องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 920

ภายใต้ม่านราตรี

ด่านเหิงกู่เต็มไปด้วยจิตสังหารเคร่งขรึมที่มองไม่เห็น

จางเฟิงลู่เลือดไหลลงแขน กำลังทำแผลใส่ยาอยู่

นั่งอยู่ในกระโจมจอมทัพ สีหน้าเย็นชาฟังการรายงานของผู้ใต้บังคับบัญชา

ตรงหน้ามีดาบสงครามเปื้อนเลือดตั้งอยู่!

“แม่ทัพใหญ่ แม่ทัพจั่วกับแม่ทัพอู๋เจียง...”

ในกระโจมจอมทัพ เงียบเป็นเป่าสาก!

หัวหน้านายทหารทั้งหลายก้มหน้าไหล่ตกกระวนกระวาย เวลานี้ไม่มีผู้ใดกล้าปริปาก

เพราะเมื่อครู่เกิดการต่อต้าน ในกองทัพมีแม่ทัพใหญ่สองคนก่อจลาจล นำทหารมุ่งมายังกระโจมกลางค่าย!

หากมิใช่เพราะจางเฟิงลู่ตอบสนองทันท่วงที องครักษ์ที่นั่นยับยั้งไว้ทัน เกรงว่าตอนนี้คงอยู่ระหว่างทางไปยมโลกแล้ว

แต่กระนั้น

แขนข้างหนึ่งของจางเฟิงลู่ยังเกือบถูกทหารใต้บัญชาในอดีตคนหนึ่งของตัวเองตัดขาด

ไม่เพียงเท่านี้ ในกองทัพยังมีผู้บังคับกองพันต่อสู้จนตัวตายไปหลายสิบคน!

แย่ถึงขีดสุด!

“จั่วลี่ อู๋เจียง...ดีจริง ๆ! ปกติข้าดีกับพวกเขาไม่น้อย กลับกล้าลุกฮือในเวลานี้!”

จางเฟิงลู่เดือดดาลผลักหมอทหารที่กำลังใส่ยาให้เขา พูดด้วยความโกรธ!

กวาดสายตามองทุกคนด้วยความเย็นชาพร้อมเอ่ยเสียงเย็น

“หึ! ร้ายนักนะ ในบรรดาพวกเจ้ายังมีพวกคิดคดอีกแน่ ถ้ารู้ตัวก็ยอมแพ้เสียแต่ตอนนี้ ข้าจะอนุโลมละเว้นชีวิตเจ้า แต่หากให้ข้าตรวจสอบเจอเอง ฆ่าไม่เว้น!”

พอทุกคนได้ยินก็ก้มหน้างุดกว่าเดิม

เวลานี้ไม่ว่าจะมีใจคิดคดหรือไม่ ก้าวออกมามิใช่ชนกับปากกระบอกปืนเลยหรือ

ปราศจากพื้นที่ให้หารือแน่ จางเฟิงลู่กำลังล่อคนทรยศมือเปล่าอยู่!

ไม่มีทางเสียหรอก!

“รายงาน!”

ตอนนี้เอง

นอกกระโจมมีทหารมาถ่ายทอดคำสั่ง

“เข้ามา!”

จางเฟิงลู่ตะคอกเสียงต่ำ

เวลานี้

หน่วยสอดแนมคนหนึ่งมุ่งหน้าเข้ามา กึ่งคุกเข่าลงกับพื้นและพูดโดยไว

“แม่ทัพใหญ่ เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ เมื่อคืนเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่ในเมืองหลวง จั่วปั๋วกงก่อกบฏกะทันหัน นำทหารบุกเข้าจวนขุนนางใหญ่ต่าง ๆ ในเมืองหลวงและสังหารพวกเขา...ข่าวที่ส่งมาจากเมืองหลวง ขุนนางในเมืองหลวงเสียชีวิตห้าหกส่วนแล้วขอรับ!”

อะไรนะ!

ครั้นรายงานข่าวนี้ออกมา ทั้งกระโจมก็เงียบกริบเดี๋ยวนั้น!

จั่วปั๋วกงก่อกบฏหรือ

ทหารที่ต่อต้านเมื่อกี้คือแม่ทัพจั่ว ก็คือหลานชายของจั่วปั๋วกงอย่างไร!

คิดไม่ถึง ปั๋วกงท่านนั้นจะโหดเหี้ยมอย่างนี้ สังหารขุนนางมากมายโดยตรง!

นี่บ้าไปแล้วหรือ

ทุกคนนัยน์ตาหาเล็ก ไม่กล้าเชื่อหูตัวเอง!

เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร

แคว้นเยียน!

จวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน

อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนผู้สุขุมมาตลอดวิ่งโร่ออกจากตำหนักใหญ่ด้วยความร้อนรน มองไปเห็นแสงไฟทางพระราชวังสูงเฉียดฟ้า แทบจะปกคลุมท้องฟ้าครึ่งซีกของแคว้นเยียน!

ทันใดนั้นทั้งคนใบหน้าเปลี่ยนสี ตะโกนฉับพลัน

“ใครก็ได้! จูงม้ามา จูงม้ามา!”

คนในจวนตะลีตะลานจูงม้ามาตัวหนึ่ง อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพลิกตัวขึ้นหลังม้าเดี๋ยวนั้น!

ห้อตะบึงไปทางวังหลวง

วังหลวงแคว้นเยียนในคืนนี้มิหลับ

เพราะไฟไหม้แล้ว!

ตำหนักบรรทมฮ่องเต้น้อยน่าหลันจางไหม้ทั้งคืน ทุกคนในวังหลวงต่างรีบร้อนดับไฟ

แต่น่าเสียดาย กระทั่งฟ้าสางจึงดับไฟได้

ตำหนักบรรทมถูกเผาวอดแล้ว ทั้งยังไหม้ตำหนักอีกแห่ง นางกำนัลขันทีที่เข้าเวรเสียชีวิตไม่น้อย

เมื่อคืนฮ่องเต้น้อยไม่ได้อยู่ในตำหนักจึงรอดพ้นอย่างเคราะห์ดี

ทว่า

ในตอนที่ไฟลุก ไทเฮาซั่งกวนเจี๋ยอวี๋อยู่ในตำหนักบรรทมฮ่องเต้น้อย แม้จะหนีออกมาได้ในที่สุด แต่ก็ถูกไฟลวกสาหัส

หมอหลวงกู้ชีพทั้งคืน ครั้นฟ้าสาง...ประกาศว่าหมดหนทาง

“ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน...ไทเฮา ทรงอยากตรัสกับท่านหน่อย...”

นางกำนัลคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ บอกกับซือหม่าหยวนที่ยืนรออยู่ข้างนอกตลอดเสียงเบา