องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 956

จักรพรรดินีพยักหน้าเอ่ย

“ไม่ว่าอย่างไร สองแคว้นติดต่อกันมานาน เช่นเดียวกับที่เจ้าบอกว่าบางครั้งไม่แบ่งแยกเจ้าข้า ดังนั้นการปฏิบัติต่อประชาชนจึงเหมือนกับกองทัพเรา ทหารของราชวงศ์อู่ปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด ไม่รุกรานการดำรงชีวิตของชาวบ้าน”

เมื่อนั้นหลี่จุ่นจึงโล่งอก เอ่ย

“เช่นนั้นก็ดี”

แม้เขาจะไม่เข้าร่วมในสงครามนี้ แต่ก็ยังต้องเกิดขึ้นอยู่ดี เพียงแต่เวลานี้เขาเป็นคนนำทัพเท่านั้น

ถึงประชาชนจะได้ถูกทำร้ายทางร่างกาย แต่อย่างไรก็ต้องได้รับผลกระทบในการดำรงชีวิตอย่างหนัก สุดท้ายยังต้องลำบากประชาชน

หลี่จุ่นแอบคิดอยู่ในใจ ถ้าเป็นไปได้ก็ยุติสงครามนี้ให้เร็วที่สุดจะดี

จู่ ๆ จักรพรรดินีก็มองหลี่จุ่น ถามเรียบ ๆ ว่า “ท่านกำลังห่วงภรรยาและลูกที่อยู่เมืองซ่างหยวนหรือ”

หลี่จุ่นอึ้งฉับพลัน เขามองจักรพรรดินีแล้วถามด้วยใบหน้าใสซื่อ

“ฝ่าบาท พระองค์กำลังตรัสอะไรพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมยังไม่ได้แต่งงานเลย”

จักรพรรดินีได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ จ้องหลี่จุ่นพลางพูด

“ท่านวางใจเถอะ ฮูหยินทั้งสองของท่าน ข้าสั่งให้รับไปอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว”

หลี่จุ่น “...”

ต้องของใจคุณสินะ!

หลี่จุ่นด่ามารดาอยู่ในใจ

แม่เอ๊ย!

ผู้หญิงคนนี้กลับลักพาตัวลูกเมียของเขา!

ถึงจะคิดอยู่แล้วว่านางต้องมีวิธีผูกมัดเขาที่อาจทำอะไรได้ทุกเมื่อ แต่คิดไม่ถึงว่าจะลงมือกับจุดสำคัญของเขาโดยตรง!

แต่คิดไปก็ถูก นางเป็นฮ่องเต้แคว้นหนานนี่นะ!

ข้างกายมียอดฝีมือมากมาย ไม่ว่าคนไหนก็ติดตามเขาได้แบบไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียงได้ เรื่องที่เขาพบกับสองนางต้องปิดอีกฝ่ายไม่อยู่แน่

พอเห็นหลี่จุ่นไม่พูด จักรพรรดินีก็เหมือนจะกลัวว่าหลี่จุ่นจะคิดมาก

จึงรีบอธิบาย

“ท่านอย่าได้เข้าใจผิด มิใช่ว่าข้าต้องการใช้พวกนางข่มขู่ท่านหรืออะไร แต่ก่อนหน้านี้ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว ดังนั้นจึงไม่ใช่แค่ภรรยาและลูกของท่าน ที่ไปพร้อมกับพวกนางยังมีครอบครัวของแม่ทัพผู้เฒ่าเฟิง อัครเสนบดีเฟิง ตลอดจนครอบครัวของแม่ทัพทุกคนในกองทัพ”

“ท่านวางใจได้ แม้ข้าจะเคยแคลงใจในจุดประสงค์ของท่าน แต่วิธีการต่ำช้าเช่นนี้ ข้ากลับไม่ยี่หระ ข้าแค่ป้องกันทัพศัตรูทำอะไรตามอำเภอใจ จึงได้ทำเช่นนี้”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

เมื่อนั้นหลี่จุ่นจึงวางใจ รีบค้อมตัวกล่าวขอบคุณเนือง ๆ

แต่

พวกนางยังอยู่ในกำมือของจักรพรรดินี ถึงปากจะพูดแบบนี้ แต่ก็ถือว่าควบคุมเขาเหมือนกัน

หลี่จุ่นจึงขอตัวก่อน

เขากลับถึงในกระโจม หยิบแผนที่ออกมาศึกษาครู่หนึ่ง

จู่ ๆ ก็มีกองทัพสามแสนโผล่ที่เหยียนโจว น่าจะลงใต้ทันที เข้าแคว้นหนานโดยตรง

เช่นนั้นเมืองเฟิงหลิงจะเอาคืนไม่ได้แล้ว แถมกำลังพลห้าหมื่นนายของเฟิงอู่หังก็อันตรายมากด้วย

เวลานี้เฟิงอู่หังตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

จะดึงกองทัพของเฟิงอู่หังกลับมาอย่างไรดี

เส้นทางไหนปลอดภัยกว่า

หลี่จุ่นศึกษาครู่หนึ่ง แต่หาไม่พบ!

สำหรับกองกำลังพวกนั้นของตัวเอง มีบุคคลอย่างพวกโจวชิงนำอยู่ ต้องไม่มีปัญหาแน่

ต้องซ่อนตัวอยู่ใต้ตาทัพศัตรูได้อย่างปลอดภัยแน่

แต่จะให้เฟิงอู่หังพ้นจากปากเสือได้อย่างไร

หลี่จุ่นศึกษาไปศึกษามา จู่ ๆ สายตาก็ตกอยู่ที่เมืองหลินซุ่นทางตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองอวี๋เจียง และตกอยู่ที่ชายแดนตะวันตก!

“คิดออกแล้ว!”

หลี่จุ่นดวงตาลุกวาวทันที