เข้าสู่ระบบผ่าน

องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 909

หลี่จุ่นมาถึงสถานที่ฝึกเดิมและเริ่มฝึก

ไม่นานซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็มา นั่งอยู่ข้าง ๆ

สองศิษย์อาจารย์ฝึกวรยุทธ์ด้วยกัน

“อีกสามครั้งก็น่าจะได้แล้ว” ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์พูดเสียงละมุน

หลี่จุ่นอึ้ง แล้วจึงถาม

“อีกสามครั้งข้าก็ไม่ต้องมาฝึกกับท่านแล้วหรือ”

“ไม่ใช่ อีกสามครั้งก็ไม่ต้องอาบแสงจันทร์ฝึกแล้ว” ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ตอบ

หลี่จุ่นพูดในใจ ‘นึกว่าไม่ต้องฝึกแล้วเสียอีก’ เกือบผิดหวังในใจ

ยังดีที่ได้ฝึกต่อ

สองศิษย์อาจารย์ฝึกยุทธ์ท่ามกลางแสงจันทร์จบก็เดินออกจากถ้ำหินย้อยและกลับโถงใหญ่

“ข้าเห็นเจ้าน่าจะเคยฝึกหมัดมวยมาแล้ว ตั้งแต่คืนนี้ ข้าจะสอนทักษะขาให้เจ้า” ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เอ่ยปาก

“ขอรับ ท่านอาจารย์!”

หลี่จุ่นดีใจ

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อย เอามือไพล่หลังเดินย่ำเท้าอยู่ตรงหน้า ก่อนจะพูดช้า ๆ

“ทักษะขานี้ข้าตั้งชื่อว่าขาลมกรด เอาชนะด้วยความเร็วขา เมื่อฝึกถึงระดับสูง ชั่ววูบหนึ่งจะสามารถเตะต่อเนื่องหลายสิบครั้งได้ นับว่าอานุภาพไม่สิ้น ศัตรูสามารถโจมตีช่วงล่างของเขาได้ ทำให้อีกฝ่ายยากจะป้องกัน”

ชั่ววูบหนึ่งหลายสิบครั้งหรือ

ตอนที่ถูกล็อก
คุณจะสามารถอ่านตอนนี้ได้ฟรีในอีก:--:--:--:--

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน