องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 915

เฟิงเป่าจินและจักรพรรดินีได้ยินคำพูดของหลี่จุ่นแล้วต่างพยักหน้า

ทันใดนั้น จักรพรรดินีเรียกแม่ทัพทั้งหมดในกองทัพมาประชุม และแนะนำหลี่จุ่นกับทุกคน

ก่อนหน้านี้เคยแนะนำแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นการวางแผนเพื่อทั้งกองทัพ!

ต่อไปหลี่จุ่นคือกุนซือของกองทัพแคว้นหนาน เขาจะเป็นผู้ออกกลอุบายทั้งหมดในการทำสงคราม!

แน่นอนว่าต้องมีแม่ทัพบางคนที่ไม่ยินยอม

รู้สึกว่าหลี่จุ่นเป็นแค่เด็ก จะร่วมตัดสินใจแผนการรบได้อย่างไร นี่มิใช่ล้อเล่นหรือ

แต่พอรู้ว่าหลี่จุ่นมาจากราชวงศ์ เคยติดตามอู่จี้จงชิงก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก

ล้อเล่นน่า!

จี้จงชิงเป็นใคร

ตอนนี้จี้จงชิงเป็นเทพสงครามเลื่องชื่อในแผ่นดินเชียวนะ!

เทพสงครามก็คือบุคคลที่ใช้ทหารดังเทพ!

คนที่เคยติดตามจี้จงชิง แม้จะเป็นเด็กที่อายุอานามไม่มาก แต่ก็ต้องพอตัวแน่นอน!

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ฝ่าบาทดูจะให้ความสำคัญมาก เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว

เพื่อป้องกันว่าในกองทัพยังมีหนอนบ่อนไส้ จักรพรรดินีจึงไม่อธิบายแผนการเดินทัพทั้งหมดชัดเจน แค่ให้แม่ทัพทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม

ครั้นประชุมเสร็จ หลี่จุ่นพลันถาม

“ฝ่าบาท การเคลื่อนทัพในคืนนี้สำคัญมาก ต้องใช้ยอดทหารแม่ทัพ ฝ่าบาททรงคิดว่าแม่ทัพท่านใดเหมาะสมพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดินีคิดแล้วจึงตอบ

“แม่ทัพหยวนแล้วกัน”

แม่ทัพหยวนหยวนเฟิงคือหนึ่งในสองรองแม่ทัพใหญ่ที่เหลืออยู่!

ก็คือหัวหน้าทหารระดับสูงสุดในกองทัพเวลานี้

หลี่จุ่นพยักหน้าถาม

“แม่ทัพหยวนท่านนี้ไม่มีปัญหาอะไรกระมัง”

เฟิงเป่าจินพูดแทรกทันที

“กุนซือ ความจริงเรื่องนี้ยากจะรับรอง แม่ทัพเสิ่นเมื่อก่อนหน้านี้ก็เป็นแม่ทัพคนเก่าคนแก่เหมือนกัน แต่ก็ยังเป็นเช่นนี้ แม่ทัพหยวนท่านนี้ยากจะรับรอง...”

จักรพรรดินีเสริมด้วย “ถูกต้อง ความจริงเวลานี้ไม่มีแม่ทัพคนไหนที่เชื่อถือได้แล้ว”

หลี่จุ่นขมวดคิ้วมุ่น

นี่เป็นปัญหาใหญ่อีกข้อ

หลี่จุ่นพิจารณาก่อนจะเอ่ย

“เรื่องมาถึงขั้นนี้ เช่นนั้นก็ได้แต่เปลี่ยนตัวพวกเขาแล้ว”

เฟิงเป่าจินอึ้งงันก่อนจะเอ่ย

“เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนทำศึก เป็นข้อห้ามร้ายแรงในการทำสงคราม!”

จักรพรรดินีขมวดคิ้วเหมือนกัน

“ตอนนี้ในกองทัพยังมีทหารที่เคยติดตามท่านแม่ทัพผู้เฒ่าในปีนั้นไม่น้อย หากท่านแม่ทัพผู้เฒ่ายินยอมเข้ารับตำแหน่งอีกครั้ง ก็จะกำจัดความกังวลของเราได้อย่างราบรื่น”

“เหตุนี้เพื่อแผ่นดินแคว้นหนาน ฝ่าบาทโปรดลดองค์เชิญท่านแม่ทัพผู้เฒ่าเฟิงกลับมาเป็นจอมทัพอีกครั้งด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

จักรพรรดินีนิ่งเงียบครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย

“ได้! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะไปเชิญท่านแม่ทัพผู้เฒ่าด้วยตัวเอง!”

เฟิงเป่าจินได้ยิน ชั่วขณะไม่รู้ว่าเป็นอารมณ์แบบใด

แต่ฝ่าบาทจะเสด็จไปด้วยองค์เอง นี่ทำให้คนเท่าไรตื่นเต้น

หลังจากจบการประชุม

ทั้งสามออกเดินทางไปยังเมืองซ่างหยวน

แน่นอน เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น จักรพรรดินีพานางกำนัลไปด้วยแค่คนเดียว ส่วนเฟิงเป่าจินก็พาผู้ติดตามไปแค่สองคน

เดินทางด้วยชุดลำลอง

หลี่จุ่นพาผู้ติดตามไปด้วย

เขาจะออกศึกแล้ว ดังนั้นต้องบอกลากับพวกนางก่อน

ตอนที่ใกล้จะถึงตระกูลเฟิง หลี่จุ่นกับเฟิงเป่าจินอำลาจักรพรรดินี จากนั้นก็ตรงดิ่งไปยังเรือนของทัวทัวและอาหยวน

หลี่จุ่นมาถึงเรือนที่พักของสองนาง มองกำแพงทีหนึ่ง

พลันยกยิ้มตรงมุมปาก กระทืบเท้าทีหนึ่ง กระโดดข้ามกำแพงโดยตรง!

เขาสร้างความตื่นเต้นสักหน่อย!