องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 930

จากตรงนี้อ้อมไปประตูฝั่งตะวันตก ต้องเดินทัพนานอีกประมาณสองเค่อ ทั้งยังเป็นเส้นทางที่เดินทางไม่สะดวก

เฟิงอู่หังขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าเหนื่อยเปล่า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เพราะเขารับปากแล้วว่าจะฟังการบัญชาการของหลี่จุ่น

ทันใดนั้น

หลี่จุ่นนำทหารสามหมื่นอ้อมไปทางตะวันตกเลย

แต่

หลี่จุ่นคิดแล้วจึงพูด

“ผู้อาวุโส ท่านทำอย่างนี้ อีกหนึ่งเค่อให้หลังเริ่มโจมตีได้ บุกเข้าไปดาด ๆ นั่นแหละดี ถ้าฝ่าเข้าไปไม่ได้ พวกท่านก็ยื้ออยู่ที่นั่น ต่อสู้ยิ่งดุเดือดยิ่งดี อีกครึ่งชั่วยามให้หลังข้าจะเริ่มบุกทางประตูฝั่งตะวันตก!”

เฟิงอู่หังงงงันไม่ค่อยเข้าใจ จึงถาม

“เพื่ออะไร”

ทว่า

หลี่จุ่นแค่หัวเราะหึ ๆ แล้วตอบ

“ท่านไปทำตามที่ว่าเถอะ วางใจ ในหนึ่งชั่วยามเราต้องยึดอำเภอผิงอันได้แน่!”

จากนั้น

ไม่พูดอะไร นำทหารสามหมื่นคนไปกับหยวนเฟิงด้วยท่าทางยิ้มแย้ม

เฟิงอู่หังคิดอย่างไรก็คิดไม่ตก

แต่

หนึ่งชั่วยามให้หลังยังเริ่มเดินทัพบุกโจมตีตามคำสั่ง!

ดังคาด

พอพวกเขาโจมตีเมืองก็เจอกับการต่อต้านอย่างแข็งขันทันที ดูเหมือนว่าในเมืองจะมีทัพของศัตรูไม่น้อย!

เฟิงอู่หังขี่อยู่บนหลังม้า มองบรรดาทหารโจมตีเมือง อึดอัดในใจ พูดพึมพำว่า

“แปลกจริง เจ้าเด็กนั่นพูดถูก ด้วยความเร็วของทัพเรา อยู่เหนือความคาดการณ์ อีกฝ่ายไม่น่าย้ายกำลังมาเร็วอย่างนี้นี่ น่ากลัวว่าอำเภอผิงอันจะมีทหารรักษาการณ์อยู่แล้ว”

เฟิงอู่หังตระหนักเดี๋ยวนั้น

อำเภอผิงอันคงไม่ธรรมดา ต้องมีอะไรบางอย่าง ไม่อย่างนั้นจะไม่รัดกุมอย่างนี้ เตรียมทหารประจำอยู่ก่อน

แม่เจ้าโว้ย!

เที่ยวนี้คงมาถูกแล้ว!

เฟิงอู่หังคิดตกพลันตื่นเต้น เปล่งเสียงออกคำสั่งทันที

“บุกเข้าไป ยึดมาให้ได้!”

อีกด้านหนึ่ง

หลี่จุ่นกับหยวนเฟิงนำกำลังพลสามหมื่นเดินทางอยู่ในป่า ในที่สุดก็ทะลุออกมาถึงถนนใหญ่ประตูฝั่งตะวันตกด้วยความลำบากเล็กน้อย

หากเดินไปทางตะวันตกต่อ นั่นก็คือชายแดนเมืองเหยียนโจว

เกาศีรษะตามถาม

หลี่จุ่นอึ้ง จากนั้นก็หัวเราะฮ่า ๆ แล้วตอบ

“แม่ทัพหยวน นี่มีอะไรเข้าใจยากกัน ท่านคิดดูนะ ถ้าอีกฝ่ายมีทหารเฝ้าประตูฝั่งตะวันตกเหมือนกัน แล้วตอนนี้ทางใต้ต่อสู้กันแล้ว แถมยังดุเดือด”

“อีกฝ่ายจะต้องไม่เฝ้าอยู่ที่นี่มากแน่ ทางใต้ต่อสู้ ทั้งยังอาจรักษาไว้ไม่ได้ ท่านว่าทางนี้ไม่มีความเคลื่อนไหว เช่นนั้นจะโยกย้ายกำลังคนไปช่วยทางนั้นหรือไม่ แล้วพอไป โอกาสเราก็มาถึงแล้วใช่ไหม”

พอหยวนเฟิงได้ฟังก็ตกใจเบิกตาโพลง

ดวงตาเบิกกว้าง ตกใจค้างไป

นาทีต่อมา เขาเกาศีรษะแล้วร้องขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

“ยอด! เช่นนั้นพวกเราก็ไม่ต้องเปลืองแรงแล้ว บุกเข้าเมืองไปได้เลย!”

หลี่จุ่นหัวเราะและพูด

“ถูกต้อง ถ้าไม่รู้ว่าทางนี้จะมีทหารเฝ้าอยู่หรือไม่ แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ โดยมากจะดึงทหารเฝ้ายามไปได้ พวกเราจะบุกเข้ามาเมืองได้อย่างง่ายดาย ถึงตอนนั้นก็ขึ้นอยู่กับแม่ทัพหยวนแล้ว!”

หยวนเฟิงเกิดความรู้สึกเลื่อมใสหลี่จุ่นอย่างยิ่งฉับพลัน!

ตอนที่บุกด่านควาย หลี่จุ่นให้แบ่งทหารออกเป็นสองชุด ในตอนนั้นเขาไม่เข้าใจ

ครั้นจบเรื่องคิดดูอีกทีจึงเข้าใจได้โดยคร่าว ๆ

รู้สึกว่าหลี่จุ่นใช้ทหารเก่งยิ่งนัก

บวกกับการกระทำในเวลานี้ หยวนเฟิงเลื่อมใสหลี่จุ่นมากทีเดียว!