องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 925

ทันใดนั้น

หัวหน้าทหารทั้งหลายต่างรับคำสั่งไปปฏิบัติทันที

ไม่นานก็ส่งคนปลอมตัวเข้าค้นหาในเมือง

ก่อนหน้านี้

อันที่จริงหลี่จุ่นส่งข่าวถึงอวี้เซียงมือรองสมาคมเทียนตี้นานแล้ว ตอนนี้คนของสมาคมเทียนตี้กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในเมืองเฟิงหลิงเหมือนกัน

ทว่ายามนี้ยังติดต่อกับอีกฝ่ายไม่ได้

มิเช่นนั้นด้วยความสามารถในการสืบข่าวของสมาคมเทียนตี้ น่าจะหาสถานที่เก็บเสบียงได้แต่แรกแล้ว

ทีแรกที่หลี่จุ่นจะหาสถานที่เก็บเสบียงก็เพื่อให้คนของเขาเฟิงโหยวฉกเอาไปเสีย แต่ตอนนี้กองทัพแคว้นหนานต้องการมากกว่า จึงไม่คิดแตะต้องเสบียงเหล่านี้ชั่วคราว

ตกบ่าย

ทัพศัตรูยังไม่เคลื่อนไหว

เหมือนว่าในเมืองเฟิงหลิงไม่มีทหารจำนวนมากซ่อนตัวอยู่ แต่เมืองอิงโจวซึ่งอยู่ติดกับเมืองเฟิงหลิงทางตะวันออกก็ไม่มีกำลังพลบุกมาเหมือนกัน

หลี่จุ่นเดา หลี่เจิ้งน่าจะซ่อนทหารอยู่ที่อิงโจวนี่แหละ!

เพราะ

อิงโจวเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในสามมณฑล และเป็นชายแดนที่มีติดต่อทางการค้ามากที่สุด

ถึงเมืองอวี๋เจียงจะพัฒนาได้พอ ๆ กับอิงโจว กระทั่งว่าการค้าเศรษฐกิจของเมืองอวี๋เจียงแทบจะทัดเทียมกับเจียงหนาน

แต่เมื่อเปรียบเทียบกับเมืองอวี๋เจียง อิงโจวยังจะมีรากฐานทางประวัติศาสตร์มากกว่า

และซ่อนทหารสะดวกกว่าด้วย

ใกล้พลบค่ำ

กองทัพเก้าหมื่นนานทยอยมาถึงเมืองเฟิงหลิง

มีเฟิงอู่หังกับจักรพรรดินีควบคุมอยู่ หลี่จุ่นไม่ห่วง

ตามแผนที่วางไว้ พอทัพใหญ่ถึงก็ยึดเมืองเฟิงหลิงทันที จากนั้นก็ควบคุมเส้นทางหลักที่เชื่อมต่ออิงโจวกับเมืองเฟิงหลิง

ถามยามจื่อ ในที่สุดหลี่จุ่นก็ได้ข่าว

เฟิงอู่หังกับจักรพรรดินียึดเมืองเฟิงหลิงสำเร็จแล้ว

และควบคุมเส้นทางหลักตามแผนแล้วด้วย

เมืองเฟิงหลิงในเวลานี้กลายเป็นค่ายหลักของกองทัพแคว้นหนานโดยสมบูรณ์แล้ว!

คืนนั้น

หลี่จุ่นมาถึงเมืองเฟิงหลิง หารือแผนการก้าวต่อไปกับจักรพรรดินีและเฟิงอู่หัง

ตอนนี้ไม่ได้ตั้งค่ายหลักอยู่ใจกลางเมือง หลบหลีกประชาชน

เปิดศึกหนนี้

ทัพหนานสั่งเอาไว้ว่าห้ามรังแกประชาชน และห้ามรบกวนชาวบ้านด้วย!

แต่อย่างไรก็เป็นสงคราม

ประชาชนอกสั่นขวัญแขวน ไหนเลยจะกล้าอยู่เฉย ๆ

“สายสืบของพวกเราที่อิงโจวมารายงาน ตอนกลางวันจู่ ๆ ที่อิงโจวก็มีทหารจำนวนมากโผล่ขึ้นมา เบื้องต้นประมาณว่าน่าจะมีแสนกว่าคน”

เหมือนกับที่คิดไว้!

ซ่อนทหารปะปนกับชาวบ้านจริง ๆ ด้วย!

หลี่จุ่นนัยน์ตาเพ่งเล็ง

จักรพรรดินีเอ่ย

“ต้องไม่มีแค่นี้แน่ ที่ข้าห่วงที่สุดคืออาจซ่อนคนที่เมืองอวี๋เจียงเหมือนกัน แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่พบความเคลื่อนไหวที่นั่น”

หลี่จุ่นดูแผนที่บนขาตั้ง คิดแล้วจึงเอ่ย

“ถ้าไม่ได้ซ่อนกำลังพลอยู่ที่เมืองอวี๋เจียง เช่นนั้นก็มีแต่ที่อำเภอผิงอันทางเหนือกับเหยียนโจวทางตะวันตกสองแห่ง อำเภอผิงอันเป็นสถานที่มั่งคั่ง ประชากรมาก สะดวกจะซ่อนคน ส่วนเหยียนโจวเป็นพื้นที่ป่าเขาห่างไกล หมู่บ้านในป่ามีมากที่สุด เหมาะกับการซ่องสุมกำลังพลเหมือนกัน”

จักรพรรดินีสามคนไม่ปริปาก ขมวดคิ้วมุ่น

เฟิงอู่หังเอ่ย

“ในเมื่อตอนนี้ยังยืนยันไม่ได้ เช่นนั้นเราก็ดูสถานการณ์ก่อนเถอะ อิงโจวรวมกำลังพล คาดว่าพรุ่งนี้ต้องยกมาโจมตีแน่ เพียงแต่คนพวกนี้ซ่อนตัวมานานหลายปี พวกเราไม่รู้ว่าใครเป็นคนนำ จุดนี้เป็นผลเสียกับเรามาก กุนซือ ท่านมีความเห็นว่าอย่างไร”

จักรพรรดินีพยักหน้าและพูด

“ฮ่องเต้ราชวงศ์อู่แอบเลี้ยงกำลังพลพวกนี้ ย่อมต้องแอบเลี้ยงหัวหน้าไว้เหมือนกัน ต้องเป็นคนที่พวกเราไม่รู้จักแน่”

หลี่จุ่นคิดแล้วจึงมองเฟิงอู่หังทีหนึ่ง ตามด้วยพูดว่า

“ถูกต้อง แต่ไม่ต้องตื่นตระหนกไป พวกเราไม่รู้จักแม่ทัพฝ่ายศัตรู ฝ่ายศัตรูก็ไม่รู้จอมทัพของเราเหมือนกัน! ไม่มีอะไรต่าง!”