องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 922

เทือกเขาจินเฟิ่ง

จี้จงชิงนั่งอยู่ในกระโจม กำลังอ่านจดหมายในมือ พรูลมช้า ๆ แล้วทิ้ง

ตามด้วยพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

“อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนผู้นั้น...โทษข้าไม่ได้แล้วนะ จะโทษก็ต้องโทษตัวเองที่เก่งเกินไป ที่ผ่านมาข้าหาโอกาสลงมือไม่ได้จึงได้แต่ทำอย่างนี้...ตอนนี้ ถึงตาเจ้าส่งทหารแล้ว”

พึมพำพลางส่ายหน้าและกางกระดาษออก

เขียนตัวอักษรบรรทัดหนึ่ง

“ข่าวถึง ส่งทหารทันที บุกทัพจ้าว!”

……

ใต้ผืนจันทรา

หยวนเฟิงเริ่มโจมตีเมืองตามคำสั่งของหลี่จุ่น

หากจะวิ่งระยะห้าลี้ต้องใช้เวลาเท่าไร

หยวนเฟิงไม่เคยคำนวณมาก่อน

แต่พวกเขาวิ่งพรวดไปแล้ว!

ทหารเฝ้าด่านควายคล้ายคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ จะมีทัพศัตรูบุกมา ต่างไม่ทันเตรียมตัวก็ถูกโจมตีกำแพงเมืองแล้ว

“บุก!”

“อย่าให้พวกมันขึ้นกำแพงเมืองได้!”

“โยนหินเร็ว!”

“รีบทิ้งท่อนซุง!”

“สกัดพวกมันเอาไว้!”

“...”

ทหารเฝ้าด่านควายตะโกนร้องลั่น

จนปัญญาที่กองทัพศัตรูมาปัจจุบันทันด่วนเกินไป ไม่ได้ยินเสียงอะไรก็ถูกโจมตีแล้ว

แม้แต่ทหารม้าก็ไม่ทันโยกย้ายมาที่กำแพงเมือง

ทว่าอีกฝ่ายบุกมาปานสายฟ้าแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในนั้นยังมียอดฝีมือวรยุทธ์สูงไม่น้อย แค่เชือกเส้นเดียวก็กระโดดข้ามกำแพงคว้าจับพวกเขาฟันกระจุยแล้ว

ฟันจนความหาญกล้าของพวกเขาหมดสิ้น!

นี่ก็ว่ากันไม่ได้ นี่คือทหารมือดีที่สุดของแคว้นหนาน ส่วนทหารรักษาด่านควายก็แค่ทหารธรรมดาทั่วไปเท่านั้น จะเทียบได้อย่างไร

จากนั้น

มีทหารฝั่งศัตรูขึ้นกำลังได้สำเร็จอย่างต่อเนื่อง ฝ่าเข้าไปในเมืองและเปิดประตูได้ในที่สุด

ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!

กองทัพศัตรูจำนวนมากหรูเข้ามาปานน้ำหลาก!

“สกัดเอาไว้ สกัดพวกมันเอาไว้!!!”

ทหารเฝ้าด่านควายตะโกนร้องจนลำคอจะเป็นผุยผง แต่ยิ่งเห็นยิ่งสิ้นหวัง!

นี่ต้องเป็นกำลังพลจากแคว้นหนานแน่ ทัพใหญ่แคว้นหนานบุกมาแล้ว!

“พี่น้องทั้งหลาย ขวางพวกมันเอาไว้ อย่าให้ไอ้ลูกหมาแคว้นหนานสมหวัง!”

“ลุย!”

“ฆ่ามันให้ตาย!”

รักษาไว้ไม่ได้แน่แล้ว!

ทัพศัตรูมีมากไปแล้ว!

ทัพในทีแรกไม่แน่ว่ายังจะสู้ได้ รอให้กองหนุนมา แต่ข้างหลังมีมากอย่างนี้ จะต้านได้อย่างไร

รีบถอยเถอะ!

หยวนเฟิงมองทัพศัตรูหนีกรูด ดาบยาวชี้ตรงทันที ตะโกนว่า

“ตาม พี่น้องทั้งหลาย ตามมันไป!”

หยวนเฟิงนำคนไล่ตามหนึ่งลี้ ตามไปถึงในเมือง แต่อย่างไรก็ตามไม่ทัน

กลับทำให้ชาวบ้านในเมืองตกใจหนีเตลิด ได้แต่รีบย้อนกลับเมืองหน้าด่าน

รอจนเก็บกวาดพื้นที่รบเสร็จ หลี่จุ่นจึงนำพลหนึ่งพันด้านหลังเข้าเมือง

ถึงด้วยการคุ้มครองขององครักษ์สองคน

หยวนเฟิงเดินไปรายงานสถานการณ์การรบทันที

“กุนซือ ทัพเราบาดเจ็บล้มตายหลายร้อย ทำร้ายศัตรู...ได้หลายร้อยเหมือนกัน”

หลังจากเก็บกวาดพื้นที่รบเสร็จ จึงพบว่าคนฝั่งตัวเองบาดเจ็บล้มตายไม่น้อย

ทว่าฝั่งตรงข้ามก็บาดเจ็บล้มตายมากเหมือนกัน

หยวนเฟิงรู้สึกเสียหน้านิด ๆ

ทว่า

หลี่จุ่นกลับหัวเราะพูด

“ไม่เลว ดีมาก!”