องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 856

เห็นท่านผู้เฒ่าสีหน้าจริงจังเล็กน้อย หลี่จุ่นจึงเอ่ย

“ท่านปู่เฟิงมีเรื่องอะไรเชิญว่ามาเถอะ”

เฟิงฉีถัวมองเฟิงหลิงหวนที่กำลังทำปากจู๋ไม่พอใจก่อนจะพูด

“คืออย่างนี้ เจ้ารู้ว่าอาสามของเสี่ยวหวนทำงานอะไรกระมัง”

หลี่จุ่นพยักหน้า

เฟิงฉีถัวจึงกล่าว

“อีกสองวันอาสามของเสี่ยวหวนจะกลับมา เมื่อคืนข้ากับอารองนางหารือกันเรื่องของเจ้า เตรียมจะแนะนำเจ้ากับอาสามของนาง”

“เหตุนี้ ตอนนี้จึงอยากถามความเห็นของเจ้า ถ้าเจ้าสมัครใจเป็นขุนนาง เช่นนั้นเอาไว้อาสามของนางกลับมา ข้าจะออกหน้าพูดเรื่องนี้ให้เจ้า แต่ถ้าเจ้าไม่มีใจรับราชการ เช่นนั้นก็ถือเสียว่าข้าไม่เคยพูดเรื่องนี้”

หลี่จุ่นฟังแล้วพลันตกใจ ถาม

“แต่...ข้าเป็นคนราชวงศ์อู่...คนราชวงศ์อู่ก็เป็นขุนนางที่นี่ได้ด้วยหรือ”

เฟิงฉีถัวหัวเราะพยักหน้าตอบ

“ถูกต้อง ฝ่าบาทองค์ปัจจุบันแม้เป็นสตรีเพศแต่มีทัศนะเปิดกว้างยิ่งนัก นับจากขึ้นครองราชย์ก็ดำเนินนโยบายต่าง ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อบ้านเมืองและประชาชน”

“หนึ่งในนั้นก็คือไม่จำกัดสัญชาติ ขอเพียงสมัครใจเข้าร่วมกับแคว้นหนาน มีครอบครัวสร้างตัวอยู่ที่แคว้นหนาน เช่นนั้นก็สามารถลองเข้ารับราชการ ได้รับสิทธิประโยชน์เช่นเดียวกับประชาชนแคว้นหนาน”

หลี่จุ่นตะลึงงัน

แต่ก็เกาศีรษะตอบทันที

“ท่านปู่เฟิง เช่นนั้นข้าก็ไม่เหมาะสมกับเงื่อนไข แม้ข้าจะก่อร่างสร้างตัวที่นี่แล้ว แต่ยังไม่มีครอบครัว...”

ครั้นกล่าวคำนี้ออกมา ในใจพลันนึกได้ นึกถึงความเป็นไปได้หนึ่ง!

ดังคาด!

นาทีต่อมา

เฟิงฉีถัวหัวเราะพูด

“ไม่ขอปิดบัง พวกเราตระกูลเฟิงพอใจเจ้ามาก นังหนูหลิงจือก็ดูมีใจให้เจ้า คาดว่าเจ้าคงรู้สึกนานแล้ว ดังนั้นพวกเราเลยคิดกัน ขอเพียงเจ้ายินดี ก็จะหาฤกษ์ดีให้เจ้ากับนังหนูหลิงจือแต่งงานกัน”

หลี่จุ่นดวงตาแข็งทื่อ ตกใจจนพูดไม่ออกเดี๋ยวนั้น

ทีแรกแม่หนูเฟิงหลิงหวนยังไม่พอใจที่ปู่รบกวนการฟังเรื่องเล่าของนาง แต่ตอนนี้ปากเล็ก ๆ อ้ากว้าง คาดไม่ถึงชัดเจน

“จิ่งจุ่น เจ้าคิดให้ดี เรื่องนี้ไม่รีบร้อน อย่างไรก็เป็นเรื่องคนหนุ่มสาวอย่างพวกเจ้า ข้าจะพูดมากไม่ได้ เจ้าเดินทางมาทั้งวัน คงเหนื่อยแล้วละสิ ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

เฟิงฉีถัวยิ้มพูด

“ได้...”

ในใจหลี่จุ่นมีความรู้สึกหลากหลาย

เดินไปที่ห้องของตัวเองทันที

เด็กน้อยอยากตามไป แต่ถูกเฟิงฉีถัวดึงเอาไว้

หลี่จุ่นกลับถึงห้องแล้วปิดประตู

“ตอนนี้เราขาดกำลังพล!”

หลี่จุ่นคิดในใจ

ไม่มีกำลังพลก็ไม่มีทางต่อต้านหลี่เจิ้งได้!

“กองกำลังที่เมืองหลินซุ่นเป็นของใครกันแน่ หรือว่าจะเป็นทหารของหลี่เจิ้งจริง ๆ”

หลี่จุ่นนึกถึงกองทัพแสนนายที่ซ่อนตัวอยู่ที่เมืองหลินซุ่นอีกครั้ง

แต่นั่นไม่เหมือนลักษณะของหลี่เจิ้ง

ด้วยความเข้าใจของเขาที่มีต่อหลี่เจิ้ง ถ้าเขาจะซ่องสุมกำลัง จะไม่ทำประเจิดประเจ้อแบบนี้เด็ดขาด ต่อให้ปิดบังด้วยฐานะหัวโจรก็ไม่ใช่ลักษณะที่เขาจะทำ

นี่เป็นการจัดการของใครกันแน่

เลี้ยงกองทัพขนาดใหญ่อย่างนี้ วัตถุประสงค์คือกบฏแน่ แต่ใครในราชวงศ์อู่มีใจก่อกบฏ

จนถึงตอนนี้ มีแต่เจิ้นเป่ยอ๋อง!

แต่

เจิ้นเป่ยอ๋องอยู่ห่างจากเมืองหลินซุ่นมาก และหลี่เจิ้งก็รู้มานานแล้วว่าเขามีใจคิดกบฏ ทั้งสองคนเหลือแต่การเปิดไพ่เท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ เจิ้นเป่ยอ๋องจะไม่ทำอย่างนี้เหมือนกัน

เช่นนั้น กองทัพกลุ่มนี่เป็นของใครกันแน่