องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 924

เมืองหลวงราชวงศ์อู่

“รายงาน!”

เสียงที่รีบเร่งสายหนึ่งดังขึ้นในท้องพระโรงที่กำลังประชุมขุนนาง

หลี่เจิ้งขมวดคิ้วถามฉับพลัน

“เบิกตัว!”

ขุนนางบุ๋นบู๊มองไปด้านนอกทันที เห็นคนคนหนึ่งล้มลุกคลุกคลานเข้ามาด้วยความเร่งรีบ คำนับอยู่ในท้องพระโรงแล้วพูดเสียงดังเลยว่า

“ฝ่าบาท เกิดเรื่องใหญ่แล้วพ่ะย่ะค่ะ เมื่อคืนกองทัพแคว้นหนานตีด่านควายเราแตกแล้ว เข้าเจียงหนานแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“อะไรนะ!”

“ทำ ทำไมแคว้นหนานถึงบุกมาได้ล่ะ!”

“เกิดอะไรขึ้น!”

“...”

ทันใดนั้น ขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งราชสำนักตะลึงงัน

มองคนที่คุกเข่าอยู่ในท้องพระโรงแบบไม่อยากจะเชื่อ มีขุนนางใหญ่คนหนึ่งตวาดถาม

“เจ้ากำลังเพ้อเจ้ออยู่หรือ แคว้นหนานเป็นแคว้นพันธมิตรพี่น้องกับราชวงศ์อู่เรา จู่ ๆ จะโจมตีด่านควายเราได้อย่างไร”

“มิผิด!”

“นั่นสิ!”

“แคว้นหนานจะโจมตีเราได้อย่างไร น่าขันสิ้นดี!”

“ฝ่าบาทโปรดประหารคนผู้นี้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“...”

เหล่าขุนนางทั้งตกตะลึงและโมโหโกรธา

ตกใจที่แคว้นหนานโจมตี โกรธที่แคว้นหนานบุกมา!

แต่นี่คือปีที่มีเรื่องมากจริง ๆ!

เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร

คนที่ยังคุกเข่าอยู่กับพื้นคือขุนนางเล็ก ๆ ในกรมกลาโหมที่ประจำอยู่นอกเมือง เช้ามาได้รับข่าวด่วนเรื่องการรบจึงรีบร้อนมา

ถูกเหล่าขุนนางใหญ่ด่าทอเช่นนี้ เขาก้มหน้างุด รอฝ่าบาทเอ่ย

หลี่เจิ้งในตอนนี้ต้องหน้าตึงอยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าแคว้นหนานจะตอบสนองไวอย่างนี้

เขามองไปทางอวี่เหวินจิ้งทันที ส่วนอวี่เหวินจิ้งก็กำลังขมวดคิ้วแน่นเหมือนกัน ส่ายหน้ากับหลี่เจิ้งลับ ๆ

หลี่เจิ้งมองขุนนางเล็ก ๆ ที่กำลังคุกเข่าคำนับแล้วเอ่ย

“ลุกขึ้นเถอะ เจ้าออกไปก่อน!”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

ขุนนางน้อยรีบออกไป ลอบโล่งอก

หลี่เจิ้งลุกขึ้นยืนเอ่ย

“เลิกประชุม!”

ออกจากท้องพระโรงอย่างเร็วรี่

เวลานี้ขุนนางทั้งราชสำนักไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี รีบมองอวี่เหวินจิ้งกับหวังหนิงจือ

ทว่า

ไท่ซือไม่สนใจพวกเขา เดินไปเลย

มีแต่อักครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหวังหนิงจือขมวดคิ้ว มองเหล่าขุนนางและพูดว่า

อวี่เหวินจิ้งเห็นหลี่เจิ้งกำลังลังเลจึงพูดอีก

“ฝ่าบาท ทัพแคว้นหนานเข้าเจียงหนานแล้ว เกรงว่าไม่ถึงสองวันต้องยึดเจียงหนานได้แน่ ถึงตอนนั้นจะต้องเสียเจียงหนานไป! เช่นนั้นจะเสียแผนที่วางไว้เมื่อก่อนหน้านี้ทันทีนะพ่ะย่ะค่ะ!”

หลี่เจิ้งนิ่งเงียบอยู่นานก่อนจะถามขึ้น

“เช่นนั้นตามความเห็นของไท่ซือ ควรส่งใครไปบัญชาการทหารดี”

อวี่เหวินจิ้งตอบ “ฝ่าบาท กระหม่อมยินดีไปพ่ะย่ะค่ะ!”

หลี่เจิ้งมองอวี่เหวินจิ้งทีหนึ่ง ถอนหายใจเอ่ย

“ได้ ในเมื่อไท่ซือขอเช่นนี้ ข้าก็จะมอบเรื่องนี้ให้ท่าน! ข้าจะส่งรองแม่ทัพไปช่วยท่านอีกสองคน! ไท่ซือออกโรงเอง ข้าจึงจะสบายใจ”

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!”

ไท่ซืออวี่เหวินจิ้งผงกศีรษะทันที

อวี่เหวินจิ้งแคว้นหนานทำหน้าที่เอง เคลื่อนทัพลงใต้เผชิญกับแคว้นหนานเอง!

มหาสงครามของราชวงศ์อู่กับแคว้นหนาน ในที่สุดก็จะเกิดขึ้นแล้ว!

ภูเขาหลงจ่าง

ทัพใหญ่เดินทางทั้งคืนมาถึง ควบคุมเส้นทางขึ้นเหนือ

ทำกับดักมากมาย

บรรดาทหารทำงานตลอดทั้งคืน กระทั่งจะถึงตอนกลางวันหลี่จุ่นจึงสั่งให้สลับกันพักผ่อนเตรียมตัว

เขาสั่งให้หยวนเฟิงเรียกรวมหัวหน้าทหารทั้งหลายและสั่งการว่า

“ทุกท่านลำบากแล้ว แต่พวกเรายังมีเรื่องสำคัญ เมืองเฟิงหลิงแห่งนี้ต้องมีเสบียงอาหารของทัพศัตรูแน่ ต้องหาให้เจอแล้วยึดมาอยู่ในมือทันที”

“พวกท่านส่งทหารที่ไหวพริบดีหน่อยจำนวนหนึ่งไปเดี๋ยวนี้ แต่งตัวอำพรางค้นหาในเมือง! ถ้ายืนยันแหล่งเสบียงของทัพศัตรูแล้วให้กลับมารายงานทันที!”