องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 929

หลี่จุ่นฟังแล้วรู้สึกแปลกประหลาดมาก

คิดแล้วจึงถาม

“ผู้อาวุโส เช่นนั้นทำไมจู่ ๆ ท่านถึงนึกอยากตามหาคนผู้นั้นล่ะ”

เฟิงอู่หังนิ่งลังเลแล้วจึงตอบ

“หลายปีนี้ข้าฝึกยุทธ์อยู่บนเขา ขึ้นเขาลงเขาไม่หยุด แต่พบว่าเขาเปยหลงไม่ธรรมดา จากเอวเขาขึ้นไปถูกขุดเป็นถ้ำหลายแห่ง ข้าจึงหาทีละแห่ง พบว่ามีอยู่จำนวนไม่น้อย ข้าจึงเข้าใจ คนผู้นี้คงซ่อนอะไรไว้บนเขา”

“อะไรนะ!”

หลี่จุ่นตกใจรีบถาม

“ของอะไรจำเป็นต้องซ่อนอยู่ในถ้ำด้วย ทำไมต้องทุ่มเทขนาดนั้น”

เฟิงอู่หังส่ายหน้าพลางตอบ

“นี่ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน พอคิดว่าเขาอาจซ่อนอะไร ข้าจึงไม่ได้หาอีก อยากรอให้อีกฝ่ายปรากฏตัวแล้วค่อยถาม”

“ถ้าซ่อนของที่เป็นผลร้ายต่อแคว้นหนาน นั่นจะมอบให้ไม่ได้...น่าเสียดาย ข้ารอมาสิบกว่าปีแล้ว ไม่เคยพบคนผู้นั้นเลย และไม่มีใครขึ้นเขามาแบบลับ ๆ ล่อ ๆ ด้วย”

“ดังนั้นท่านจึงอยากให้ข้าตามหาคนผู้นั้น แล้วถามเขาว่าเป็นของอะไรหรือ ทำไมท่านไม่หามันเสียเลยล่ะ” หลี่จุ่นถาม

“เฮ้อ ในเมื่อภายหลังข้าได้ทำไปแล้ว นั่นก็เท่ากับรับปากแล้ว แล้วจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ไม่ได้เด็ดขาด!”

เฟิงอู่หังหัวเราะ ส่ายหน้าโดยตรง

“แต่ตราบใดที่ข้าไม่ได้เจอกับคนผู้นี้ จิตใจจะไม่สงบ ข้ากลัวว่าวันไหนจะอดใจไม่อยู่หาของสิ่งนั้นออกมา และกลัวว่าหากข้าตายแล้วมันจะเป็นภัยแฝงต่อแคว้นหนาน”

หลี่จุ่นเริ่มบ่นในใจทันที

ไม่รู้จักดัดแปลงเอาเสียเลย!

แต่ก็นับถือเขามากเหมือนกัน!

ถ้าเป็นเขา ถ้ารู้ว่าที่นั่นมีของอยู่ เขาต้องหามันนานแล้ว

ถ้าเป็นของดีก็ต้องเก็บไว้ใช้เองแน่นอน!

“ผู้อาวุโส เช่นนั้นคนผู้นั้นมีลักษณะพิเศษหรือไม่”

หลี่จุ่นงมไม่ถูก มีแต่เรื่องเล่านี้ เขาไม่รู้ว่าจะหาอีกฝ่ายได้อย่างไร

เฟิงอู่หังตอบ

“สำเนียงของคนผู้นี้เป็นของราชวงศ์อู่ แถมยังปรากฏตัวที่เมืองเป่ยกวน เช่นนั้นโดยรวมน่าจะมาจากราชวงศ์อู่ ที่สำคัญกว่าคือ ถึงคนผู้นี้จะจงใจปกปิด แต่เสียงยังแหลมเล็กเล็กน้อย...ข้าสงสัยว่าเขาจะเป็นขันที!”

“ขันทีหรือ!”

หลี่จุ่นทำหน้าตกใจ

ขันที่ในวังจากราชวงศ์อู่หรือ

ประมาณสิบห้าปีก่อนหรือ

น่าสนุกแฮะ

“เช่นนั้นยังมีจุดพิเศษอื่นอีกหรือไม่”

ขณะทั้งสองกำลังสนทนากัน หน่วยสอดแนมมารายงาน

“รายงานจอมทัพ บนกำแพงเมืองมีทหารศัตรูเฝ้าอยู่ขอรับ ในเมืองน่าจะมีกำลังพลดักซุ่มอยู่!”

“อะไรนะ!”

พอเฟิงอู่หังได้ยินก็ขมวดคิ้ว

หลี่จุ่นหรี่ดวงตาด้วยเหมือนกัน หรือว่าแค่แพล็บเดียวอีกฝ่ายก็รู้แล้วหรือ

มันไม่มีเหตุผล!

พวกเขามาตั้งแต่ไก่โห่ ไม่ชักช้าร่ำไรเลยสักนิด!

อีกฝ่ายสังเกตรู้ล่วงหน้าได้อย่างไร

ไม่น่านี่!

คิ้วของหลี่จุ่นมัดเป็นปมเล็ก ๆ ตรึกตรองก่อนจะเอ่ย

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผู้อาวุโส พวกเราแบ่งทหารเป็นสองทาง ข้าจะนำส่วนหนึ่งอ้อมไปโจมตีทางประตูฝั่งตะวันตก ส่วนท่านก็บุกเข้าจากประตูทางใต้!”

มารดามันก็คือเมืองหน้าด่าน แต่ไม่ได้มีแค่ทางเข้าทางเดียว มีสี่ทาง!

อย่างนั้นเขาก็จะหนีบมันสองด้านไปเลย!

ดูสิว่าจะสกัดยังไง!