องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 862

วันต่อมา หลี่จุ่นตื่นไปเดินตลาดแต่เช้าตรู่

เที่ยวตลาดเป็นเรื่องบังหน้า ความจริงไปส่งจดหมาย

คนที่วางไว้ที่นี่เมื่อก่อนหน้านี้ปะปนอยู่ทุกหนแห่ง เพื่อไม่ให้เกิดปัญหายุ่งยากที่ไม่จำเป็น

ปลอมตัวเป็นคนในธุรกิจต่าง ๆ

อื่ม หลี่จุ่นแค่ไปกินอาหารเช้าก็จบ

รูปแบบอย่างร้านอาหารเช้าตำรับจ้าวที่เผยแพร่มาจากราชวงศ์อู่นิยมไปทั่วแล้ว

พ่อค้าแคว้นหนานเลียนแบบเป็นคนแรก ในเมืองซ่างหยวนมีร้านอาหารและแผงลอยที่ขายอาหารเช้าไม่น้อย

แน่นอน

ร้านค้าต้องใช้ทุนทรัพย์มาก มีพ่อค้าน้อยนักที่กล้าเสี่ยง

เพราะพวกเขาไม่มีอาหารอันเป็นเอกลักษณ์อย่างเต้าหู้

หลี่จุ่นมาแผงลอยหนึ่งที่อยู่ริมถนน สั่งซาลาเปาสองสามลูกและโจ๊กถ้วยหนึ่งก่อนจะเริ่มก้มหน้าก้มตากิน

พักหนึ่ง ทิ้งเหรียญทองแดงเล็กน้อยและจากไป

เสี่ยวเอ้อร์รีบมาเก็บถ้วยพร้อมแอบเก็บกระดาษแถบใต้ถ้วยซ่อนอยู่ในฝ่ามืออย่างเงียบ ๆ

จากนั้น

หลี่จุ่นไปแผงลอยข้างถนนซื้อน้ำชา สั่งน้ำชากาหนึ่ง ดื่มอย่างผ่อนคลายระยะหนึ่งแล้วก็ทิ้งเหรียญทองแดงเล็กน้อยก่อนจะจากไปเหมือนเดิม

เช่นเดียวกัน ใต้กาน้ำชามีกระดาษแถบซ่อนอยู่

เช้านี้หลี่จุ่นไปแผงลอยริมทางสามแห่ง แล้วจึงเดินกลับที่พัก

ทว่า

เพิ่งถึงปากประตูตระกูลเฟิงก็เห็นว่าตรงนั้นมีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่

หลี่จุ่นมองออกว่าเป็นคันที่ทัวทัวและอาหยวนเช่านั่งประจำ ตกตะลึงทันใด

พวกนางมาทำอะไรน่ะ

มุ่งหน้าเข้าจวนทันที

เห็นทัวทัวกับอาหยวนนั่งอยู่ในห้องโถง ยังมีเฟิงหลิงจืออยู่ด้านข้าง

และยามนี้

เฟิงฉีถัวกำลังขมวดคิ้วจับชีพจรให้ทัวทัว

หลี่จุ่นตกตะลึงพรึงเพริด ถามเดี๋ยวนั้น

“เกิดอะไรขึ้น”

อาหยวนเห็นว่าหลี่จุ่นมาแล้วจึงเอ่ย

“วันนี้พี่ตื่นมาก็ปวดท้อง พวกเรากังวลก็เลยมาตรวจดูน่ะ”

ปวดท้องหรือ

หลี่จุ่นตกใจฉับพลัน!

เวลานี้เฟิงฉีถัวตรวจเสร็จแล้ว เขาขมวดคิ้วพลางกล่าว

“ระยะนี้แม่นางจิ่งได้ร่วมหลับนอนกับสามีหรือไม่”

ทัวทัวอึ้ง ใบหน้าแดงซ่านฉับพลัน แต่ก็ยังพยักหน้าน้อย ๆ

“ทราบแล้ว ท่านปู่” เฟิงหลิงจือไปจัดยาทันที

เฟิงฉีถัวจึงยิ้มน้อย ๆ เอ่ย

“พวกเจ้าคนหนุ่มสาวไม่รู้ก็ปกติ ต่อไประวังมากหน่อยก็พอ”

“ได้...”

ทัวทัวน้ำตาคลอเบ้า ในหน้ายังมีความกลัวอยู่

ยามนี้หลี่จุ่นตกใจจะจะเอ๋อแล้ว

คิดไม่ถึงว่าความสุขสุดยอดจะทำให้เกิดโศกนาฏกรรม...

โชคดีจริง ๆ!

“จิ่งจุ่น วันนี้เจ้ามีธุระหรือไม่” เฟิงฉีถัวกันมาถาม

หลี่จุ่นพยายามข่มอารมณ์ของตัวเอง พยักหน้าตอบพลัน

“วันนี้ไม่มีอะไร ท่านปู่เฟิงมีอะไรจะสั่งข้าหรือ”

เฟิงฉีถัวลุกขึ้นยืน

ให้ทัวทัวกับอาหยวนรอเฟิงหลิงจือจัดยา ส่วนเขาพาหลี่จุ่นมาถึงลานบ้าน

“ตอนกลางวันอาสามของพวกนางน่าจะถึงแล้ว ถ้าเจ้าไม่มีธุระก็อยู่ที่บ้านเถอะ ถึงเวลาข้าจะแนะนำให้เจ้า เรื่องครอบครัวไม่รีบ แต่ต้องให้รู้จักกับลูกข้าก่อน”

หลี่จุ่นหัวใจรัดแน่นฉับพลัน

ในที่สุดวันนี้ก็จะได้เจอกับอัครมหาเสนาบดีแคว้นหนานแล้วหรือ