องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 768

ทหารร่อนออกไปทีละคน ตอนนี้ยังไม่เกิดปัญหา ร่อนออกไปสำเร็จหมด

หลี่จุ่นมองด้วยความเครียด

หลังจากคนสุดท้ายร่อนไป เขาเพลาใจลงทันที

จากนั้นก็สั่งการให้เอาอาวุธของเหล่าทหารแบ่งส่วน ๆ และส่งไปกับเครื่องร่อน สำหรับจะตกลงตรงไหนนั้นไม่อาจรับประกันได้

แต่เครื่องร่อนลำเลียงอาวุธมีสีต่างออกไป ดังนั้นถึงเวลาจะหาง่าย

จากนั้นก็สะพายร่มชูชีพ เตรียมร่อนออกไปกับหม่าหยวนฮั่นตามลำดับ

“จอมทัพ!”

ผู้นำสี่สีหน้ากังวล จับมือของหลี่จุ่นแน่นอย่างใจกล้า

หลี่จุ่นหันไปมองนาง แววตาอีกฝ่ายมีคลื่นอ่อนโยนกระเพื่อมอยู่ มองหลี่จุ่นแล้วกัดฟันพูด

“จอมทัพ...ระวังด้วย”

จอมทัพระวังด้วย

อารมณ์อ่อนโยนของหญิงสาวแสดงออกมาจนหมด

ในใจหลี่จุ่นสะท้านน้อย ๆ จากนั้นก็เห็นผู้นำสี่ฉายรอยยิ้มสดใสเอ่ย

“ได้ ข้าจะกลับมาอย่างปลอดภัย”

ตามด้วยสูดลมหายใจเข้าลึก บังคับเครื่องร่อนออกไป

หม่าหยวนฮั่นตามหลังติด ๆ ทั้งสองตามเงาทหารทั้งหลายไปด้วยความรวดเร็ว ร่อนไปบนฟ้าสูง

เคราะห์ดี

ชาติก่อนหลี่จุ่นเคยสัมผัสเครื่องร่อนกับร่มชูชีพแล้ว แน่นอนว่าไม่ได้สูงขนาดนี้ ดังนั้นอย่างไรก็ยังตื่นเต้นแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้

หลี่จุ่นไม่กล้าว่อกแว่ก ควบคุมเครื่องร่อนอย่างมั่นคง

ร่อนอยู่บนฟ้าสูงครึ่งชั่วยามเต็ม ๆ ถึงจะเริ่มเห็นพื้นดินที่จะถึง

หลี่จุ่นบังคับเครื่องร่อนไปทางเนินเขาราบเรียบ เห็นทหารลงสู่พื้นสำเร็จไม่น้อย และมีไม่น้อยที่กางร่มชูชีพกลางอากาศสำเร็จ

หลี่จุ่นสูดลมหายใจเข้าลึก ทิ้งเครื่องร่อน กระโดดออกไปแล้วดึงร่มชูชีพบนตัว

ฉึก!

ร่มชูชีพกางออกได้แล้ว!

หลี่จุ่นโล่งอกทันที

ดีมาก!

ทว่า

ครั้นเงยหน้ามอง

พ่อประคุณทูนหัว!

เครื่องร่อนของหม่าหยวนฮั่นเอียงไปเอียงมาไม่มั่นคงสุด ๆ อย่างกับจะพลิกคว่ำกลางอากาศได้ทุกเมื่อ

หลี่จุ่นเห็นแล้วตื่นตระหนกฉับพลัน

เขาเป็นถึงยอดฝีมืออันดับหนึ่งของลัทธิเทียนซาน บุคคลชั้นนำในบู๊ลิ้ม อย่ามาตายอยู่ที่นี่นะ!

ถ้าเจ้านี่ม่องเท่งไป จำเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นะ!

นี่คือบอดี้การ์ดบวกลูกมือมือดีที่สุดนะ!