องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 835

เมื่อได้ยินคำพูดของทัวทัว เฟิงฉีถัวก็แสดงสีหน้าตกใจทันทีเช่นกัน

อาหยวนกลับแอบชำเลืองมองหลี่จุ่นด้วยสีหน้าขุ่นเคือง

ในเวลานี้

เฟิงหลิงจือก็มีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย

ทว่า ในใจของหลี่จุ่นกลับปั่นป่วนเหมือนคลื่นลมทะเลและรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

แม่งฟังแล้วเหมือนอาการคนท้องเลย

เขาไม่ได้เจอทัวทัวเป็นเวลาสองเดือนกว่านับตั้งแต่ที่จากลากันที่ชายแดนเหนือ หากนางตั้งครรภ์จริง ตอนนี้ก็น่าจะเริ่มมีอาการแพ้ท้องแล้ว

เมื่อนึกดูแล้ว เขานอนร่วมเตียงกับทัวทัวมากที่สุด ตอนอยู่ชายแดนเหนือก็มีอะไรกันหลายต่อหลายครั้งโดยที่ไม่ได้มีการป้องกันใดๆ จึงเป็นไปได้มากที่จะตั้งครรภ์

“แม่นางจิ่ง เชิญนั่งลงก่อน ข้าขอจับชีพจรท่านดูหน่อย”

เฟิงฉีถัวรีบให้ทัวทัวนั่งลงดีๆ อีกครั้ง จากนั้นเริ่มจับชีพจรของนางทันที

ใจของหลี่จุ่นเต้นรัวจนแทบจะถลนออกมาจากอก

เขาจ้องมองอย่างจดจ่อ ในใจพลางรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

ผ่านไปสักพัก

สีหน้าของเฟิงฉีถัวถึงผ่อนคลายลง รีบลุกขึ้นยืนพร้อมประกบมือคำนับพลางพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“ขอแสดงความยินดีกับแม่นางจิ่งด้วย ท่านมีครรภ์แล้ว”

ปึง!

เมื่อได้ยินดังนั้น สมองของหลี่จุ่นราวกับหยุดทำงานไปชั่วขณะ ถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว

เขาจะเป็นพ่อคนแล้ว!

สองพี่น้องเฟิงหลิงจือก็ตกตะลึงเช่นกัน

โดยเฉพาะเด็กสาวเฟิงหลิงหวน ปากเล็กๆ ร้องตะโกนว่า

“พี่ทัวทัว... มีลูกแล้ว”

ในเวลานี้

ทัวทัวก็เบิกตากว้างในทันใด ก่อนที่จะค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสท้องของตน และอึ้งไปชั่วขณะ

แม้นางและอาหยวนจะดาดเดาไว้แล้ว แต่เมื่อหลังจากได้รับการยืนยันอย่างแน่ชัด นางก็พลันรู้สึกถึงความสุขอันยิ่งใหญ่ท่วมท้นในหัวใจทันที

นาง นางตั้งครรภ์ลูกของหลี่จุ่นจริงๆ

มันช่างเหลือเชื่อมาก

ช่างน่ายินดียิ่งนัก

“ข้า ข้าตั้งครรภ์แล้ว... ข้า ข้าตั้งครรภ์แล้ว...”

นางจะเป็นแม่คนแล้ว

ทันใดนั้น ทัวทัวก็ไม่อาจควบคุมน้ำตาและร้องไห้ด้วยความดีใจ

ไม่รู้ว่าในใจของอาหยวนรู้สึกเช่นไร

ทว่า เมื่อนางเห็นสีหน้าของทัวทัวในตอนนี้ก็รีบเดินเข้าไปกอดนางจากด้านหลังพลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

“ยินดีกับพี่ด้วย ในที่สุดก็ทำให้ความฝันของพี่เขยเป็นจริง”

“เช่นนี้นี่เอง”

หลี่จุ่นแสดงสีหน้าประหลาดใจ แต่แล้วก็เข้าใจใจทันที รีบพูดว่า

“ขอบน้ำใจแม่นางทั้งสองมากที่มอบยาให้ เป็นโชคชะตานำพาให้เราได้พบกัน พรุ่งนี้ขอเชิญแม่นางทั้งสองให้เกียรติข้าน้อยได้ขอบน้ำใจอย่างสุดซึ้งอีกครั้งที่หอชุนเฟิงทางตะวันตกของเมือง”

“เอ่อ...”

ทัวทัวแสร้งมองอาหยวนอย่างลำบากใจ

ทว่า

อาหยวนกลับพูดตรงๆ ว่า

“คุณชายเป็นคนเชิญทั้งที ท่านพี่ เราอย่าปฏิเสธเลยนะ”

“ได้ เช่นนั้นแล้ว เราสองพี่น้องก็ไม่เกรงใจแล้ว” ทัวทัวพยักหน้าตอบตกลง

ทั้งสามคนเล่นละครจนตัวเองยังรู้สึกอึดอัด

หลังจากนั้น หญิงสาวทั้งสองก็จากไป

ทว่า หลี่จุ่นไม่ได้ไปส่ง เขากลัวว่าตนจะอดใจไว้ไม่อยู่ จับทัวทัวกดเข้ากับประตูแล้วให้รางวัลนางอย่างสาสม

เช่นนั้นจะสนุกไปกันใหญ่

ผ่านไปไม่นาน

เฟิงหลิงจือเคาะประตูห้องหลี่จุ่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ เมื่อเข้ามาในห้องก็พูดว่า

“พรุ่งนี้ เจ้าพาข้าไปด้วยเถอะ... ไม่เช่นนั้นเจ้ากับแม่นางทั้งสองคนอาจถูกคนนินทาครหาเอาได้”