องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 531

เทือกเขาชิงเฟิง

ช่วงนี้ซือหม่าชิงอวิ๋นกลุ้มใจจนไม่เป็นอันกินข้าว

เขาส่งทหารหนึ่งหมื่นคนเพื่อไปขัดขวางกองทัพหลี่จุ่น แต่นึกไม่ถึงว่าคนไม่เอาไหนอย่างพันเซิ่งจะติดกับดักของจี้จงชิง!

รนหาที่ตายชัดๆ!

คนอื่นยังไม่ทันได้ลงมือเขาก็ถูกจัดการซะแล้ว!

“ต้องการให้ข้าเอาม้าศึกห้าร้อยตัวไปแลกกับตัวเขา ช่างเป็นเรื่องเพ้อฝันสิ้นดี!”

ทันทีที่ซือหม่าชิงอวิ๋นได้ทราบเรื่องนี้จากเชลยศึกที่ถูกปล่อยตัวออกมา ก็เกิดความโกรธเคืองอย่างเดือดดาล

ซือหม่าชิงอวิ๋นกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธ แม้แต่ซือหม่าเหย่ที่นอนป่วยอยู่บนเตียงก็ไม่กล้าพูดอะไร เขาดูออกว่าครั้งนี้ลุงของตนโกรธจัดจริงๆ

เดิมทีสงครามที่ดูเหมือนมีโอกาสชนะอย่างสูง แต่สุดท้ายพันเซิ่งก็ทำพัง จะไม่ให้โกรธได้อย่างไร?

ผ่านไปหนึ่งวัน เมื่ออารมณ์โกรธของซือหม่าชิงอวิ๋นได้ทุเลาลง ซือหม่าเหย่จึงเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านลุง ถึงยังไงแม่ทัพพันก็เป็นกำลังสำคัญของกองทัพ ถ้าเสียแม่ทัพพันไปก็เท่ากับท่านขาดแขนไปข้างหนึ่งเชียวนะ ”

“ฮึ! คนซื่อบื้ออย่างพันเซิ่ง! แขนไร้ประโยชน์เช่นนี้ข้าไม่ต้องการ! ” ซือหม่าชิงอวิ๋นพูดอย่างเย็นชา

บางครั้งซือหม่าชิงอวิ๋นก็หยิ่งผยองไปหน่อย แต่เวลาสำคัญจริงๆก็รู้จักแยกแยะขอบเขต แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ คนใต้บัญชาของตนกลับเลียนแบบความหยิ่งผยองดั่งเช่นตน

จุดนี้เขายอมรับไม่ได้

เรื่องนี้จากต้นจนปลายก็พอเข้าใจได้ เมืองเฟิงหั่วจะส่งคนไปแค่สามพันคนเพื่อรับมือกับกองทัพใหญ่ ที่เพิ่งโจมตีเมืองหลวงสำเร็จได้อย่างไร?

แต่พันเซิ่งกลับเชื่อ และสุดท้ายก็นำทหารแปดพันคนบุกโจมตีเข้าไป

ซือหม่าเหย่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

คาดว่าคงจะช่วยพันเซิ่งกลับมาไม่ได้แล้ว

เพราะม้าศึกมีคุณค่ามาก แม้แคว้นเยียนจะไม่ขาดม้าศึก แต่ต้องลำเลียงผ่านแม่น้ำ จึงล้ำค่ามากยิ่งขึ้น จู่ๆก็ต้องใช้ห้าร้อยตัวเพื่อไปแลกกับคนหนึ่งคน แค่คิดก็ทำให้รู้สึกปวดใจ

แต่ว่า ซือหม่าเหย่ก็ถามขึ้นว่า

“คุณลุง แล้วเหล่าทหารล่ะจะทำอย่างไร? จะไถ่หรือไม่ไถ่?”

ซือหม่าชิงอวิ๋นถอนหายใจหนึ่งเฮือกก่อนจะพูดว่า

“เหล่าทหารติดตามข้าร่วมทุกข์ร่วมสุขมาหลายปี จะทำให้พวกเราเสียกำลังใจเพราะความซื่อบื้อของพันเซิ่งไม่ได้ แน่นอนว่าจะต้องไถ่กลับมา”

แต่ว่า ม้าศึกหนึ่งพันตัว…เช่นนี้ คิดๆแล้วก็เจ็บใจอยู่ไม่น้อย!

“ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์จี้จงชิง เห็นทีข้ากับเขาคงจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!”

ซือหม่าชิงอวิ๋นโมโห ทันใดนั้นก็ชักดาบคู่กายออกมา แล้วฟันลงโต๊ะยาวแคบที่อยู่ด้านหน้าจนหักเป็นสองท่อน คล้ายกับว่าโต๊ะนี้คือจี้จงชิง

เขารู้สึกโกรธแค้นจี้จงชิงอย่างดุเดือด!