องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 919

กลางฤดูร้อน ราตรียุงแมลงชุกชุม

นกกาสารสัตว์ส่งเสียงร้องกลางป่าเขา

เทียบกับฤดูหนาวเย็นยะเยือกย่อมคึกคักมากกว่าบางส่วน

แต่เสียงนกเจื้อยแจ้วในค่ำคืนนี้กลับเพิ่มความเงียบสงัด

ดวงจันทร์ลอยเด่นบนม่านฟ้ารัตติกาล

กองกำลังสามพันคนมุดผ่านป่าด้วยความรวดเร็วด้วยการนำของหัวหน้าม้าศึกยี่สิบกว่าตัว

ผู้นำกลับเป็นชายหนุ่มร่างผอมบางคนหนึ่ง

แม้จะอยู่ในคืนราตรีมืดมิด แต่ภายใต้คบไฟ ชายหนุ่มหน้าตาขาวหมดจด รูปงามยิ่งนัก

ถูกต้อง ผู้ที่นำทหารก็คือหลี่จุ่นนั่นเอง!

เป็นธรรมดาที่จักรพรรดินีและเฟิงเป่าจินกลัวว่าหลี่จุ่นจะหนีไป แต่เฟิงอู่หังรับรองให้เขา ดังนั้นจึงให้เขานำทัพมาได้

ทว่า...ใครบอกว่าเฟิงอู่หังรับรองให้เขาแล้วเขาจะไม่หนีเล่า

แน่นอน พูดเล่นเฉย ๆ

ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะหนี

คนที่ควรหนีคือพวกเขาเฟิงโหยวต่างหาก

ต้องให้พวกเขาไปจากภูเขาหลงจ่างก่อน ถึงเป็นไปไม่ได้ที่กองทัพจะขึ้นเขา แต่เพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นยังต้องให้พวกเขาไปก่อนจึงจะดี

ภายใต้ดวงจันทรา ทัพใหญ่รีบเร่งตลอดทาง

กระทั่งเกือบถึงครึ่งคืน ในที่สุดก็ถึงทางลับละแวกเมืองเป่ยกวนแล้ว จากนั้นก็เดินทางไปทางเหนือ

คืนนี้ทัพหน้ามีทหารฝีมือดีทั้งหมดหนึ่งหมื่นคน ล้วนคัดสรรจากพันหมื่น แบ่งเป็นสามส่วนเดินทาง

ทางหนึ่งหลี่จุ่นเป็นผู้นำ

ทางหนึ่งรองแม่ทัพหยวนเฟิงเป็นผู้นำ

ยังมีอีกทางหนึ่ง ผู้บังคับกองพันมากด้วยประสบการณ์สามคนเป็นผู้นำ

กองพลทั้งสามจะรวมตัวกันแถวด่านควายในเวลาที่กำหนด

หลี่จุ่นกะประมาณ น่าจะถึงที่นัดหมายในเวลาเกือบครึ่งคืนหลัง

“หยุด!”

เมื่อออกจากเมืองเป่ยกวน เดินทางไม่ถึงสิบลี้ จู่ ๆ หลี่จุ่นก็บอกให้กองทัพหยุด

ผู้ช่วยมาทันที ถามอย่างเคารพว่า

“กุนซือ มีอะไรจะสั่งหรือขอรับ”

หลี่จุ่นมองจันทร์เสี้ยวบนฟ้าทีหนึ่งก่อนจะเอ่ย “สั่งการลงไป ดับคบไฟให้หมด ใช้แสงจันทร์เดินทาง!”

“ขอรับ! กุนซือ!”

“กุนซือมีคำสั่ง ดับไฟเดินหน้า!”

“กุนซือมีคำสั่ง ดับไฟเดินหน้า!”

“...”

ทหารถ่ายทอดคำสั่งถ่ายทอดคำสั่งลงไปทันที

หลี่จุ่นพูดอีก “ผู้บังคับกองพันกองหัวพยัคฆ์อยู่ที่ใด”

เสียงของหยวนเฟิงหยาบมาก เหมาะสมกับหน้าตาของเขา

หลี่จุ่นมองหยวนเฟิงทีหนึ่ง ไม่ได้บอกปัด พยักหน้าตอบโดยตรง

“ได้ เช่นนั้นเรื่องการโจมตีเมืองก็มอบหมายให้ท่านแม่ทัพหยวนแล้ว!”

“กุนซือวางใจได้เลย!” หยวนเฟิงพลันเอ่ย

หลี่จุ่นมองแสงจันทร์ทีหนึ่ง เวลานี้ใกล้จะยามโฉ่วแล้ว เขาคิดแล้วจึงเอ่ย

“แม่ทัพหยวน แบ่งกำลังพลเป็นสองกองโจมตีเมือง! กองแรกหกพันคน ทั้งสองกองบุกเมืองโดยใช้ระยะห่างไม่เกินหนึ่งเค่อ!”

หยวนเฟิงอึ้ง แล้วถามฉับพลัน “กุนซือ นี่หมายความว่าอย่างไร ทำไมไม่บุกพร้อมกันไปเลยเล่า”

หลี่จุ่นตอบ “แม่ทัพหยวนทำตามที่บอกก่อนเถอะ”

หยวนเฟิงลังเลพักหนึ่ง แต่ก็ยังตอบไปว่า

“ขอรับ!”

“เอาละ ให้ทหารทุกนายพักผ่อนเตรียมตัวหนึ่งเค่อ หนึ่งเค่อให้หลังรอหน่วยสอดแนมรายงานสถานการณ์แล้วเริ่มบุกโจมตี!”

“รับทราบ!”

ไม่ถึงหนึ่งเค่อหน่วยสอดแนมก็กลับมารายงาน ไม่มีความผิดปกติใด ๆ

หลี่จุ่นจึงมองด่านควายที่เห็นแสงรำไรเล็กน้อย เอ่ยเสียงหนัก

“ทุกคนจงฟัง ทหารกองแรกออกเดินทางทันที!”

“พี่น้องทั้งหลาย บุก!”

หยวนเฟิงตะกุยเท้าม้าออกไป ตะโกนสั่งให้โจมตีทันที!