องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 932

หยวนเฟิงอึ้งไปเลย งงเป็นไก่ตาแตกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบเอ่ยขึ้นว่า

“กุนซือ นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว ให้ข้าไปเอง! ท่านจะไปไม่ได้!”

หลี่จุ่นพลันชำเลืองเขาราวกับมีความเหยียดหยามอยู่เล็กน้อยทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า

“วรยุทธ์ของท่านสูงกว่าข้า?”

หยวนเฟิงอึ้งทึ่งไปเลย

กุนซือเป็นวรยุทธ์ด้วยหรือ?!

ตัวขาวซีดผอมแห้งแรงน้อยอย่างนี้เนี่ยนะ...

หลี่จุ่นไม่สนใจเขา รีบบอกให้ทั้งแปดคนที่ปลอมตัวเสร็จแล้วทิ้งอาวุธลง

แน่นอนว่า

หลี่จุ่นมีมีดสั้นที่พกติดตัวอยู่!

พอดีเลยจะใช้เอามาลอบสังหาร!

ทันใดนั้น!

ก็กระโดดขึ้นไปยังถนนสายหลัก

ต่อมา ก็นำทั้งแปดคนมุ่งหน้าตรงไปที่ประตูเมืองอย่างเร่งรีบ!

“ท่านแม่ทัพขอรับ ช่วยด้วยขอรับ มีทัพศัตรูบุกมาโจมตีขอรับ!!!”

...

เจียงเฟิงมาถึงยังตัวอำเภอผิงอัน เป็นเรื่องเมื่อหลายวันก่อนแล้ว

สุดท้าย

ผ่านไปไม่นาน ก็ได้รับข่าวว่าแคว้นหนานบุกโจมตีเข้ามา

บอกว่าอีกฝ่ายฉวยโอกาสลอบโจมตีด่านควายตอนกลางคืน ตอนนี้ยังบุกยึดเมืองเฟิงหลิงอีกด้วย

นี่ยังดี ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นอำเภอผิงอัน เมืองเฟิงหลิงก็ไม่ได้อยู่ใกล้กับที่นี่ ตัวเขายังนอนหลับสบายหายห่วงได้อยู่

แต่เผื่อเอาไว้ เจียงเฟิงก็ยังรีบส่งจดหมายไปยังเหยียนโจว ให้ส่งทหารมาช่วยอยู่ดี

แต่ไหนเลยจะรู้ได้?

นี่เพิ่งผ่านไปไม่กี่วันเอง อาหารกลางวันของวันนี้ยังกินไม่ได้ครึ่งกระเพาะเลย

ก็มีทหารมารายงานว่าด้านนอกมีทัพศัตรู และเป็นทัพศัตรูที่มีจำนวนมากอีกด้วย!

เจียงเฟิงรีบสะบัดถ้วยข้าวและตะเกียบทิ้ง มุ่งหน้าออกไปจากศาลาว่าการอำเภอ

นายอำเภอและปลัดอำเภอที่ศาลาว่าการต่างตกใจกันจะแย่ รีบตามไปในทันที

ผู้ติดตามจูงม้าออกมา ขึ้นมาได้ก็ห้อตะบึงไปยังประตูทางใต้

สุดท้าย

เพิ่งถึงครึ่งทางม้าเร็วก็มารายงานอีกแล้ว บอกว่าถูกโจมตีแล้ว!

ทัพศัตรูที่อยู่นอกเมืองมีจำนวนมาก อย่างน้อยห้าหกหมื่นนายเชียว!

เปิดฉากการจู่โจมที่รุนแรงแล้วด้วย!

เจียงเฟิงพลันรั้งบังเหียนม้าให้หยุด พลางขมวดคิ้วเข้าหากัน

ห้าหกหมื่น?

เช่นนั้นไม่แย่แล้วหรือ?

ในเมืองเองก็มีกำลังพลแค่หนึ่งหมื่นนาย ต้านทานอยู่เสียที่ไหนกันเล่า?

นับตั้งแต่โยกย้ายกองกำลังมาจากเหยียนโจว ตอนนี้ยังเดินไปได้ไม่ถึงครึ่งทางเลย

แคว้นหนานบุกโจมตีมา ขุนพลปราดเปรื่องที่บ่มเพาะอยู่ในที่ลับอย่างพวกเขาเหล่านี้จะได้ใช้งานแล้ว

เนื่องจากทัพศัตรูไม่คุ้นเคยกับพวกเขาเลยสักนิด!

เพียงแต่

นี่นับเป็นครั้งแรกที่เจียงเฟิงสั่งการทหาร เห็นได้ชัดว่าไม่พร้อมอยู่เล็กน้อย

เดิมทีคิดว่าทัพศัตรูจะตั้งทัพอยู่เบื้องหลังเมืองเฟิงหลิงอย่างมั่นคงแล้ว เขามีโอกาสชิงลงมือก่อน สุดท้ายจู่ ๆ ก็บุกโจมตีเข้ามา โจมตีโดยไม่ให้เขารับมือได้ทันเลยจริง ๆ

นี่เขายังไม่ทันได้เปิดศึกชิงลงมือเลยนะ ก็ถูกศัตรูบีบข้อมือเอาไว้แล้ว มันช่างน่าแค้นใจยิ่งนัก!

โชคดีที่การจัดการนี้ยังเป็นระบบระเบียบแบบแผน

“ใต้เท้าขอรับ ทัพศัตรูนี่บุกโจมตีเข้ามาได้อย่างไรกัน?”

นายอำเภอและปลัดอำเภอของอำเภอผิงอันตกใจกันจะแย่ ตามขนาบสองข้างซ้ายขวาของเจียงเฟิงทั้งเนื้อตัวสั่น

“ใช่แล้ว พวกเขาไม่ได้อยู่ที่เมืองเฟิงหลิงหรอกหรือ มาทำอะไรที่นี่?”

“...”

เจียงเฟิงชำเลืองมองทั้งสองคนทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า

“พวกเจ้าถามข้า แล้วข้าจะไปถามใครล่ะ?”

ในใจของเขาเองก็ลอบบ่นพึมพำอยู่เช่นกัน

กำลังพลของอิงโจวมารวมพลกันแล้ว ตอนนี้เริ่มทำการก่อจลาจลที่เมืองเฟิงหลิง ไม่มีทางที่ทัพศัตรูจะคิดไม่ถึง แต่ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?

ตามที่สายรายงานมาบอกว่าทัพศัตรูเองก็มีไม่เกินหนึ่งหมื่นนี่ นี่มาตั้งห้าหกหมื่น แล้วเมืองเฟิงหลิงนั่นไม่เอาแล้วหรือ?

หากทางหนีทีไล่ถูกตัดขาด กำลังพลเหล่านี้ไม่ใช่รนหาที่ตายหรอกหรือ?

หรือว่าคนที่นำทัพไม่ใช่เฟิงอู่หัง แต่เป็นคนโง่เขลา