องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 927

หลี่จุ่นพูดคำเดียว สามคนทึ่งไปเลย!

ตอนนี้ยังจะส่งทหารไปยึดอำเภอผิงอันอีกหรือ

นี่ทำไมถึงรู้สึกว่าเหลวไหลหน่อย ๆ นะ

จักรพรรดินีพลันพูด

“ตามที่กุนซือกล่าว ถ้าทัพเราบุกอำเภอผิงอัน แล้วหากทัพศัตรูโจมตีมาจากอิงโจวจะเอากำลังทหารที่ไหนไปต้านเล่า”

เฟิงอู่หังก็ขมวดคิ้วเหมือนกัน

เฟิงเป่าจินพูดเสริม

“นั่นสิ ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้ว ถ้าทัพศัตรูจากเหยียนโจวบุก เช่นนั้นเมืองเฟิงหลิงมิต้องกลับไปอยู่ในมือของอีกฝ่ายหรือ”

แต่

หลี่จุ่นส่ายหน้าและยิ้มพูด

“ไม่หรอก!”

“จะรู้ได้อย่างไร” จักรพรรดินีถามฉับพลัน

หลี่จุ่นจึงอธิบายว่า

“ตอนนี้แม้เราจะไม่แน่ชัดกำลังทหารศัตรู แต่อีกฝ่ายก็เหมือนกันมิใช่หรือ!”

นับจากขุนนางในเมืองหลวงถูกลอบสังหาร จักรพรรดินีก็สั่งให้ปิดเส้นทางเข้าออกแคว้นหนานทั้งหมด!

และหลังจากนั้นพวกเขาก็ส่งทหารมาเร็วมาก

ต่อให้สายสืบของอีกฝ่ายรู้กำลังพลแสนคนเมื่อก่อนหน้านี้ แต่เวลานี้ข่าวล้าหลังไปแล้ว ผ่านมาตั้งหลายวัน กำลังหนุนจะเพิ่มขึ้นหรือไม่จะมั่นใจได้อย่างไร

ด้วยเหตุนี้

หลี่จุ่นจึงใช้ความไม่สะดวกในข่าวสาร กล้าใช้กลยุทธ์จริง ๆ เท็จ ๆ เท็จ ๆ จริง ๆ

ถ้ายึดอำเภอผิงอันได้ในตอนนี้ เช่นนั้นกองกำลังของเหยียนโจวจะบุกเมืองเฟิงหลิงดี หรือว่าบุกอำเภอผิงอันดีเล่า

ถ้าเลือกบุกเมืองเฟิงหลิง เช่นนั้นหรือไม่กลัวว่ากำลังหลักจะอยู่ที่อำเภอผิงอันและบุกไปเมืองหลวงราชวงศ์อู่เลย

อีกอย่าง หลี่จุ่นวางแผนไว้แล้ว

ถ้าทัพที่เหยียนโจวเลือกบุกเมืองเฟิงหลิงจริง เช่นนั้นเขาก็บุกเมืองหลวงราชวงศ์อู่ไปเลย สังหารตลอดทาง

ก็อยากจะรู้เหมือนกัน หลี่เจิ้งจะโยกย้ายทหารเฝ้าเมืองหลวงหรือไม่!

ที่ใช้ก็คือแผนจริงเท็จลวงศัตรูนี่แหละ!

และทันทีที่ทัพศัตรูขึ้นเหนือโจมตีอำเภอผิงอัน เช่นนั้นก็เป็นการประวิงเวลาให้กองหนุนข้างหลังของแคว้นหนาน ถึงตอนนั้นทัพใหญ่สองแสนคนโจมตียึดเมืองเฟิงหลิง แล้วยังจะเอากลับอย่างไรได้อีก

ต้องเป็นศึกยืดเยื้อแน่นอน ดูสิว่าใครจะทนอยู่ได้นานกว่ากัน!

ส่วนราชวงศ์อู่เจอกับศัตรูสามด้าน ต้องยื้อไม่ไหวแน่!

“ดังนั้น ถ้าจู่ ๆ ทัพเราไปโผล่ที่อำเภอผิงอัน เช่นนั้นทัพศัตรูต้องนึกว่าทัพเราจะบุกเมืองหลวงราชวงศ์อู่โดยตรง แล้วจะไม่มีคนมามากขึ้นหรือ พวกเขาจะต้องทิ้งการโจมตีเมืองเฟิงหลิงทันทีแล้วหันไปอำเภอผิงอันทางเหนือ ไปสกัดทัพเราแน่! เช่นนี้กองหนุนก็จะมาถึงเมืองเฟิงหลิง!”

พอหลี่จุ่นอธิบายเสร็จก็หัวเราะน้อย ๆ

ส่วนจักรพรรดินีเฝ้าอยู่ที่เมืองเฟิงหลิง รอกองหนุนที่จะถึงในอีกสองวัน

ขณะเดียวกัน...ก็ยึดเสบียงในเมืองเสีย!

หลี่จุ่นส่งคนไปหาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว แต่ยังหาไม่พบ

ทว่าเมืองเฟิงหลิงเป็นสถานที่อุดมสมบูรณ์ด้วยธัญญาหาร และถ้าหลี่เจิ้งคิดจะล้มล้างแคว้นหนานแต่แรก เช่นนั้นต้องตุนเสบียงไว้ที่เมืองเฟิงหลิงแน่!

เสบียงนี้จะหนีไปไหนไม่ได้

หลังจากสั่งการทุกอย่างเสร็จแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไป

หลี่จุ่นอยู่จนถึงตอนท้าย

“กุนซือยังมีเรื่องจะรายงานหรือ” จักรพรรดินีถาม

หลี่จุ่นไม่ไร้สาระ

“ฝ่าบาทน่าจะทรงรู้จักซั่งกวนเฮ่าที่ติดตามอยู่ข้างกายกระหม่อมกระมัง”

จักรพรรดินีรูม่านตาหดเล็ก กลับไม่ปฏิเสธ พยักหน้าน้อย ๆ

หลี่จุ่นพูด

“ก่อนเคลื่อนพลซั่งกวนเฮ่าก็ไม่อยู่ในกองทัพแล้ว กระหม่อมไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างฝ่าบาทกับเขาว่าเป็นเช่นไร แต่ฝ่าบาทโปรดระวังด้วย หากกระหม่อมเดาไม่ผิด เขาต้องลอบปลงพระชนม์ฝ่าบาทแน่!”

ก่อนหน้านี้เขาหลอกซั่งกวนเฮ่าว่าจักรพรรดินีบาดเจ็บหนัก ถ้าซั่งกวนเฮ่าคิดไม่ซื่อจริง เช่นนั้นต้องไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปเด็ดขาด!