องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 860

หลี่จุ่นคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะได้เจอกับเรื่องอย่างนี้ เจอกับยอดฝีมือแบบนี้อย่างไม่มีปีมีขลุ่ย แถมยังจะรับเขาเป็นศิษย์อีก

เขาในตอนนี้เนื้อหอมแล้วหรือ

ผู้หญิงคนนั้นมองสภาพร่างกายของเขาออก ยอดเยี่ยมกระเทียมดองไปเลย

น่าจะเก่งกว่าเฟิงอู่หังละมั้ง

เช่นนั้นเขาจะกราบเขาเป็นอาจารย์ดีไหม

ผู้หญิงคนนั้นจะสนใจหน้าตาของเขาหรือเปล่า

ไม่สิ จะมีจุดประสงค์อื่นหรือเปล่า

ตอนนี้หลี่จุ่นคิดไม่ตก

ส่ายหน้าแล้วตัดสินใจว่าไว้ค่อยคิดวันหลัง

ตอนนี้ต้องไปเยี่ยมทัวทัวก่อน

หลี่จุ่นถึงที่พักของทัวทัวกับอาหยวน เพิ่งเข้ามาก็เห็นในห้องจุดไฟ จึงเรียก

“ทัวทัว ข้าเอง!”

ไม่นาน

ทัวทัวก็เปิดประตูออกมาด้วยความดีใจ เริงร่าแต่ก็ทำเป็นพูดสงบเสงี่ยม

“ท่านมาได้อย่างไร”

“คิดถึงเจ้ากับลูกน่ะ”

หลี่จุ่นประคองทัวทัวด้วยความระมัดระวังทันที

ทัวทัวหัวเราะคิก ๆ ปัดมือเขาออกแล้วว่า

“เจ้านี่ ตอนนี้ลูกยังเล็กอยู่เลย ไม่ต้องตื่นตระหนกขนาดนี้หรอก!”

หลี่จุ่นพยักหน้า

แต่แล้วก็อุ้มทัวทัวขึ้นในวินาทีต่อมา ทัวทัวร้องกรี๊ด โอบคอเขาฉับพลัน ยังคงปล่อยให้เขาอุ้มเข้าห้อง

ไม่นานในห้องก็มีเสียงร้องสุขสันต์ของทัวทัวดังขึ้น

ครึ่งชั่วยามให้หลัง

ทัวทัวนอนอยู่ในอ้อมอกของหลี่จุ่นด้วยใบหน้าอิ่มเอม ใช้ปอยผมไล้หน้าอกหลี่จุ่นเล่นเป็นวงกลม ซุกซนมากทีเดียว

“ทำไมช่วงนี้ท่านถึงได้ร้อนแรงอย่างนี้ล่ะ...” ทัวทัวหัวเราะถาม

หลี่จุ่นตอบ

“อีกระยะหนึ่งท้องเจ้าโตแล้ว พวกเราจะทำอย่างนี้ไม่ได้แล้วนะ ต้องระวังลูก ดังนั้นตอนนี้ยังสามารถให้เจ้าสมใจได้ ข้าก็จะให้เจ้าได้มีความสุข มีความสุขสุด ๆ ไปเลย”

ทัวทัวนัยน์ตาลุ่มหลงทันที

มองหลี่จุ่น หัวเราะคิก ๆ

ใช้ปากของตัวเองขบกัดหลี่จุ่นไม่หยุด อารมณ์ดีมาก แช่มชื่นใจมาก

มีความสุขมาก

ดังนั้นจึงใช้การกระทำนี้แสดงความรักของตน

หลี่จุ่นอดจุมพิตนางไม่ได้ จุมพิตหนัก ๆ พักหนึ่งจึงปล่อยปากของนางอย่างพอใจ แล้วบอกเล่าเรื่องที่ตัวเองประสบกับทัวทัว

ตามด้วยบอกการคาดเดาอย่างหาญกล้าของตัวเอง

“ข้าเปล่านะ...”

“ต้องเป็นอย่างนั้น!”

หลี่จุ่นหมดคำพูด อุดปากนางทันที

พอผู้หญิงพูดมากก็ต้องอุดปากนางเอาไว้ ถ้าใช้ปากมากก็ต้องใช้อาวุธร้ายของตัวเอง!

หลี่จุ่นตระหนักหลักการนี้อย่างลึกซึ้ง

ไม่นานทัวทัวก็พอใจ สติสตังหลุดลอย สุดแต่หลี่จุ่นจะกระทำ

“เช่นนั้นท่านก็กราบนางเป็นอาจารย์สิ...ถึงจะไม่ใช่จักรพรรดินีก็เป็นผู้แข็งแกร่งสุดยอดคนหนึ่ง เราไม่ขาดทุนหรอก” ทัวทัวกล่าว

“ดีมาก เจ้าพูดถูกใจข้านัก”

หลี่จุ่นพอใจอย่างยิ่ง

ลูบหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองของทัวทัว แล้วจู่ ๆ ก็ถาม

“ทัวทัว มีเรื่องหนึ่งข้าอยากถามเจ้ามาตลอด”

“อะไรหรือ”

“วันนั้นที่ไปหาเจ้าที่แคว้นเฟิงเฉวี่ยน คนที่เกลี้ยกล่อมเจ้าให้ร่วมมือต่อกรกับราชวงศ์อู่เป็นใครกันแน่” หลี่จุ่นถาม

คนผู้นี้น่าจะไม่ใช่ท่านเมิ่ง

จากคืนนั้นที่กรอกสุราทัวทัวจนเมาที่ชายแดนเหนือ จากถ้อยคำของ...

หลี่จุ่นอาจจะรู้จักคนผู้นี้!