องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 926

ศัตรูไม่รู้จอมทัพของเราหรือ

คำพูดนี้หมายความว่ายังไง

ฮ่องเต้ราชวงศ์อู่วางแผนให้รองแม่ทัพเสิ่นเหนียนสังหารแม่ทัพใหญ่ เช่นนั้นคาดไว้แล้วว่าพวกเขาต้องเชิญเฟิงอู่หังมาเป็นจอมทัพ!

ต้องรู้แน่!

ทั้งสามต่างมองหลี่จุ่นด้วยความสับสน

เฟิงเป่าจินจึงถาม “กุนซือ ความหมายของท่านคือ...”

หลี่จุ่นตอบ “ถูกต้อง ฮ่องเต้ราชวงศ์อู่ต้องรู้ว่าพวกเราจะเชิญผู้อาวุโสมาเป็นจอมทัพ ไม่แน่ว่าอาจศึกษาท่านมานานแล้ว รู้หลักการใช้ทหารของท่าน ดังนั้นถ้าให้ท่านสั่งการในสงครามนี้ต่อจะต้องเป็นไปตามที่พวกเขาคิดไว้แน่”

เฟิงอู่หังไม่โกรธ แต่พูดขึ้นทันทีว่า

“มิผิด ถ้าข้าสั่งการในศึกนี้ จะไม่เป็นผลดีกับทัพเราจริง เช่นนั้นกุนซือคิดจะ...”

จักรพรรดินีก็มองหลี่จุ่นเหมือนกัน

หลี่จุ่นหัวเราะและพูดทันที

“ข้าเป็นผู้วางแผนทั้งกองทัพ แค่ต่อสู้ตามความคิดของข้า ทัพศัตรูจะมองออกได้อย่างไร แต่ยังต้องลำบากท่านจอมทัพฟังการสั่งการของข้าชั่วคราว”

หลี่จุ่นพูดพลางมองเฟิงอู่หัง

เฟิงอู่หังหัวเราะฮ่า ๆ เดี๋ยวนั้น มองหลี่จุ่นและตอบว่า

“ขอแค่ชนะศึกนี้ ข้าฟังกุนซือจะเป็นอะไรไป เจ้าหนู เจ้าวางใจทำได้เลย ข้าจะทำตามเจ้า!”

จักรพรรดินีกลับพูดว่า “แต่นี่...”

นางชักลังเลแล้ว

นางรู้ความสามารถในการทำศึกของหลี่จุ่นคร่าว ๆ เท่านั้น ดูจะดีทีเดียว นี่ไม่เสียทีที่นางตัดสินใจให้หลี่จุ่นมาออกอุบายให้กับทั้งกองทัพ

แต่เวลานี้จะให้เขาบัญชาการศึก...นี่จะเหมือนเด็กเล่นไปหน่อยหรือไม่

เฟิงเป่าจินออกความเห็นในเรื่องนี้ไม่ได้ จึงได้แต่นิ่งเงียบ

หลี่จุ่นเห็นจักรพรรดินีลังเลจึงยิ้มพูด

“ฝ่าบาทวางพระทัยเถิด ถ้าการตัดสินใจของกระหม่อมจะนำมาซึ่งความเสียหายในภายภาคหน้า กระหม่อมจะยุติบทบาททันที พระองค์เห็นว่าอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดินีนัยน์ตาเพ่งเล็ง มองหลี่จุ่นลึก ๆ แล้วมองเฟิงอู่หังอีกทีก่อนจะยิ้มพูดว่า

“ในเมื่อแม่ทัพผู้เฒ่าเชื่อใจกุนซือเช่นนี้ ข้าจะไม่เชื่อกุนซือได้อย่างไร เช่นนี้ศึกนี้ก็ทำตามกุนซือเถิด”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

หลี่จุ่นประสานมือทันที

แต่ในใจกลับเกิดความสับสนอีกครั้ง

จักรพรรดินีผู้นี้...ทำไมถึงคิดมากอย่างนี้นะ

“แต่ถ้าหยุดอยู่ตรงนี้ เอาแต่เฝ้าป้องกัน เช่นนั้นจะพลาดโอกาสดี รอให้ทัพศัตรูบุกมาจากทุกทิศทุกทาง ศึกนี้จะไม่เป็นผลดีต่อเราอย่างยิ่ง”

เฟิงอู่หังได้ยินก็อึ้ง ถามทันทีว่า

“เจ้าหนู เช่นนั้นความหมายของเจ้าคืออะไร เจ้าคิดจะทำอย่างไร”

จักรพรรดินีก็มองหลี่จุ่นด้วย คาดเดาอารมณ์ภายใต้ผ้าผืนบางไม่ถูก

หลี่จุ่นชี้อำเภอผิงอันและพูด

“ความหมายของข้าคือ ฉวยโอกาสตอนนี้ที่ทัพศัตรูยังไม่ทันรู้ตัวทั้งหมด ยึดอำเภอผิงอันก่อน!”

“หา นี่...”

เฟิงเป่าจินอุทานออกมาด้วยความตกใจเป็นคนแรก ใบหน้าตะลึง

จักรพรรดินีนัยน์ตาหดเล็กตามไปด้วย ตกอยู่ในภวังค์ความคิด

เฟิงอู่หังตาค้าง มองหลี่จุ่นและถามว่า

“เจ้าเอาจริงหรือ”

หลี่จุ่นสายตาแน่วแน่ ตอบด้วยน้ำเสียงยืนกราน

“ต้องทำเช่นนี้!”