องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 954

พอจักรพรรดินีได้ยิน นัยน์ตางามเพ่งเล็งเล็กน้อย!

หลังจากตรึกตรองแล้วจึงเอ่ย “นี่กุนซือเอาจริงหรือ”

หลี่จุ่นตอบทันทีว่า

“ฝ่าบาท กระหม่อมจริงจังพ่ะย่ะค่ะ! บัดนี้ยังไม่รู้ว่าฮ่องเต้ราชวงศ์อู่ซ่อนคนไว้เท่าไรกันแน่ แม้พวกเราแทบจะท่องไปหลายมณฑลแล้ว แต่ก็ดึงคนออกมาได้แค่สองแสนคนเท่านั้น หากเป็นเช่นนี้ต่อไป สถานการณ์จะไม่เป็นผลดีต่อเราพ่ะย่ะค่ะ!”

พอจักรพรรดินีได้ยินก็พยักหน้าเล็กน้อยทันที

พูดถูก!

แคว้นหนานมีกำลังอยู่เพียงสองแสนคน สามารถประวิงเวลากับทัพสองแสนคนของอีกฝ่ายได้นานอย่างนี้ก็เก่งมากแล้ว

หากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป แล้วจู่ ๆ ก็มีทัพศัตรูจำนวนมากโผล่ออกมา ถ้าไม่มีแผนการรับมือจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย!

จักรพรรดินีใจเย็นลงแล้ว เอ่ย

“เช่นนั้นตามที่ท่านว่ามา ควรโจมตีเมืองหลวงราชวงศ์อู่และถอนตัวออกมาอย่างปลอดภัยอย่างไร”

ปัญหาใหญ่สุดก็คือเสบียง!

ตอนนี้ได้เสบียงจากอิงโจว ยังประคองทัพใหญ่ได้ชั่วคราว แต่เมื่อใดที่สงครามยืดเยื้อ เช่นนั้นจะเป็นปัญหาใหญ่แล้ว

ถ้าบ้านเก่าถูกกวาดล้าง เช่นนั้นเสบียงก็ยากจะรอดพ้นอย่างโชคดี

หลี่จุ่นคิดแล้วจึงเดินไปตรงหน้าที่วางแผนที่ เอ่ย

“ฝ่าบาท หากไม่เกินความคาดหมาย ทัพใหญ่แคว้นฉีน่าจะใกล้ถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดินีพยักหน้า

นางได้รับข่าวจากลัทธิขงจื๊อแล้ว บอกว่าแคว้นฉีส่งกองทัพมาแล้ว

แต่ถึงตรงไหนแน่กลับไม่รู้

หลี่จุ่นชี้แผนที่แล้วถาม

“ฝ่าบาท พระองค์ทรงคิดว่าทัพใหญ่แคว้นฉีจะมาจากทางไหนพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดินีคิดแล้วก็เดินไปตรงหน้าขาตั้งแผนที่ คิดอย่างละเอียดก่อนจะตอบ

“น่าจะจากจุดนี้”

นางชี้ไปที่ช่องแคบหนึ่งเส้นฟ้า

หลี่จุ่นกลับส่ายหน้า

“ไม่ แคว้นฉีวางแผนมานานอย่างนี้ กระทั่งเพื่อโจมตีจงหยวนถึงกับให้แคว้นเยียน แคว้นฉู่ แคว้นจ้าวส่งทหารโจมตีราชวงศ์อู่ก่อน เหตุนี้พวกเขาจะต้องรู้ ถ้ามาจากทางช่องแคบหนึ่งเส้นฟ้าอาจต้องเจอกับการดักซุ่มของหลี่เจิ้ง ดังนั้นต้องไม่เดินทางทางนี้แน่”

จักรพรรดินีขมวดคิ้วทันที

จากนั้นก็มองไปทางแถบพื้นที่ชุ่มน้ำทางชายแดนแคว้นหลาง

ความคิดของหลี่จุ่นใจอุกอาจเกินไป ใจกล้าจนนางไม่กล้ารับปาก

หากวิเคราะห์ผิดเล่า

เช่นนั้นทัพแสนนายของตัวเองมิต้องตายอยู่ที่ชายแดนเหนือหรือ

“ฝ่าบาท พระองค์ทรงคิดอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”

หลี่จุ่นเห็นจักรพรรดินีไม่พูดสักที อดถามไม่ได้

จักรพรรดินีส่ายหน้าช้า ๆ นัยน์ตาเปลี่ยนแปลงอย่างลับ ๆ

จู่ ๆ ก็มองหลี่จุ่น ถามด้วยน้ำเสียงเหม่อลอยไม่แน่นอนเล็กน้อย

“กุนซือ ใจข้าสงสัยมาตลอด แม้ท่านจะไม่ใช่โอรสของฮ่องเต้ราชวงศ์อู่ มีความแค้นสังหารบิดากับฮ่องเต้ราชวงศ์อู่ แต่ท่านยังคงเป็นชาวราชวงศ์อู่ ยังคงเป็นคนแซ่หลี่ ท่านช่วยข้าโจมตีบ้านเกิดเมืองนอนตัวเอง ในใจไม่มีความรู้สึกสักนิดหรือ”

หลี่จุ่นได้ยิน หัวใจพลันรัดแน่นเล็กน้อย

พูดในใจว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่รู้ทันเขาหรอกนะ

เขาแค่พายเรือตามน้ำ ยุยงตีน้ำให้ขุ่น จากนั้นก็เก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากในนั้น

ทว่า

เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที