องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 68

พวกหวังเยียนหรันสองดรุณีมองหลี่จุ่น ชั่วขณะทั้งอยากหัวเราะทั้งหวาด ๆ

หลี่จุ่นลูบจมูก มองสองดรุณีก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว! พวกเราใช้ฝีมือ ไม่ได้ลักกินขโมยกินเสียเมื่อไร ไม่ต้องกลัวนะ”

หวังเยียนหรันพูดขึ้นลอย ๆ “องค์ชาย หม่อมฉันว่าทรงหวั่นพระทัยมากกว่าอีกนะเพคะ...”

จ้าวเฟยเอ๋อร์ก็ก้มหน้าเงียบ ๆ เหมือนกัน

หลี่จุ่น “...”

การล่าสัตว์นี้ถือว่าสิ้นสุดลงแล้ว ตอนนี้คือไปรวมตัวกันที่สนามประลอง หลี่เจิ้งจะนับจำนวนสัตว์ที่ล่ามาได้ ประกาศผู้ชนะในการแข่งขัน!

พวกหลี่จุ่นสามคนใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เดินอืดอาดไปทางสนามประลอง

ยามนี้

ในสนามประลองไม่เพียงแต่มีหลี่เจิ้งผู้เป็นฮ่องเต้ หลี่เหวินจวิน องค์ชายสี่ก็ออกจากการแข่งขันไปแล้วก็มาด้วย

ครั้นหลี่จงเห็นพวกหลี่จุ่นสามคนมาถึงก็เดินไปข้างหน้า สีหน้าสราญรมย์ ค้อมตัวไปทางหลี่เจิ้งที่กำลังนั่งอยู่บนแท่นพูดขอร้องว่า

“เสด็จพ่อ ทรงประกาศเถอะพ่ะย่ะค่ะ! องค์รัชทายาทชนะแล้ว!”

องค์รัชทายาทก้มศีรษะกับทุกคนเล็กน้อยทันที แสดงออกว่าถ่อมตนบางส่วน

แต่หลี่เหวินจวินกลับมองพวกหลี่จุ่นสามคน ขมวดคิ้ว

คราวนี้ได้มีเรื่องสนุกให้ดูแล้วสิ น้องหกก็เล่นสนุกจนเกินไปหน่อย...

“องค์ชาย พวกเราจะนับว่าหลอกลวงเบื้องสูงหรือไม่เพคะ” หวังเยียนหรันมองหลี่เจิ้งที่ใบหน้าเคร่งขรึม แข้งขาอ่อนแรงไปหมดแล้ว

จ้าวเฟยเอ๋อร์ก็มองหลี่จุ่นเหมือนกัน เห็นได้ว่าหวาดกลัวนิด ๆ

ทว่าเวลานี้หลี่จุ่นตื่นตระหนกยิ่งกว่าพวกนางอีก!

บ้าเอ๊ย หยางจงเจ้าขันทีเฒ่ากับองครักษ์ทำอะไรกันอยู่นะ

บอกให้พวกเขาขนสัตว์มา ทำไมช้าอย่างนี้

ขืนยังไม่มาก่อนที่ฮ่องเต้จะประกาศ ได้ยุ่งกันแน่!

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว ๆ...” หลี่จุ่นแข็งใจปลอบสองนาง

“จุ่นเอ๋อร์ เจ้าเข้ามาสิ!”

ตอนนี้เอง หลี่เจิ้งเอ่ยปากด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

“เสด็จพ่อ!” หลี่จุ่นทำใจแข็งเดินไป

หลี่เจิ้งมองเขาทันที น้ำเสียงเย็นชืดประมาณหนึ่ง “เจ้ามาถึงจุดที่ประชันกับองค์รัชทายาทพี่ชายเจ้าได้ ทำให้ข้ารู้สึกประหลาดใจขึ้นมาแล้ว แต่... หลายวันนั้นเจ้าอาศัยลูกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ถึงมาถึงจุดนี้ได้ วิธีการเช่นนี้มิอาจใช้!”

หลี่จุ่นพูดพลัน “พ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อสั่งสอนถูกต้องแล้ว!”

องค์รัชทายาทพูดต่อทันที “เสด็จพ่อ น้องหกเปลี่ยนแปลง ทำให้หม่อมฉันรู้สึกดีใจจริง ๆ ต่อไปหม่อมฉันจะจับตากระตุ้นน้องหก ให้เขาพัฒนาตัวเองแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

หลี่จุ่นทำใจหาญ “ขอบคุณแล้ว!”

หลี่เจิ้งมององค์รัชทายาทด้วยความปลื้มปีติทีหนึ่ง จากนั้นก็หันมามองหลี่จุ่น แค่นเสียงฮึ

“จุ่นเอ๋อร์ เจ้าต้องเรียนรู้ขอคำชี้แนะจากพี่ ๆ ของเจ้าให้มาก เจ้าดูองค์รัชทายาทสิ ทำงานมีหลักมีขั้นตอน ไม่อาศัยกลเม็ดลูกไม้ตื้น ๆ สุดท้ายยังชนะ...”