องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 931

ใกล้จะสองเค่อแล้ว

หน่วยสอดแนมมารายงาน

“รายงานท่านกุนซือ พวกข้าเห็นว่าทหารคุ้มกันที่อยู่บนกำแพงเมืองลดน้อยลง ราวกับถูกโยกย้ายไปอย่างกะทันหันแล้วขอรับ!”

“จริงหรือ?!”

ครั้นหยวนเฟิงได้ยินดังนั้น ก็พลันตกตะลึงไปในทันใด!

กุนซือเก่งกาจอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ ด้วย!

คาดการณ์ให้เขาถูกต้องจริง ๆ ด้วย!

หลี่จุ่นเองก็หรี่ตา ดูท่าประตูเมืองทางตะวันตกก็คงมีทหารคุ้มกันเช่นกันจริง ๆ!

แปลกจริง ๆ!

ทำไมตัวอำเภอผิงอันนี้ถึงได้มีกองคุ้มกันเยอะขนาดนี้นะ?

พวกเขาเดินทัพด้วยความรวดเร็ว มาอย่างเร็วรี่ อีกฝ่ายไม่มีทางคาดการณ์ได้แน่นอน!

เช่นนั้นอธิบายได้ว่าอย่างไร?

อธิบายได้ว่าพวกเขาโจมตีด่านควายแตกได้ในทีเดียว จึงส่งทหารมาตั้งฐานและคุ้มกันตัวอำเภอผิงอัน หรืออาจจะส่งทหารมาตั้งฐานและคุ้มกันไว้ตั้งนานแล้ว เพื่อป้องกันเผื่อมีคนมาโจมตีตัวอำเภอผิงอัน?

ที่ตัวอำเภอผิงอันนี้ต้องมีของอะไรบางอย่างที่ยอดเยี่ยมอยู่เป็นแน่!

หลี่จุ่นครุ่นคิด นัยน์ตาพลางเปล่งประกายขึ้นมา

รู้แล้ว!

เสบียงอาหารและหญ้าที่ใช้เลี้ยงม้า!

ต้องเป็นเสบียงอาหารและหญ้าที่ใช้เลี้ยงม้าเป็นแน่!

เป็นไปได้มากว่าหลี่เจิ้งอาจจะเอาเสบียงอาหารและหญ้าที่ใช้เลี้ยงม้าทั้งหมดมาตุนไว้ที่นี่ หรือตุนเสบียงอาหารและหญ้าที่ใช้เลี้ยงม้าส่วนใหญ่เอาไว้ที่นี่!

ครั้นหลี่จุ่นคิดตก ก็รีบถามหน่วยสอดแนมเรื่องสถานการณ์โดยรอบทางประตูเมืองตะวันตกทันที

เมื่อได้ยินว่านอกประตูเมืองเป็นป่าผืนหนึ่ง นัยน์ตาของเขาก็หลี่ลงในทันใด แล้วรีบพูดกับหยวนเฟิงว่า

“ท่านแม่ทัพหยวน เริ่มเคลื่อนทัพตอนนี้เถอะ ห้ามเดินจากทางหลัก แต่ให้เราคลำหาทางไปจากในป่าข้างริมถนน คลำไปจนถึงนอกประตูเมืองตะวันตก จะให้อีกฝ่ายพบไม่ได้เด็ดขาด!”

หากหลี่เจิ้งตุนเบียงอาหารและหญ้าที่ใช้เลี้ยงม้าเอาไว้ที่นี่ในปริมาณมากจริง ๆ เช่นนั้นเกรงว่าที่เขาคาดการณ์เรื่องกองคุ้มกันในเมืองก่อนหน้านี้คงจะไม่แม่นยำแล้ว

ไม่แน่ว่ากองคุ้มกันภายในเมืองจะมีมากกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้!

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ก็คงโยกย้ายกองกำลังส่วนหนึ่งจากประตูเมืองตะวันตกไปสนับสนุนประตูทางใต้ เช่นนั้นหากยังมีกองคุ้มกันอีกสองสามพันนาย ก็เกินกำลังพวกเขาแล้ว

ฉะนั้นต้องลอบโจมตีสักหน่อย ฆ่าโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัวได้ทัน!

ฉวยโอกาสระหว่างที่ประตูเมืองเปิด บุกโจมตีในอึดใจเดียว!

เมื่อหยวนเฟิงได้ยินดังนั้น ก็รีบแพร่คำสั่งลงไปทั้งทัพ

ทัพใหญ่กระจายตัวเข้าไปในป่าใหญ่อีกครั้ง ซ่อนร่องรอยการเดินทาง จากนั้นก็คลำทางไปตัวอำเภอผิงอัน

ทุกคนต่างสวมชุดเครื่องแบบ คนอื่นมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนธรรมดา

ทั้งแปดคนพลันมองหน้ากัน ในใจแอบพูดว่านี่จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย?

ไม่ได้มีแต่พวกเขาที่ไม่เข้าใจ หยวนเฟิงเองก็มองจนอึ้งไปเช่นกัน ไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อย

แต่ในตอนนี้หลี่จุ่นเองก็เริ่มลงมือแล้ว ถอดเสื้อเกราะของตัวเองออก

เขาใส่เสื้อผ้าของตัวเองอยู่ มีเพียงเกราะเบา ๆ ด้านนอกชุดเดียว ด้วยเหตุนี้จึงไม่ต้องทำตัวให้สกปรก

ทว่าใบหน้าของเขาต้องสกปรก!

ทันใดนั้นก็คว้าโคลนขึ้นมากำหนึ่ง แล้วทาไปบนหน้า ทาให้ตัวเองกลายเป็นเด็กดำคนหนึ่งไปเลย

เหล่าทหารที่อยู่รอบ ๆ ต่างมองกันถึงขั้นตกใจจนพูดไม่ออก!

ทั้งแปดคนเห็นหลี่จุ่นจัดการให้ตัวเองเสร็จสรรพ จึงรีบทำงานขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็จัดการจนดูไม่เหมือนคนแล้ว

ท้ายที่สุดหยวนเฟิงก็อดไม่ไหว เอ่ยถามขึ้นมาว่า

“กุนซือ นี่จะทำอะไรหรือ?”

หลี่จุ่นเอ่ยตอบโดยไม่ต้องคิด

“แน่นอนว่าปลอมตัวปะปนเข้าไปน่ะสิ! ข้าจะนำพวกเขาไปคุมประตูเมือง หากพวกเราลงมือ ท่านต้องรีบนำเหล่าทหารบุกเข้าไปอย่างรวดเร็ว เข้าใจหรือไม่?”