เข้าสู่ระบบผ่าน

องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 902

เทือกเขาจินเฟิ่ง

จี้จงชิงยังตั้งค่ายทหารอยู่ที่นี่ จะยังไม่กลับเมืองหลวงในเวลานี้

นอกจากควบคุมเหล่าทหารและช่างฝีมือที่เรียกตัวมาจากราชวงศ์อู่เพื่อสร้างเมือง บางครั้งยังจะเดินหมากอยู่บนเขา เล่นอยู่คนเดียว หรือไม่ก็วาดภาพ

ในฐานะที่เป็นนักวาดภาพแห่งยุค จี้จงชิงพึงพอใจกับผลงานวาดภาพของตัวเองอย่างยิ่ง

แน่นอน ก่อนหน้านี้เคยสะเทือนใจครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้หลี่จุ่นตายแล้ว เช่นนั้นโลกนี้ยังจะมีผลงานการวาดภาพใครเกินหน้าเขาได้อีก

เช่นนั้นเขาก็จับพู่กันวาดต่อสิ

ความมั่นใจนั้นมาแล้วห้ามยังไงก็ห้ามไม่อยู่

วันนี้

ผู้หญิงชุดขาวที่สวมผ้าสีดำผืนบางปิดหน้ามาอีกแล้ว

ทำความเคารพไปทางจี้จงชิงก่อน แล้วดูผลงานวาดภาพของจี้จงชิง ก่อนจะทอดถอนใจชื่นชม

“ทักษะการวาดภาพของอาจารย์อายอดเยี่ยมยิ่งนัก ชวนให้คนถอนใจยอมศิโรราบ สมกับที่เป็นนักวาดภาพแห่งยุคโดยแท้”

จี้จงชิงพอใจกับการชื่นชมของอีกฝ่ายมาก แต่ก็ยังส่ายหน้าพูดแบบถ่อมตนทันที

“ชมเกินไปแล้ว ๆ อีกไม่กี่ปีคงถือพู่กันไม่ไหวแล้ว”

เขาไม่ได้พูดว่าภาพของตัวเองงั้น ๆ แต่บอกว่าตัวเองจะแก่แล้ว ถือพู่กันไม่ไหว

เห็นได้ว่าเขาพอใจกับผลงานของเขาเพียงไร

ตอนที่ถูกล็อก
คุณจะสามารถอ่านตอนนี้ได้ฟรีในอีก:--:--:--:--

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน