องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 908

สุดท้ายจักรพรรดินียังไม่ด่วนใช้ข้อเสนอของหลี่จุ่นที่ยกทัพไปตีเจียงหนานของราชวงศ์อู่ในวันต่อมา

หลี่จุ่นกลับถึงกระโจม ส่ายหน้าในใจทันที

ไม่ควรจะปรึกษาหารือด้วยเลย!

เขาดูจักรพรรดินีคนนี้ไม่ออก

แต่มีจุดหนึ่งที่เขายืนยันได้

นั่นคือจักรพรรดินียังไม่ค่อยมีความมั่นใจ

เขาวิเคราะห์ถึงขั้นนี้แล้ว แต่นางก็ยังไม่ส่งทหารไปสักที นี่จะทำให้พลาดโอกาสในการรบ

“กุนซือ ท่านกำลังถอนหายใจเรื่องอะไรหรือ ฝ่าบาทเชิญท่านไปปรึกษาหารือเรื่องการศึกหรือไม่” ซั่งกวนเฮ่าขยับเข้ามาถาม

หลี่จุ่นตอบ “ฝ่าบาทตรัสว่าจะปรับปรุงการอยู่การกินของข้าน่ะ”

ซั่งกวนเฮ่าอึ้ง “ฝ่าบาทตามท่านไปคุยเรื่องนี้น่ะหรือ”

“แน่นอนว่าไม่ใช่”

หลี่จุ่นส่ายหน้า

ซั่งกวนเฮ่าหูผึ่งทันที กลับได้ยินหลี่จุ่นพูดต่อว่า

“ฝ่าบาทตรัสแล้ว อนุญาตให้ข้ากลับไปเยี่ยมญาติได้”

ซั่งกวนเฮ่าเซ็งเดี๋ยวนั้น

ที่เขาอยากได้ยินไม่ใช่เรื่องนี้สักหน่อย

เห็นหลี่จุ่นมีท่าทีอยากปกปิดเขาชัด ๆ ซั่งกวนเฮ่าจึงยักไหล่ ไม่คิดจะถามอีก

ตกกลางคืน จู่ ๆ ก็มีทหารเข้ามาบอกกับหลี่จุ่น มีหญิงสาวมาหาเขาอยู่นอกค่ายทหาร

หลี่จุ่นตกตะลึง รีบวิ่งไปดูทันที ชัดเจน ผู้ที่มาก็คืออวิ๋นเอ๋อร์!

“พี่อวิ๋นเอ๋อร์ ท่านมาได้ยังไงน่ะ”

หลี่จุ่นตกใจ

อวิ๋นเอ๋อร์ในชุดทะมัดทะแมงสีดำ ใบหน้าพกรอยยิ้มสวยหวานกำหมัดกล่าวพลัน

“นายน้อย อวิ๋นเอ๋อร์รับคำสั่งนายหญิงมารับท่านไปฝึกวรยุทธ์ นายหญิงบอกว่าแสงจันทร์คืนนี้หายากนัก เป็นโอกาสดีที่จะฝึก”

“แต่ตอนนี้ข้า...”

หลี่จุ่นลังเล

ทว่า

อวิ๋นเอ๋อร์ยิ้มพูดอีก

“นายน้อยมิต้องห่วงทางฝ่าบาทหรอก ตามข้าไปก็พอ ฝ่าบาทไม่เอาความหรอก”

หลี่จุ่นจึงพยักหน้า

เขาสงสัยมาตลอดว่าจักรพรรดินีจะเป็นคนเดียวกับซั่งกวนหว่านเอ๋อร์

ถ้าไม่ใช่คนเดียวกัน พวกนางก็ต้องรู้จักกันแน่ และต้องมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้น

หลี่จุ่นตามอวิ๋นเอ๋อร์ไปถึงถนนใหญ่ ที่นั่นมีรถม้าจอดเด่นชัดอยู่คันหนึ่ง

ก็คือคันที่หลี่จุ่นนั่งประจำคันนั้นนั่นเอง

“นายน้อย เชิญ!”

หลี่จุ่นเคยเห็นผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นทหารมาคารวะเขาอย่างเคารพโดยความบังเอิญด้วย

ตอนนั้นห่างกันไกล เขามองไม่ชัด และไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไรกัน แต่ต้องกำลังวางแผนแน่!

‘อย่าเพิ่งคิดเลย ถ้าเขามาเพราะเรา งั้นก็ต้องลงมือสักวัน ป้องกันเอาไว้ก่อนแล้วกัน’

หลี่จุ่นคิดในใจ ปล่อยเรื่องซั่งกวนเฮ่าเอาไว้ก่อน

ถึงจุดมุ่งหมาย หลี่จุ่นเข้าไป มองปราดเดียวก็เห็นซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ที่กำลังให้อาหารปลาอยู่ริมสระ

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ยังใส่ชุดสีขาวเหมือนเดิม ปิดหน้าด้วยผ้าสีดำผืนบาง

งามล่มเมือง

เฉกเช่นเทพธิดาบนสรวงสวรรค์

งามยิ่งนัก!

“ศิษย์คารวะท่านอาจารย์!” หลี่จุ่นทำความเคารพทันที

“มาแล้วหรือ”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เสียงเย็นใส เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง กลับมีความอ่อนโยนเล็กน้อยเต็มอยู่ในนั้น

นางผิวหน้ามองหลี่จุ่นช้า ๆ

“คืนนี้แสงจันทร์ไม่เลว เป็นโอกาสดีที่จะฝึกวิชาจันทราพิฆาตจึงตามเจ้ามา เจ้าไปก่อน อีกประเดี๋ยวข้าจะตามไป”

“ทราบแล้วท่านอาจารย์”

ระหว่างทางที่มาเห็นว่าคืนนี้แสงจันทร์สุกสกาวจริง ๆ

หลี่จุ่นไปเดี๋ยวนั้น