน้า

“องค์หญิง มีกวางเพคะ!”

เจ้าเฟยเอ๋อร์เข้าใจความหมายของพลุสัญญาณลูกนี้ ฉะนั้นหลังจากที่ได้เห็นพลุสัญญาณนั้นก็ได้ทำการสำรวจอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็ได้พบกับกวางแปดตัวที่กำลังกินหญ้ากันอย่างสบายใจ

“ตามไล่ล่า!”

หลี่เหวินจวินสั่งการโดยทันที!

คนกลุ่มหนึ่งได้ล้อมรอบอยู่ทั่วสี่ด้าน และได้ไล่ล่ากวางแปดตัวนั้นไว้ได้อย่างรวดเร็ว

เจ้าเฟยเอ๋อร์และหวังเยียนหรันมองสบตากัน จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจ

ของเล่นชิ้นนี้ของหลี่จุ่นใช้ได้ผลดีจริงๆ!