องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 839

วันนี้เฟิงหลิงหวนเด็กสาวที่อายุยังเป็นที่น่าสงสัยแต่งตัวน่ารักมาก แต่ยังคงเปียผมแกะสองข้างเหมือนเช่นเคย

ดูเหมือนนางจะเหมาะกับการแต่งตัวเช่นนี้

ชุดกระโปรงแดงและรองเท้าขาว

เพราะเป็นฤดูร้อน เด็กหญิงจึงสวมเสื้อผ้าบางๆ

ดูแล้วคล่องตัวและร่าเริงมาก

เฟิงหลิงจือสวมชุดกระโปรงยาวสีเขียวเผยให้เห็นเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น

โดยเฉพาะเอวของนาง เรียวบางเสียจนสามารถกำไว้ได้เต็มมือ

หลี่จุ่นเห็นแล้วแทบอยากจะฉุดนางมาไว้ในอ้อมกอดแล้วกอดนางแน่นๆ

ทั้งสามคนนั่งรถม้าของจวนมุ่งหน้าไปยังหอชุนเฟิงทางตะวันตกของเมือง

เมื่อวานเขาได้นัดหมายเวลากับทัวทัวและอาหยวนไว้แล้ว คาดว่าตอนนี้พวกนางน่าจะไปถึงแล้ว

เป็นดังคาด

ทั้งสามคนเพิ่งมาถึงก็เห็นพวกนางเดินมาจากฝั่งตรงข้าม

“พี่ทัวทัว พี่หยวนหยวน”

เด็กสาวเฟิงหลิงหวนรีบโบกมือให้พวกนางด้วยความดีใจทันที

สองสาวตกตะลึงชั่วขณะก่อนจะมองหน้ากัน

ไฉนหลี่จุ่นไม่มาคนเดียว

เหตุใดสองพี่น้องตระกูลเฟิงจึงตามมาด้วย

ทัวทัวสบถในใจว่าซวยแล้ว นางไม่ได้ใส่ทั้งเสื้อชั้นในและกางเกงชั้นในมาด้วย...

ก็เพื่อความสะดวก

แต่ตอนนี้...

“เสี่ยวหวน”

ทัวทัวรีบสงบอารมณ์ในทันทีพลางโบกมือตอบกลับ

“ข้าทำให้แม่นางทั้งสองต้องรอนานแล้ว”

เมื่อเข้าใกล้ หลี่จุ่นรีบยกมือไหว้พวกนางทันที

เล่นละครก็ต้องเล่นให้สมบทบาท

ทว่า รู้สึกเก้อเขินเสียจริง

“คุณชายเกรงใจเกินไปแล้ว พวกข้าก็เพิ่งมาถึงเช่นกัน” ทัวทัวรีบต่อบททันที

“เชิญ”

หลี่จุ่นรีบเชิญพวกนางขึ้นชั้นบน

หลังจากผ่านไปสิบห้านาที

ทั้งห้าคนก็เริ่มกินเลี้ยงกัน

ที่นี่ไม่มีแนวคิดเรื่องห้องส่วนตัว กระนั้นพวกเขาจึงหาที่นั่งริมหน้าต่างชั้นบนซึ่งสามารถมองเห็นวิวมุมกว้างได้

มองแวบเดียวก็เห็นวิวถนนพอดี

และเป็นที่ที่เหมาะกับการเจรจาเช่นกัน

หลังจากกินดื่มจนอิ่มหนำสำราญแล้ว

แต่ไม่ถึงกับเมา

หลี่จุ่นพูดว่า

“ขอบน้ำใจแม่นางทั้งสองที่กรุณามอบยาให้”

หลี่จุ่นไม่พูดพร่ำเพรื่อ พูดน้อยแต่ได้ใจความ

ทัวทัวรีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า

ขณะพูดสายตาก็เหลือบไปมองหลี่จุ่น แววตาเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ

ได้เรื่องเพิ่มอีกแล้ว... พูดให้ลูกสาวเขาเสียชื่อเสียงซะงั้น

หลี่จุ่นตบหน้าผากตัวเอง

เขาไม่รู้เลยว่าหญิงสาวสองคนนี้คุยอะไรกันบนรถม้าในวันนั้นจึงรู้สึกงงงวยในทันที

วันนั้นทัวทัวและเด็กสาวอยู่หน้ารถม้าจึงไม่รู้เรื่องนี้ ตอนนี้ก็รู้สึกงงมากเช่นกัน

ทันใดนั้นบรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็ค่อนข้างอึดอัด

หลี่จุ่นกะแอมไอ แล้วพูดเบี่ยงเบนประเด็น

“วันนี้นอกจากขอบใจแม่นางทั้งสองแล้ว จริงๆ แล้วข้าน้อยยังมีคำขออีกหนึ่งอย่าง ข้าอยากจะเรียนเชิญแม่นางทั้งสองมาเปิดร้านร่วมกับข้า”

เมื่ออาหยวนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

เพราะรู้ว่าหลี่จุ่นต้องการเริ่มกลับมาทำอาชีพเก่า

อย่างไรก็ตาม หากหลี่จุ่นต้องการกลับมายิ่งใหญ่เหมือนเดิม สิ่งแรกที่จำเป็นก็คือเงิน

ทัวทัวก็พลันสนใจขึ้นมาทันที

เพราะอาหยวนได้เล่าเรื่องเมื่อก่อนของหลี่จุ่นให้นางฟังพอสมควรแล้ว

ส่วนเฟิงหลิงจือรู้สึกประหลาดใจ

รีบหันไปมองหลี่จุ่นก่อนจะถามว่า

“เจ้า เจ้าอยากจะ...”

เด็กสาวที่ตกใจอยู่แล้ว ดูเหมือนตอนนี้จะตกใจมากกว่าเดิม จนตะเกียบหล่นจากมือ นางจึงรีบโน้มตัวลงไปเก็บตะเกียบขึ้นมา

หลี่จุ่นหัวเราะพลางหยิบแผนงานที่เขียนไว้ล่วงหน้าออกมา เคลื่อนย้ายถ้วยจานที่วางอยู่ตรงหน้าออก จากนั้นกางแผนงานลงบนโต๊ะพลางพูดว่า

“ข้าเองมีอาหารอย่างหนึ่งเรียกว่าหม้อไฟ เอ่อ ข้าอยากเปิดร้านหม้อไฟ”