องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 911

“ท่านบอกว่าครั้งนี้มุ่งเป้ามาที่แม่ทัพใหญ่หรือ”

จักรพรรดินีจับประเด็นสำคัญได้อย่างรวดเร็ว จึงถามทันที

หลี่จุ่นพยักหน้า

อธิบายการสันนิษฐานของตัวเองที่พูดกับเฟิงเป่าจินเมื่อครู่ให้จักรพรรดินีฟัง

จักรพรรดินีฟังจบนัยน์ตาหดเล็กเดี๋ยวนั้น

นิ่งงันครู่หนึ่ง ก่อนจะถามเฟิงเป่าจิน

“ท่านอัครเสนาบดีเฟิง ความเห็นของท่านล่ะ”

เฟิงเป่าจินมองหลี่จุ่นทีหนึ่งแล้วตอบ

“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมเห็นด้วยกับความคิดเห็นของกุนซือพ่ะย่ะค่ะ...ที่เขากล่าวมามีเหตุผล!”

จักรพรรดินีขมวดคิ้วมุ่น ครู่หนึ่งแล้วจึงเปล่งเสียงดัง

“ใครก็ได้!”

ทหารที่อยู่นอกกระโจมเข้ามาอย่างเร็วรี่ รับฟังอย่างนอบน้อม!

จักรพรรดินีเอ่ยเสียงเย็น

“ถ่ายทอดโองการลงไป จัดสรรองครักษ์สิบคนกับแม่ทัพทุกคน ข้างตัวแม่ทัพหยวนกับแม่ทัพหลินเพิ่มองครักษ์ยี่สิบคน! ให้ทุกกองทัพทุกค่ายเพิ่มการป้องกัน!”

แม่ทัพหยวนและแม่ทัพหลินก็คือสองในสามรองแม่ทัพใหญ่ของทั้งกองทัพที่เหลืออยู่

เสิ่นเหนียนก็คือรองแม่ทัพใหญ่ท่านนั้นที่วางแผนสังหารจอมทัพของทั้งกองทัพ!

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ทหารผู้นั้นรับบัญชาไปถ่ายทอดประสงค์ทันที

เมื่อนั้นจักรพรรดินีจึงมองพวกหลี่จุ่นสองคน ถาม

“พวกท่านทั้งสอง ตามที่พวกท่านกล่าวมา การทรยศของเสิ่นเหนียนคือขั้นแรก ในกองทัพต้องมีคนที่คิดก่อความวุ่นวายอีกแน่ แต่ทำไมอีกฝ่ายต้องทำอย่างนี้ด้วย”

เฟิงเป่าจินมองหลี่จุ่นทันที

หลี่จุ่นคิดในใจ ‘คุณจะมองผมทำไม ผมไม่ได้เป็นคนทำสักหน่อย!’

ทว่า

นาทีต่อมา สายตาของจักรพรรดินีก็พุ่งมาที่ตัวเขาเหมือนกัน

หลี่จุ่นจุกอก คิดแล้วจึงตอบ

“ฝ่าบาท เกรงว่า...จะเป็นฝีมือของฮ่องเต้ราชวงศ์อู่พ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อวาจาออกจากปาก

เฟิงเป่าจินหน้าถอดสีก่อนเป็นคนแรก เอ่ยเสียงหนัก

“กุนซือโปรดระวังคำพูดด้วย!”

นี่คือการปั่นกระแสกองทัพ!

จักรพรรดินีขมวดคิ้วเหมือนกัน แต่ยังเงียบพักหนึ่ง

หลี่จุ่นเอ่ย “ใต้เท้าเฟิง ข้าขอถามท่าน นอกจากราชวงศ์อู่ ยังมีใครมีปัญหากับแคว้นหนานอีกหรือไม่”

ยามนี้

พอได้ยินหลี่จุ่นย้อนถาม เฟิงเป่าจินลิ้นจุกปากฉับพลัน

จักรพรรดินีก็เงียบด้วย

สามารถทำให้แม่ทัพที่อยู่ในกองทัพเป็นเวลานานทำเรื่องสังหารผู้บังคับบัญชาด้วยชีวิตกะทันหันได้ จะต้องมีเงื่อนงำแน่นอน

เพราะไม่ใช่ใครจะสามารถให้เขาทำได้

ต้องเป็นฝีมือฮ่องเต้ราชวงศ์อู่แน่!

และไม่รู้ว่าวางแผนมากี่ปีแล้ว

หลี่จุ่นพูดต่อ

“ฝ่าบาท เรื่องส่งทหารจะรอช้าไม่ได้ ช้าหนึ่งนาทีก็คือสูญเสียโอกาสในการรบหนึ่งนาที กระหม่อมของเสนอให้ส่งทหารทันที ยึดภูเขาหลงจ่าง ควบคุมเจียงหนาน วางแผนเพื่อการข้างหน้า!”

“ฝ่าบาท!”

ตอนนี้เอง

นอกกระโจมมีเสียงร้อนรนดังขึ้น ตามด้วยขุนนางบุ๋นบู๊เดินตุปัดตุเป๋เข้ากระโจมมา คุกเข่าคำนับร้องเสียงดังเลยว่า

“ฝ่าบาท เกิดเรื่องใหญ่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนกลางคืน...เจ้ากรมทั้งหกถูกลอบสังหารเสียชีวิตหมดแล้ว รองเจ้ากรมและขุนนางแต่ละกรมเสียชีวิตแปดเก้าส่วน ฝ่าบาท...มีโจรกบฏคิดจะล้มล้างแคว้นหนานพ่ะย่ะค่ะ!”

อะไรนะ!

จักรพรรดินีและหลี่จุ่นสามคนเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน!