หลี่เจิ้งในห้องทรงพระอักษร
ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วยามก็ได้ข่าว
เสิ่นเลี่ยถูกยอดฝีมือลึกลับช่วยไป ออกจากเมืองหลวงได้สำเร็จ!
หลี่เจิ้งพลันขมวดคิ้ว
จากนั้นก็ส่ายหน้าหัวเราะแห้งพูด
“สมกับที่เป็นเสิ่นไท่ฟู่ เตรียมการทุกอย่างไว้แล้วดังคาด...ข้าต้องการเอาอะไรจากเขาสักหน่อย ช่างเป็นการหวังมากเกินไปจริง ๆ”
หวังเหลียนกลับขมวดคิ้วมุ่นและพูดขึ้นทันที
“ฝ่าบาท...กระหม่อมคิดว่ายอดฝีมือลึกลับสองคนนี้ไม่ธรรมดาพ่ะย่ะค่ะ”
“อ้อ หมายความว่ายังไง” หลี่เจิ้งถามต่อ
หวังเหลียนตอบ
“ฝ่าบาท นอกเมืองมีนักฆ่าพันคน ล้วนเป็นคนที่กระหม่อมเลือกเฟ้นอย่างดี อาจไม่ใช่หนึ่งในร้อย แต่นั่นก็เป็นผู้กล้าอย่างยิ่ง ต่อให้ข้าน้อยอยากเอาตัวรอดออกมาอย่างปลอดภัย...ก็ไม่ง่าย”
หลี่เจิ้งหรี่ดวงตา ก่อนจะถอนหายใจพูด
“ข้ารู้ว่ายอดฝีมือลึกลับที่ว่ามาจากไหน...ลัทธิเทียนซาน”
หวังเหลียนแววตาเข้มฉับพลัน ครู่หนึ่งมิเอ่ย
หลี่เจิ้งพูดอย่างใจเย็น
“ปีนั้นทีแรกกวาดล้างลัทธิเทียนซานได้ แต่สุดท้ายเสิ่นคั่วปล่อยเสือกลับเข้าป่า...ข้าไม่เข้าใจวิธีการทำของเขามาตลอด”
“นึกว่าเขาทำอย่างนี้เพราะเห็นแก่ที่ฮูหยินของตนมาจาลัทธิเทียนซาน แต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ที่แท้เขาคิดถึงภาพนี้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...