องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 691

มันยากจะนึกถึงจริง ๆ!

อันที่จริงเส้นทางจากที่นี่ตรงไปถึงด่านเฟิงเป่ยเดินทางลำบาก แถมยังต้องเดินอ้อมไกลอีก

โดยทั่วไปจึงไม่เลือกเส้นทางนี้ในการเดินทัพ

คราวก่อนหวังเซิ่งนำกำลังพลห้าหมื่นนายเดินทางจากด่านเฟิงเป่ยไปยังชายแดนเหนือก็ไม่เดินเส้นทางนี้เหมือนกัน เส้นทางนี้จึงถูกละเลยไปแบบอัตโนมัติ เพราะค่อนข้างร้าง แทบไม่มีคนถามถึง

แต่คิดไม่ถึง หลี่จุ่นกลับให้หวังเซิ่งนำกองทัพอ้อมมาแบบเงียบ ๆ จากชายแดนเหนือถึงด่านเฟิงเป่ย จากด่านเฟิงเป่ยถึงเขาเฟิงโหยว และจากเขาเฟิงโหยวไปถึงเมืองเฟิงหั่วทางชายแดนเหนือ!

เกรงว่า...ซือหม่าชิงหวิ๋นก็คิดไม่ถึงเหมือนกันกระมัง ว่ากองกำลังหลักกองทัพพิทักษ์อุดรของหวังเซิ่งจะบุกจากด้านหลังมาแบบกะทันหัน

ก็ซือหม่าชิงหวิ๋นจะคิดถึงได้อย่างไร ว่าหลี่จุ่นจะจงใจให้หวังเซิ่งนำกำลังพลอ้อมเป็นโยชน์เพื่อต่อกรกับเขา หรือหลี่จุ่นให้หวังเซิ่งนำพลอ้อมยกใหญ่ก็เพื่อล่อให้เขาติดกับดัก!

ชั่วขณะ หม่าหยวนฮั่นสะท้อนใจอย่างหาที่เปรียบมิได้

ถ้าเขาเป็นซือหม่าชิงหวิ๋นจะต้องคิดว่าทัพใหญ่ของหวังเซิ่งกลับไปเป็นกำลังเสริมแน่ ต้องย้อนกลับทางเดิมแน่ ก็มันใกล้กว่านี่

แถมยังเดินทัพสะดวกกว่า

แต่...เขาต้องคิดไม่ถึงแน่นอนว่าจะใช้เส้นทางห่างไกลเดินทัพอ้อมไปลอบโจมตีพวกเขาจากด้านหลัง!

หม่าหยวนฮั่นคิดเผื่อเอาไว้แล้ว ตอนที่ซือหม่าชิงหวิ๋นเห็นว่ากองทัพหลักของกองทัพพิทักษ์อุดรเข้ามาจากด้านหลัง เขาจะมีสีหน้าท่าทางอย่างไร

จะต้องตกตะลึงพรึงเพริดมากแน่ ๆ!

เหลือเชื่อ!

ความสนุกในแบบที่ให้ตายก็คิดไม่ถึง!

เขาอยากจะเห็นภาพนั้นจริง ๆ เลย

ชั่วขณะ

หม่าหยวนฮั่นเกิดความรู้สึกเลื่อมใสต่อหลี่จุ่น!

เขาคือบุคคลในบู๊ลิ้มซึ่งมีระดับสูงสุดในยุทธภพเลยนะ น้อยนักที่จะสยบให้คน แต่การวางแผนของหลี่จุ่นทำให้เขาเลื่อมใส!

จูเหล่าซานที่อยู่ด้านข้างไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกันอยู่ รู้สึกแต่ว่าสุดยอดมาก

ไม่รู้เรื่องไม่เป็นไร แค่รู้สึกว่าสุดยอดก็คือถูกต้องแล้ว

“ครั้งนี้น่ากลัวว่าซือหม่าชิงหวิ๋นต้องถูกท่านหลอกแย่แน่ เจอกับท่าน ถ้าซือหม่าชิงหวิ๋นยังไม่แพ้อีก นั่นก็คือผิดต่อหลักเหตุผลฟ้าแล้ว”

หม่าหยวนฮั่นรู้สึกละเหี่ยใจแทนซือหม่าชิงหวิ๋นเล็กน้อย พูดแบบหัวเราะแห้ง ๆ

ซือหม่าชิงหวิ๋นคิดว่าศัตรูตัวฉกาจของตัวเองคือจี้จงชิง ความจริงนี่เป็นจุดที่น่าเวทนาที่สุด เขาไม่รู้เลยว่าคู่ต่อสู้ของเขาคือเด็กวัยกระเตาะมากคนหนึ่ง แถมยังเรียกอีกฝ่ายแบบไม่เกรงใจสักนิดอีกว่าเด็กน้อย!

“พี่หม่าชมเกินไปแล้ว!”