องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 937

อวี่เหวินจิ้งได้ยินถึงกับขมวดคิ้วทันที

อำเภอผิงอันเป็นที่ตั้งของคลังแสง และตอนนี้ถูกกองทัพหนานยึดครองไปแล้ว!

แบบนี้จะทำอย่างไร!

อวี่เหวินจิ้งคิดและอยากจะตำหนิแม่ทัพที่คอยปกป้องเมือง

แต่พอคิดให้รอบคอบ เวลาเพียงไม่กี่วันนับตั้งแต่เจียงเฟิงมาถึงอำเภอผิงอัน ยังไม่ทันได้ระดมกำลังทหารให้เพียงพอเลย

หากมีกองกำลังศัตรูจำนวนมาก เป็นเรื่องปกติที่จะไม่สามารถป้องกันได้

หากแคว้นหนานไม่บุกโจมตีอย่างกะทันหัน แม้ว่าอำเภอผิงอันจะเป็นที่เก็บคลังแสง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีกองกำลังคอยคุ้มกันเป็นหมื่นนาย

เพราะถึงอย่างไรอำเภอผิงอันก็ถือว่าอยู่ในดินแดนตอนกลาง

ทางทิศตะวันตกมีเหยียนโจว ทางใต้มีเมืองเฟิงหลิง ทางเหนือมีชิงโจว และทางตะวันออกมีหลินโจว

มีการล้อมรอบป้องกันเช่นนี้ ตามหลักเหตุผลแล้วมันต้องไร้ข้อผิดพลาด

แต่ตอนที่กองทัพหนานบุกผ่านด่านควายมาได้ ก็ได้ส่งเจียงเฟิงพร้อมระดมทหารในเหยียนโจวไปประจำการอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า นี่ยังไม่ถึงสองวันเลยนะ

กองทหารศัตรูบุกโจมตีไปถึงที่นั่นได้แล้ว มันผิดหลักการเกินไปไหม!

ตามหลักเหตุผลแล้วเมืองเฟิงหลิงน่าจะยังไม่ถูกควบคุมไว้ได้อย่างมั่นคงภายในระยะเวลาอันสั้น เตรียมตัวทำสงครามงั้นหรือ

ไม่สนใจเมืองงั้นหรือ

ไม่กลัวเขาจะชิงกลับเลยงั้นหรือ

แปลกจริง ๆ

อวี่เหวินจิ้งขมวดคิ้วและคิดอยู่นานก่อนออกคำสั่ง

“ให้แม่ทัพฉินนำกองทหารหนึ่งแสนนายเข้าโจมตีเมืองเฟิงหลิงทันที! กองกำลังทหารที่เหลือตามข้าไปทางเหนือสู่อำเภอผิงอัน!”

คลังแสงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ห้ามสูญเสียเด็ดขาด!

เขาต้องไปชิงมันกลับมาด้วยตัวเอง!

“รับทราบ!”

ผู้ส่งสารขี่ม้าไปข้างหน้าทันที!

“ไท่ซือมีคำสั่ง แม่ทัพฉินนำกำลังทหารหนึ่งแสนนายไปโจมตีเมืองเฟิงหลิงต่อ ทหารที่เหลือติดตามไท่ซือขึ้นเหนือไปยังอำเภอผิงอันเพื่อต่อกรกับศัตรู!”

“ไท่ซือมีคำสั่ง ให้แบ่งกองกำลังออกเป็นสองกลุ่ม แม่ทัพฉินนำกองกำลังหนึ่งแสนนาย…”

ผู้ส่งสารกระจายคำสั่งอย่างรวดเร็ว

ทันใด!

กองทัพแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม!

นอกจากกองทหารหุ้มเกราะสามหมื่นนายที่ให้อยู่ที่นี่ไม่มีใครแตะ กองทหารที่เหลืออยู่ก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งให้แม่ทัพฉินเป็นผู้นำทัพไปโจมตีเมืองเฟิงหลิง และอีกส่วนติดตามไท่ซือไปทางเหนือ!

มาถึงชายแดนเมืองเฟิงหลิง

ถนนหลักสายหนึ่งที่ทอดขึ้นเหนือไปยังอำเภอผิงอัน อวี่เหวินจิ้งกำลังนำกองทัพมีทหารจำนวนหนึ่งแสนนายขึ้นเหนือไปอย่างรวดเร็วมุ่งตรงไปโจมตีอำเภอผิงอัน!

กองทัพอันแข็งแกร่งเคลื่อนทัพอย่างรวดเร็ว!

เมื่อกองทัพของอวี่เหวินจิ้งกำลังจะมาถึงเมืองผิงอัน ซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงห้าสิบลิ้ หลี่จุ่นที่อยู่ในอำเภอผิงอันก็ได้รับข่าว

รอบนี้คุ้มค่า

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็สลายตัวหายไปหมด!

เฟิงอู่หังและหลี่จุ่นรวมตัวกันที่นอกเมือง

เฟิงอู่หังมองไปที่หลี่จุ่น หัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า

“เจ้าหนู ทำดีมาก! อาวุธจำนวนมากเช่นนี้ต้องทำให้ฮ่องเต้อู่ทุกข์ใจกันบ้างล่ะ!”

หลี่จุ่นพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ทำเป็นเล่นไป!

เกรงว่านี่จะเป็นหน้าไม้กลและพลุทั้งหมดที่หลี่เจิ้งทำ

แต่ตอนนี้ถูกเขาขโมยไป เกรงว่าหลี่เจิ้งคงจะโกรธจนลมจับแน่ ๆ!

“รายงาน!”

ในเวลานั้นเอง หน่วยสอดแนมก็เข้ามารายงาน “รายงานจอมทัพ เมืองเฟิงหลิงกำลังตกอยู่ในอันตราย กองทหารศัตรูหนึ่งแสนนายกำลังโจมตีเมืองเฟิงหลิง และกองทัพของเรากำลังล่าถอยอย่างต่อเนื่อง!”

“อะไรนะ!”

สีหน้าของเฟิงอู่หังเปลี่ยนไปทันที!

หลี่จุ่นก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

รีบลงมาจากม้าแล้วขอให้ทหารกางแผนที่ออก ก่อนจะเอ่ย

“ท่านอาวุโส ในเมื่อกองทัพศัตรูเริ่มโจมตีเมืองเฟิงหลิงแล้ว งั้นพวกข้าจะไม่กลับไปในตอนนี้ ขอเพียงแค่รอจนกำลังเสริมมาถึงเราก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ถูกล้อมได้ ข้าแนะนำให้ทหารยึดครองภูเขาหลงจ่างก่อน และเตรียมพร้อมเพื่อต่อต้านทหารที่ตามมาจากทางเหนือ แล้วค่อยหาวิธีวางแผน!”