องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 928

ตะวันไขแสง

เฟิงอู่หังและหลี่จุ่นนำทัพเจ็ดหมื่นขึ้นเหนือ สมกับยอดทหารหมื่นนายที่ภูเขาหลงจ่าง

รวมเป็นกองทัพแปดหมื่นนาย!

จากนั้นก็พักผ่อนเตรียมตัวเล็กน้อยก่อนจะขึ้นเหนือไปอำเภอผิงอัน

กับดักที่ให้หยวนเฟิงพาคนไปทำไว้เมื่อก่อนหน้านี้ แน่นอนว่ายังคงเดิมไม่เปลี่ยน ทัพใหญ่เดินเลี่ยงไปเล็กน้อย

กับดักเหล่านั้นทุ่มเทกำลังมากมายกว่าจะติดตั้งเสร็จ ย่อมไม่ทำลายมันง่าย ๆ

ไม่แน่ว่ายังมีประโยชน์

เส้นทางจากภูเขาหลงจ่างไปยังอำเภอผิงอันไม่ไกลนัก เดินทัพตามปกติวันเดียวก็ถึง

ทว่า

หลี่จุ่นต้องการเดินทางไปโจมตีด้วยความเร็วปานสายฟ้า จึงให้เหล่าทหารพกน้ำอาหารสำหรับหนึ่งวันไปด้วย เดินทางตัวเบา ก็เพราะการเดินทัพแบบนี้ ดังนั้นจึงทิ้งเกราะเหล็กสองพันที่หนักอึ้งไว้กับจักรพรรดินี

หลี่จุ่นต้องการให้ถึงอำเภอผิงอันในครึ่งวัน

ถึงกลางวัน

ทัพใหญ่ห่างจากอำเภอผิงอันอีกไม่ถึงสิบลี้ดังคาด

ทัพใหญ่หยุดชั่วคราว

ส่งหน่วยสอดแนมไปสืบสถานการณ์ทันที

เฟิงอู่หังและหลี่จุ่นขี่อยู่บนหลังม้า เดินทางเคียงกัน

“ไอ้หยา เจ้าหนู อำเภอผิงอันนี่คงเอาไม่ง่ายเลยนะ”

เฟิงอู่หังเอ่ยปาก ขมวดคิ้วเล็กน้อย

หลี่จุ่นมองเฟิงอู่หังแวบหนึ่งแล้วพยักหน้า

อำเภอผิงอันเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญแห่งหนึ่ง เป็นสถานที่ที่มั่งคั่งมาก ถูกเรียกว่าเป็นเจียงหนานแห่งชิงโจว

ประชากรที่นี่คับคั่ง การค้าหลากหลาย

ทุกทีในอิงโจวล้วนซ่องสุมกำลังพลหมด อำเภอผิงอันแห่งนี้ถือเป็นตำแหน่งที่รุกได้ถอยได้ เกรงว่าที่นี่จะมีทหารซุกซ่อนอยู่ด้วย

แต่ไม่รู้ว่าซ่อนอยู่เท่าไร

คิดแล้วน่าจะไม่มากจนเกินไป

ซ่อนสักหมื่นสองหมื่นคงก็พอแล้ว ถ้ามากกว่านั้นจะเห็นได้ชัด

เพราะ

คิดไม่ถึงแท้ ๆ

เฟิงอู่หังหยุดครู่หนึ่ง หลี่จุ่นจึงถาม

“ผู้อาวุโส ภายหลังเล่า ภายหลังท่านรับปากแล้วหรือ”

“เฮ้อ ให้ข้ารับปากเงื่อนไขประหลาดเช่นนี้ ข้าจะรับปากได้อย่างไร”

เฟิงอู่หังหัวเราะและพูด

“ข้าน่ะ ตอนนั้นเตรียมจะชิงเลย แต่สุดท้ายเขากลับมอบให้ข้า บอกว่าข้าไม่รับปากก็ช่างเถอะ ถือว่าให้ข้าแล้ว ซื้อไมตรีคน เจ้าว่าคนผู้นี้ประหลาดหรือไม่ ข้าคิดในใจว่าในเมื่อให้เปล่า ๆ จึงรับเอาไว้”

“อ่าว...แต่ตอนหลังทำไมท่านถึงสร้างอารามจริง ๆ ล่ะ”

หลี่จุ่นเหงื่อตก

สมกับที่เป็นเฟิงอู่หัง เปิดปากปิดปากก็พลัง ใครก็ข่มไม่ได้เลยจริง ๆ

อีกฝ่ายไม่ให้ก็เตรียมจะแย่ง นิสัยเฉพาะตัวแท้ ๆ

เฟิงอู่หังส่ายหน้าตอบ

“เรื่องนี้น่ะ เดิมไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น หลังจากฝ่าบาทองค์ปัจจุบันขึ้นครองราชย์แล้ว ข้าก็ไม่อยากนำทหารอีก ก็เลยลาออกจากราชการแล้วกลับไป”

“แต่ข้าชอบฝึกยุทธ์ ก็เลยอยากหาที่พักตามลำพัง ตอนนั้นนึกถึงเรื่องนี้ ข้าจึงคิดในใจว่าในเมื่อได้ยานั่นมาแล้วก็ทำมันเสีย ถือว่าคืนไมตรีคน ข้าจึงเลือกพักอยู่ที่เขาเปยหลง”