องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 55

เมื่อสองโจรสาวเห็นหลี่จุ่นสลบไปก็เริ่มสนทนากัน

“ท่านอาจารย์ เขาคือบุตรชายของอวี่เหวินจิ้งเฒ่าเจ้าเล่ห์ผู้นั้นจริงๆ หรือเจ้าคะ”

“อาจเป็นไปได้...”

“เราควรทำอย่างไรดีหรือเจ้าคะ อวี่เหวินจิ้งเฒ่าเจ้าเล่ห์ผู้นั้นเลวทรามยิ่งนัก... แต่ข้าคิดว่าบุตรชายของเขารูปงามปานนี้ คงไม่ใช่คนเลว”

“วานวาน เจ้าคิดเช่นนั้นจริงๆ หรือ”

“ท่านอาจารย์ ข้า...”

ทันใดนั้นโจรสาวผู้ดุร้ายพลันดึงผ้าคลุมหน้าสีดำออกและเผยให้เห็นใบหน้าอันละเอียดลอออย่างไร้ที่เปรียบ

คิ้วดำโค้งราวกับภูเขา ดวงตากลมโตและจมูกโด่ง

ใบหน้าขาวผ่องและเรียบเนียนราวกับน้ำ ราวกับไข่ห่านที่ปลอกเปลือกแล้ว ยากจะปกปิดความเฉิดฉายนั้นได้

นางมองหน้าหลี่จุ่นอย่างพินิจพิเคราะห์ ในแววตาคล้ายครุ่นคิดเล็กน้อย ทันใดนั้นพลันกล่าวว่า “ดูท่าเจ้าหนุ่มผู้นี้จะพูดปลด จะใช่บุตรชายของอวี่เหวินจิ้งหรือไม่ก็ไม่ใคร่รู้ได้ แต่ใบหน้านี้... คลับคล้ายท่านอ๋องและดวงตาคู่นี้ก็คล้ายพระชายา”

ทันใดนั้นโจรสาวอีกคนก็เหมือนนึกอะไรออกและรีบกล่าวว่า “ใช่แล้วเจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ ก่อนหน้าเขาเคยบอกว่าตนเป็นบุตรของท่านอ๋อง แต่ต่อมาเขาก็กลับคำปฏิเสธ”

โจรสาวผู้ดุร้ายรีบหันหน้ามาอย่างรวดเร็ว “วานวาน เจ้าเคยพบเขามาก่อนอย่างนั้นหรือ”

“เอ่อ หาไม่เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ ข้าไม่เคยพบเขามาก่อน” นางรีบปฏิเสธทันควัน

“ไม่เคยพบอย่างนั้นหรือ”

โจรสาวผู้ดุร้ายหรี่ตา แล้วดึงผ้าคลุมหน้าสีดำของนางออกทันที “ฮึฮึ วานวาน คุณชายที่เจ้าเอาแต่พร่ำหาผู้นั้นคือเขาใช่หรือไม่”

“หาไม่เจ้าค่ะ ไม่ใช่เขา เขาไม่ใช่ หาไม่”

โจรสาวผู้นั้นหน้าแดงหูแดงทันที

โจรสาวที่ค่อนข้างเหนียมอายผู้นี้ก็มีใบหน้าละเอียดลออและงามเลิศซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้าสีดำ และความโดดเด่นของนางเป็นอันดับหนึ่งในหอชุนฮวา คือนางคณิกาชั้นสูงอันดับหนึ่งของเมืองหลวง

เฉาวานวาน！

หากหลี่จุ่นตื่นอยู่ต้องตระหนกตกใจมากเป็นแน่

นางคณิกาชั้นสูงอันดับหนึ่งของเมืองหลวง แท้จริงแล้วคือโจรสาวนางหนึ่ง