องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 962

แคว้นหลาง

กลุ่มเดินทางน่าหลันเหวินสามคน หลังจากรอนแรมหลายวัน ในที่สุดก็ถึงแคว้นหลาง

ทั้งสามมาจากทางตะวันตก ตอนที่ผ่านแถบชุ่มน้ำเจอกับขบวนพาณิชย์ของจงหยวนไม่น้อย

ระหว่างนั้นได้รับข้อมูลว่าแคว้นหนานต่อสู้กับราชวงศ์อู่แล้ว ตอนนี้พื้นที่แถบเจียงหนานตกอยู่ในสภาวะโกลาหล

ทั้งสามตะลึงงัน

แคว้นหนานและราชวงศ์อู่เป็นแคว้นพันธมิตรหลายปี สร้างสายสัมพันธ์หลายปี ทำไมจู่ ๆ ถึงสู้กันได้

นี่อยู่เหนือความคาดหมายโดยแท้

ทีแรกยังคิดจะไปแคว้นหนาน แต่ตอนนี้แคว้นหนานก็ไม่สงบเหมือนกัน แล้วจะทำเช่นไรดี

ฉิงเอ๋อร์กับหลินกงกงกังวลหนัก

น่าหลันเหวินจึงเสนอว่าไปแคว้นหลางชั่วคราว จากนั้นค่อยวางแผนกันใหม่

สองคนได้ยิน มองสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว เกรงว่าได้แต่ต้องทำเช่นนี้

จึงเข้าเมืองหน้าด่านทางตะวันตกของแคว้นหลาง

ยามนี้สงครามชุลมุนวุ่นวาย จึงเข้าแคว้นหลางยากเป็นธรรมดา

โชคดีที่น่าหลันเหวินบ่มเพาะองครักษ์เงาหลายปี ล้วนไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงตระเตรียมเรื่องการเข้าด่านไว้ล่วงหน้าแล้ว

ครั้นทั้งสามเข้าเมืองหน้าด่านก็ตรงดิ่งไปยังจุดที่ใกล้กับเมืองหลวงของแคว้นหนาน

ระหว่างทาง ฉิงเอ๋อร์คิดอย่างไรก็คิดไม่ตก จึงถามว่า

“องค์หญิง แคว้นหนานกับราชวงศ์อู่เปิดสงครามกันได้อย่างไรเจ้าคะ ข้าน้อยไม่เข้าใจจริง ๆ”

หลินกงกงกลับเงียบ

มากน้อยเขายังมองออกประมาณหนึ่ง

น่าหลันเหวินมองฉิงเอ๋อร์แล้วตอบ

“ไม่ใช่แค่แคว้นหนานกับราชวงศ์อู่เริ่มเปิดฉากกัน เกรงว่าอีกไม่กี่วันแคว้นหลางก็จะนั่งไม่ติดด้วย”

“หา องค์หญิง เหตุใดจึงกล่าวเช่นนี้เจ้าคะ” ฉิงเอ๋อร์สะดุ้ง

น่าหลันเหวินหยุดครึ่งหนึ่งจึงตอบ

“ที่แคว้นหนานเปิดฉากกันราชวงศ์อู่ เกรงจะเป็นเพราะจักรพรรดินีท่านนั้น ปีนั้นจักรพรรดินีท่านนั้นยึดอำนาจชิงบัลลังก์ ก็คือไม่ใช่คนที่จะยอมคนง่าย ๆ”

“คาดว่าเวลานี้ต้องเห็นราชวงศ์อู่เจอศึกหลายด้าน ก็เลยคิดจะฉวยโอกาสกำจัดราชวงศ์อู่ไปเลย ตัวเองจะได้รั้งตำแหน่งได้อย่างมั่นคง”

“ไม่เช่นนั้นตราบใดที่เสด็จพ่อข้ายังอยู่ จะเป็นภัยคุกคามต่อบัลลังก์ของนาง”

ฉิงเอ๋อร์นัยน์ตาหดเล็ก เอ่ย

แม้จะเป็นภาษาแคว้นฉู่ ภาษาแคว้นจ้าว ภาษาแคว้นเยียน สำหรับน่าหลันเหวิน ภาษาพวกนี้ง่ายจิ๊บจ๊อย

ถึงจะไม่เชี่ยวชาญเท่ากับคนในพื้นที่ แต่หากจะสนทนากลับไม่เป็นอุปสรรคใด ๆ

เวลานี้แขกที่เป็นพ่อค้าโต๊ะข้าง ๆ กำลังพูดเรื่องสงครามที่ราชวงศ์อู่อยู่ น่าหลันเหวินรวบรวมสมาธิฟัง

“ราชวงศ์อู่นั่นเรียกว่าวุ่นวาย ข้าอยู่มานานอย่างนั้น ไม่เคยเห็นราชวงศ์อู่วุ่นวายเช่นนี้มาก่อน”

“ก็นั่นนะสิ รัชทายาทนั่นจู่ ๆ ก็ยึดอำนาจ กักบริเวณฮ่องเต้ราชวงศ์อู่ นี่มันใช้ได้ที่ไหน”

“เฮ้อ เรื่องนี้มันตั้งเมื่อไรแล้ว นั่นมันเป็นเรื่องช่วงก่อนแล้ว ตอนนี้น่ะ ฮ่องเต้ราชวงศ์อู่ถูกรัชทายาทท่านนั้นขับออกจากเมืองหลวงนานแล้ว”

“อะไรนะ! จริงหรือ!”

“นี่ยังต้องหลอกเจ้าหรือ ข้ามีสหายคนหนึ่งที่หนีออกมาจากเมืองหลวงราชวงศ์อู่ ตอนที่เพิ่งจะถึงที่ข้านั่น รัชทายาทท่านนั้นรีดนาทาเร้นอยู่ในเมืองหลวง กวาดเงินทองราชนิกุลตระกูลใหญ่ของราชวงศ์อู่ไม่น้อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเงินของคนที่ทำการค้า ตอนนี้ตระกูลคหบดีในเมืองหลวงหนีออกไปข้างนอกกันหมดแล้ว”

“หา เช่นนั้นราชวงศ์อู่มิต้องจบเห่แล้วหรือ!”

“...”

น่าหลันเหวินได้ยินเรื่องพวกนี้ ทั้งดวงตาหดเล็กน้อย ๆ จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นย่ำแย่ที่สุด!

รัชทายาทก่อกบฏหรือ!

เป็นไปได้อย่างไร!