เข้าสู่ระบบผ่าน

องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 844

เสิ่นจิงหงเหลือบมองนักพรตเฒ่า

นักพรตเฒ่าค่อนข้างมอมแมม สวมชุดเต๋าขาดรุ่งริ่ง ไม่รู้ว่าสวมมันมานานแค่ไหนแล้ว แถมยังดูสกปรกด้วย

มีน้ำเต้าผูกด้วยแถบผ้าสีแดงที่เอว

เสิ่นจิงหงไม่อยากจะสนใจ

นางไม่เชื่อเรื่องหายนงหายนะของพวกปาหี่ที่ทำให้คนสับสน นางไม่อยากจะฟังว่านักพรตเฒ่ากำลังพูดถึงอะไร

รีบยกกระบี่ในมือขึ้นทันทีและพูดอย่างเย็นชาว่า

“หลีกทาง!”

ทว่านักพรตเฒ่าไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย ยังคงดูตกตะลึง ก่อนจะพูดว่า

“ไอ้หยา แม่นาง นี่มันเหลือเชื่อมาก! หายนะนองเลือดแบบนี้พบเห็นได้ยากจริง ๆ! เจ้าฟังข้าสักหน่อย…”

ฟึ่บ!

นักพรตเฒ่ายังพูดไม่จบ เห็นเพียงดวงตาของเสิ่นจิงหงแวววาวอย่างดุเดือด และก็ชักกระบี่ออกมาและจี้มันลงบนคอของเขา

ทันใดนั้น

นักพรตเฒ่าตกใจจนไม่กล้าขยับตัว จึงรีบพูดอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้ม

“แม่นางโปรดเมตตา ข้าแค่หยอกล้อแม่นางเล่น...แต่ว่า ข้าคิดว่าแม่นางต้องเดินทางไปทางตอนใต้ ไม่แน่แม่นางอาจจะได้ผลตอบรับอะไรบางอย่าง เรื่องนี้แม่นางต้องฟังข้า...”

เสิ่นจิงหงขมวดคิ้วและถามโดยไม่รู้ตัว

“ทางใต้งั้นหรือ”

ตอนที่ถูกล็อก
คุณจะสามารถอ่านตอนนี้ได้ฟรีในอีก:--:--:--:--

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน