องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 58

หลี่เจิ้งคิดว่าหลี่จุ่นต้องพาจ้าวเฟยเอ๋อร์ขึ้นไปบนเขาเพื่อวางกับดัก หรือไม่เขาก็อาจจะวางอาหารไว้ด้านล่างหน้าผาเพื่อดึงดูดฝูงกวางให้เข้ามาหาเหยื่อเหมือนเมื่อก่อน

หวังเหลียนไม่กล้าพูด

ใบหน้าของหลี่เจิ้งเต็มไปด้วยบันดาลโทสะ และไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมากกับความไม่เอาถ่าน

“ไอ้เจ้าโง่คนนี้ไม่รู้จักศึกษาร่ำเรียน เอาแต่ทำหัวใส! ข้าล่ะอยากจะรู้ว่าผ่านด่านล่าสัตว์มาได้ พอถึงตอนที่ข้าจัดงานเลี้ยงเหล่าขุนนาง ดูสิว่าจะผ่านด่านบทกวีไปได้อย่างไร!”

บนภูเขา หลี่จุ่นและจ้าวเฟยเอ๋อร์ต่างคนต่างขี่ม้า เดินลัดเลาะไปตามป่าอย่างช้า ๆ

หลี่จุ่นถือหน้าไม้ไว้ในมือ สีหน้าดูค่อนข้างเคร่งเครียด

จ้าวเฟยเอ๋อร์ที่เดินตามหลังมา อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “องค์ชาย เหตุใดพระองค์จึงไม่แจ้งให้ทหารรักษาพระองค์ทราบหรือเพคะ”

หลี่จุ่นบอกกับนางว่า พวกเขามาที่นี่เพื่อตามหาโจรสาว โจรสาวสองคนที่ลักพาตัวหลี่จุ่นเมื่อวานนี้ จนทำให้การล่าสัตว์ต้องชะลอออกไป

เพียงแต่

ทำไมหลี่จุ่นจึงไม่แจ้งทหารรักษาพระองค์ แต่กลับพานางมา นางไม่เข้าใจ

หลี่จุ่นหันกลับไปมองเธอ ก่อนจะพูดว่า “เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่ามีฝีมือสูงส่ง พาเจ้ามาคนเดียวก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องแจ้งทหารรักษาพระองค์หรอก”

สาเหตุหลักมาจากที่เขารู้สึกว่าโจรสาวทั้งสองไม่ใช่คนเลว เพียงแค่ทำให้เขาหมดสติ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรเลย

แต่โจรสาวสองคนนั้นจะต้องมีเจตนาบางอย่าง และทำให้เขาไม่ได้ผ่านด่านเข้ารอบไปกับหลี่เหวินจวิน ภายในใจเขารู้สึกละอายใจเล็กน้อย พอดีกับที่วันนี้ไม่มีอะไรทำก็เลยอยากขึ้นไปบนเขาเพื่อลองตามหาดู หาพวกเธอมาแก้แค้นเล่น ๆ

หากเขาพบโจรสาวสองคนนั้นจริง ๆ เขาจะใช้หน้าไม้จู่โจมในขณะฝ่ายตรงข้ามไม่ทันตั้งตัว นอกจากนี้ยังมีจ้าวเฟยเอ๋อร์ที่มีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้อันเก่งกาจ ไม่แน่อาจจะสามารถปราบพวกเธอได้

เขาอยากจะสอนพวกเธอให้เป็นบทเรียนสักหน่อย!

แต่น่าเสียดายที่ทั้งสองเดินไปรอบ ๆ ภูเขามาตั้งนาน แต่ก็ไม่พบร่องรอยของโจรสาวทั้งสองคนนั้นเลยแม้แต่น้อย

หมดหนทางแล้ว

หลี่จุ่นทำได้เพียงพาจ้าวเฟยเอ๋อร์เตรียมตัวลงเขา ทว่าทั้งสองคนยังไม่ทันที่จะลงไป กลับพบบริเวณที่มีพื้นที่ราบสีดำทะมึน

ในคราแรกหลี่จุ่นไม่ได้สังเกต แต่พอเดินไปได้สักระยะหนึ่ง จู่ ๆ ก็พลิกตัวลงจากหลังม้า และหยิบหินสีดำก้อนหนึ่งขึ้นมา หลังจากนั้นสีหน้าเขาก็ดูงุนงง

“องค์ชายกำลังทำอะไรอยู่หรือเพคะ”

จ้าวเฟยเอ๋อร์เห็นหลี่จุ่นกำลังมองพื้นผิวสีดำ ๆ จึงหันกลับไป ทันใดนั้นก็เกิดความอยากรู้อยากเห็น จากนั้นก็ลงไปจากหลังม้าเช่นกัน

หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นมา “ของดีนี่นา! ที่นี่มีถ่านหิน!”

“ท่านหินงั้นเหรอ” จ้าวเฟยเอ๋อร์งุนงงชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าหลี่จุ่นกำลังพูดถึงอะไร

“เอ่อ คือว่า...ข้าพูดกับเจ้าไป เจ้าก็ไม่เข้าใจหรอก” หลี่จุ่นตอบแบบขอไปที

แต่ในใจราวกับมีคลื่นกำลังโหมซัดอย่างบ้าคลั่ง!

เยี่ยมจริง ๆ!

เมื่อดูจากขนาดของที่ดินผืนนี้ เหมืองถ่านหินที่อยู่ด้านล่างนี้มีไม่น้อยเลย