องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 961

หลี่จุ่นกล่าว

“ฝ่าบาท บัดนี้เมืองหลวงราชวงศ์อู่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ การโยกย้ายราชธานีและผลัดเปลี่ยนการเมืองของหลี่เจิ้ง เกรงว่าจะมุ่งเป้ามาที่แคว้นหนาน ฉะนั้นพวกเรากลับไปแคว้นหนานไม่ได้แล้ว ได้แต่ขึ้นเหนือพ่ะย่ะค่ะ”

“และในเมื่อหลี่เจิ้งจะออกจากเมืองหลวงราชวงศ์อู่ ทัพใหญ่ของอวี่เหวินจิ้งอาจมาสมทบระหว่างทาง จึงจะไม่มีเวลามาสนใจพวกเรา”

“ดังนั้นจึงเป็นโอกาสดีเยี่ยมที่ทัพเราจะฉวยโอกาสเข้ายึดเมืองหลวงราชวงศ์อู่! ฉะนั้นฝ่าบาท อย่าได้ลังเลอีกเลยพ่ะย่ะค่ะ ยกทัพไปเมืองหลวงราชวงศ์อู่จึงจะเป็นแผนการในปัจจุบันนี้!”

ความจริงหลี่จุ่นอยากโจมตีหลี่เจิ้งระหว่างทางในแบบที่ให้ตั้งตัวไม่ทัน ดักปล้นเขากลางทาง

แต่อดีตคุณพ่อเผียนอีท่านนี้เจ้าเล่ห์อย่างนี้ ลูกไม้เยอะอย่างนี้ ต้องมีแผนการรับมือรอบคอบแล้วแน่

ถ้าตัวเองยกพลเหล่านี้ไปจริง เช่นนั้นก็คือส่งตัวเองเข้าปากเสือ

ดังนั้นจะทำไม่ได้เป็นอันขาด!

พอได้ยินหลี่จุ่นพูดเตือนอย่างนี้ จักรพรรดินีก็เริ่มหวั่นไหวเหมือนกัน

พูดได้ถูกต้อง!

กลับไปแคว้นหนานไม่ได้แล้ว หลี่เจิ้งต้องนำทัพใหญ่ไปแคว้นหนานแน่!

กำลังพลเท่านี้ของนางไม่พอให้ทัพใหญ่ของหลี่เจิ้งแบ่งกันเลย

เพียงแต่

จักรพรรดินีรู้สึกเสียดายอย่างยิ่ง

เพราะแคว้นหนานแล้วสถานที่ดีแห่งหนึ่ง!

ลงใต้ต่อก็คือทะเล

เป็นดินแดนหวนคืนสู่ความยิ่งใหญ่โดยแท้!

ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อก่อนแคว้นหนานมีพื้นที่น้อยคนน้อย ถูกราชวงศ์อู่ผูกมัด ไม่อย่างนั้นเกรงว่าจะแข็งแกร่งนานแล้ว

และตอนนี้พอหลี่เจิ้งไป ไม่มีการจำกัดสักนิด จะต้องเชื่อมเส้นทางกับพื้นที่เจียงหนานแน่

กระทั่งว่ารวมอำเภอผิงอันเข้าไปด้วย วาดเป็นแผนที่ใหม่

และสิ้นความกังวลข้างหลังโดยสิ้นเชิง

ไม่ต้องกลัวว่าจะมีทัพศัตรูตีมาจากทางใต้ เพราะทางใต้ไม่มีแคว้นแล้ว กลืนแคว้นหนานไปนานแล้ว

และไม่ต้องกลัวว่าทัพศัตรูจะบุกมาจากทางตะวันออก

เพราะทางตะวันออกของแคว้นหนานคือป่ารกผืนหนึ่ง ทะลุไปคือท่อนล่างของแม่น้ำลึก ทั้งยังเป็นทางออกของแม่น้ำลึกลงสู่ทะเล

และไม่ต้องกลัวว่าทัพศัตรูจะมาจากทางตะวันตก

ด้านตะวันตกของแคว้นหนานก็คือทางใต้ของชายแดนตะวันตกราชวงศ์อู่ ที่นั่นปราศจากคนอยู่อาศัย ไม่เคยมีแคว้นใดตั้งหลักปักฐาน

อีกอย่างยังเป็นป่าดิบผืนหนึ่ง ยังมีช่องแคบหุบเขาทอดตัวจากเหนือลงใต้ แบ่งแยกสองดินแดนโดยตรง

หากจะกล่าวถึงภัยคุกคามทางตะวันตกให้ได้ นั่นก็เหลือแต่แคว้นหลางแล้ว

แต่

จนถึงตอนนี้ มิใช่รวมจงหยวนเป็นหนึ่งหรือ

ครั้นไม่มีความกังวลข้างหลัง อยู่ทางใต้บุกขึ้นเหนือทีละน้อย แล้วทำไมยังต้องกลัวว่าจะรวมจงหยวนเป็นหนึ่งไม่ได้อีก

เฮ้อ!

ต่อหน้าหลี่เจิ้ง เขาหลี่จุ่นคือเด็กเมื่อวานซืน!

และถึงหลี่เจิ้งจะขจัดความกังวลข้างหลังไม่ได้ กำลังพลน้อยนิดของแคว้นหนานนี้ คิดจะชิงแคว้นหนานกลับมา เกรงว่าไปตอนเช้า ต้องกลับมาทำศพตอนค่ำ

นี่ไม่ได้นะ

“เฮ้อ”

จักรพรรดินีพรูลมยาว กำหมัดแน่นด้วยความไม่ยินยอม สีหน้าหลากหลาย สุดท้ายจึงกล่าวว่า

“เรื่องมาถึงขั้นนี้ ก็ทำตามที่กุนซือกล่าวก็แล้วกัน”

หลี่จุ่นพลันเอ่ย

“ฝ่าบาท งานจะรอช้าไม่ได้ พรุ่งนี้เช้าก็ออกเดินทางไปเมืองหลวงราชวงศ์อู่เลยเถอะพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉันอยากซ้อมรัทชายาทจะตายอยู่แล้ว!

ฉันจะเอาให้หนักเลย!

เอาให้กระอักไปเลย!